به گزارش ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، پژوهش جدید "دانشگاه جانز هاپکینز" (Johns Hopkins University) آمریکا نشان می‌دهد التهاب مزمن در میانسالی، می‌تواند به مشکلات فکر و حافظه در سنین بالاتر منجر شود.
التهاب مزمن که تا ماه‌ها یا سال‌ها در بدن باقی می‌ماند، می‌تواند ناشی از اختلالات خودایمن مانند روماتیسم مفصلی، ام‌اس، استرس فیزیکی یا دلایل دیگر باشد. از راه‌های کاهش التهاب مزمن، می‌توان به ورزش منظم، رژیم غذایی سالم ضد التهاب و خواب کافی اشاره کرد.
"کینان واکر" (Keenan Walker)، استاد دانشگاه جانز هاپکینز و از نویسندگان این پژوهش گفت: التهاب مزمن برای بدن بسیار مضر است و می‌تواند به بیماری قلبی، سکته و سرطان منجر شود. از آنجا که پژوهش‌های دیگر، التهاب مزمن و اثرات آن را بر مغز افراد پیر بررسی کرده‌اند، ما در پژوهش خود آغاز التهاب را در میانسالی بررسی کردیم و نشان دادیم این مشکل، به کاهش شناختی در سنین بالاتر منجر می‌شود.
پژوهشگران به مدت 20 سال، حدود 12336 نفر با میانگین سنی 57 سال را مورد بررسی قرار دادند. آنها در آغاز بررسی، نمونه خونی شرکت‌کنندگان را گرفتند و چهار زیست‌نشانگر التهاب یعنی "فیبرینوژن" (fibrinogen)، میزان گلبول سفید خون، "عامل فون ویلبراند" (von Willebrand factor) و "فاکتور هشت" (factor VIII) را بررسی کردند.
این گروه پژوهشی برای هر زیست نشانگر، یک رتبه التهابی در نظر گرفتند. آنها پس از سه سال، زیست‌نشانگر دیگری موسوم به "پروتئین واکنشی سی" (C-reactive protein) را بررسی کردند. شرکت‌کنندگان این آزمایش بر اساس رتبه التهاب و سطح پروتئین واکنشی سی، به دو دسته تقسیم شدند.
مهارت‌های مربوط به فکر و حافظه آنها نیز از آغاز پژوهش، به مدت شش تا 9 سال مورد بررسی قرار گرفت و سپس در انتهای آزمایش دوباره بررسی شد.
پژوهشگران دریافتند شدت کاهش مهارت‌ها در گروهی که بالاترین سطح نشانگرهای التهاب را دارند، شدیدتر از گروهی است که پایین‌ترین سطح زیست‌نشانگرهای التهابی را دارا هستند.
کاهش مهارت‌ها در گروهی که بالاترین سطح پروتئین واکنشی سی را داشتند، 12 درصد شدیدتر از گروهی بود که دارای سطوح پایین‌تری بودند.
تحلیل‌های بیشتر نشان داد که کاهش فکری مرتبط با التهاب در مقایسه با دیگر جنبه‌های فکری مانند زبان و عملکرد اجرایی، در نواحی خاصی از حافظه برجسته‌تر است.
این پژوهش، در مجله " Neurology" به چاپ رسیده است.
