به گزارش "ورزش سه" ، حالا که جام ملت های آسیا 2019 برای ایران به پایان رسید و بازهم دستمان از رسیدن به جام قهرمانی کوتاه ماند، بهتر است نکاتی را برای درس گرفتن (که البته توقعی است بعید!) یا لااقل ثبت در تاریخ در ذهنمان نگهداریم
1. عجیب و تاسف آور اینکه همه ما از لحظه کلیدی بازی در دیدار ایران و ژاپن روی گل اول سامورایی ها به عنوان تفاوت اساسی دو کشور و در واقع دو ملت اشاره می کنیم ولی هیچ کداممان حاضر نیستیم سبک زندگیمان را تغییر دهیم و بجای غر زدن، تلاشمان را بیشتر کنیم. در واقع همه ما فقط بلدیم حرف بزنیم و به آنچه قبول داریم درست است عمل نکنیم. مثل اظهارنظرهای زیبایمان درباره همه چیز در فضای مجازی!
2. پس از صد بازی، میراث کی روش بازیکن ملی پروری در 3 شکل است. اسکلت اصلی تیم که به مرور زمان از جمع نفرات خارج می شوند، مهره های باتجربه ای که کم کم اسکلت اصلی را شکل خواهند داد و بازیکنان با استعدادی که تازه واردند. بازیکنان جسور، جنگنجو و سختکوشی که جای ثابت و دائمی ندارند چون ایران پر است از استعداد. میراثی ماندگار، که باید بازیکن سالاری را برای همیشه در فوتبال ما از بین ببرد.
3. ایران در روزی که هیچ وقت با کی روش تا این اندازه بی روحیه و به هم ریخته نبود، با پذیرش شکستی سنگین از راهیابی به فینال جام ملت های آسیا 2019 بازماند. هر صد بازی یک بار آمار بدی نیست! اما رخ دادن این اتفاق در مهمترین بازی نامیدکننده است.
4. آنها که رگ ورقلمبیده مستر کی روش در بازی عراق (جام ملت های قبلی) را دیدند و کیف کردند، حالا اعتراض عجیب و نابجا به داور استرالیایی را هم ببینند. اعتراض به داوری جا دارد، اما به جایش. تاکتیک جنگ روانی مستر کی روش این بار نتیجه عکس داد.
5. چه وقت چیپ زدن بود آقای گل محمدی، داور استرالیایی بنجامین ویلیامز سر ما را برید، اگر طارمی آن موقعیت را گل می کرد ما از گروهمان در جام جهانی صعود کرده بودیم، ... تا کی بهانه جویی و مقصر سازی؟ پذیرفتن اشتباهات و عبرت گرفتن از گذشته باید جانشین توهم توطئه و رفتن سراغ اتفاقات موردی شود. وگرنه این دور باطل تمامی ندارد. بازیکن حرفه ای بسازید، اشتباهاتش را گوشزد کنید، ظرفیت شهرت، برد و حتی باخت را در او بالا ببرید تا در لحظات حساس تمرکزش را از دست ندهد.
6. پنالتی ژاپن سختگیرانه ولی درست و قابل توجیه بود. مثل اخراج پولادی در دیدار با عراق که هم سختگیرانه بود و هم درست. ببایید از همین جا شروع کنیم. کار خودمان را بکنیم. واقعیت را بپذیریم، هرچه که هست. هرچقدر که تلخ.
7. وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال محترم! میراث کی روش را به اهلش بسپارید. اما لطفا این بار همه ی اختیارات را به او ندهید. لطفا با اسامی بزرگ مردم را بازی ندهید.
8. تنها حالتی که ایران می توانست به ژاپن ببازد همین از دست دادن تمرکز در حساس ترین دیدار جام بود. پیش می آید اما کاش پیش نمی آمد یا لااقل انقد زیاد و تکراری در مقاطع حساس پیش نیاید. مردم به فوتبال دلخوش اند.
9. لجاجت و خود رایی نقطه ضعف کی روش است. اما هم نقاط قوت و هم ضعف او پس از نزدیک به یک دهه حضور در ایران به تیم ملی رسوخ کرده است. هیچ انسان کاملی وجود ندارد. بی رحم نباشیم و عادلانه قضاوت کنیم.
10. خدا خدای ژاپنی ها هم هست. اینکه آنها هم در لحظه پنالتی دست به دعا می شوند حرف های مگوی بسیاری در خود دارد. بیایید از همین مساله درس بگیریم و خدا را انحصاری برای خود ندانیم و هرکدام تکالیفمان را درست و به موقع انجام دهیم.
11. شکست برابر سامورایی ها پایان دنیا نیست. اصلا برای همین مواقع گفته اند شکست پلی است برای رسیدن به پیروزی. لازم نیست حتما از ژاپن مدیر وارد کنیم، همین مسابقه ایران-ژاپن چراغ راه رسیدن به موفقیت است اگر افراد نالایق جای افراد لایق را اشغال نکنند.
مهدی بشکنی
