رضا بهرامی، مدرس کشوری پروژه مین با توجه به بارندگیها و احتمال جابهجایی مینهای باقیمانده از جنگ در نواحی مرزی توجه عشایر و مسافران به موارد ایمنی ضروری است
به گزارش به نقل از روزنامه شهروند ، ایران در کنار افغانستان، سوریه، کامبوج، عراق و یمن یکی از آلودهترین کشورهای آلوده به مین در جهان است. به رغم تلاشهای چندینساله متخصصان عملیات مینزدایی متاسفانه هر ساله تعداد زیادی از ساکنان بومی شهرستانهای مرزی غرب کشور و حتی متخصصان عملیات مینزدایی در اثر انهدام مینها و مهمات عملنکرده مصدوم شده و یا جان خود را از دست میدهند.
از آنجا که بسیاری از حوادث و سوانح به وسیله آموزش و آگاهسازی قابل پیشگیری است، بر این اساس لازم است که ساکنان مناطق آلوده بویژه دانشآموزان، دامداران، کشاورزان، مسافران و حتی عموم مردم پیرامون خطرات ناشی از انفجار مینها و گلولههای عملنکرده آگاهی لازم را دریافت کنند.
جمعیت هلال احمر و صلیب سرخ پروژه مین و خطرات ناشی از آن را از سال ٨٥-٨٤ با محوریت آگاهی از خطرات مین و راههای مقابله با آن آغاز کرده و در مدت ١٤ سال با برگزاری برنامهها، همایشها و کارگاههای مختلف مربیانی تربیت شدند که با هدف حمایت از زندگی و سلامت انسانها و رویکرد زندگی امن در کنار مین مروج مهر به هموطنان خود هستند.
یادگاری ناامن
علی اصغری، مشاور کمیته بینالمللی صلیب سرخ (ICRC) در ایران از پروژه مین و همکاری جمعیت هلال احمر و کمیته صلیب سرخ در راستای سلامت و تسکین آلام بشری میگوید: «پس از پایان هشت سال جنگ تحمیلی، ایران یکی از کشورهای آلوده به مین و گلولههای عمل نکرده است.»
مشاور کمیته بینالمللی صلیب سرخ در ایران پس از بازدید از پستهای آموزشی ویژه آگاهی با مخاطرات مین مستقر در استان خوزستان از تلاش مربیان این پروژه قدردانی و تصریح میکند: «آموزش یکی از بهترین روشهایی است که میتوان مردم را از مخاطرات و آسیبهای ناشی از انفجار مین در شهرهایی که طعم جنگ را چشیده و یادگاریهای ناخواسته را در دل خاک به خود همراه دارند، آگاه کرد.»
او با تاکید بر آگاهیدادن به روش های سمعی و بصری خواستار آموزش به آحاد مردم از قبیل دامداران، کشاورزان، دانشآموزان، مسافران و دیگر اقشار شد.
سیل و مین به هم رسیدند
رضا بهرامی ٣٤ سال دارد و مدرس کشوری پروژه مین است. او به آموزش مربیان این پروژه در جمعیت هلال احمر استان خوزستان با موضوع آگاهی از مخاطرات مین اشاره میکند و میگوید:
«در بازده زمانی و با اهمیت بودن خطرات مین آموزشهایی که در استان به مربیان پروژه اختصاص داده شده شامل موارد مختلفی چون فلیپ چارت، آموزش چهره به چهره، لوح فشرده، انیمیشن، آموزش تصویری، اجرای نمایش، بازیهای آموزشی، طراحی تراکت، اینفوگرافیک، بروشور، بنر و بیلبورد، برگزاری مسابقات نقاشی و غیره است.»
بهرامی با مهم خواندن وضعیت و اتفاقات رخداده پیرامون سیل میگوید: «با توجه به بارندگیهای اخیر و احتمال جابهجایی مینهای باقیمانده از جنگ در نواحی مرزی توجه عشایر و مسافران به موارد ایمنی ضروری است.»
بهرامی با تاکید بر این موضوع که حتیالامکان از تردد در نقاط مرزی خودداری کنید، میافزاید: «مسافران عزیز با احتیاط لازم به سرزمینهای نور سفر کنند؛ چرا که مسیل باعث بیرونآمدن مین حتی در عمقهای زیاد از دل خاک میشود.»
او یادآوری میکند که مسیلها، آبراهها و محلهایی که مسیر عبور آب اطراف پایگاهها و خاکریزهای مناطق جنگی بوده، امکان دفن مجدد مین و گلولههای عملنکرده را فراهم کرده است. او تصریح میکند: «جریان سیل با خود وسایل باقیمانده از جنگ مانند صندوقهای مهمات، سیم خاردار را جابهجا میکند؛ به اینگونه وسایل نزدیک نشوید.»
خطرات مین جدی است
علی عنافجه از مربیان توانمند پروژه مین در اهواز است که چهار سال به تدریس و راههای مقابله با خطرات مین و نحوه آشنایی با انواع مین در مناطق مختلف اشاره میکند و میگوید: «توصیه من به کشاورزان و دامداران این است که حدالامکان در مناطقی که تابلو خطر وجود مین نصبشده تردد نکنند و برای پیشگیری از جداشدن دامها از گله، هنگام چرا آنها را با طناب به هم ببندند و هرگز دامها را از مناطق مشکوک یا آلوده به مین عبور ندهند.»
عنافجه تردد مسافران در اطراف خطوط برق، راهآهن، پلها، پایگاهها و ساختمانهای نظامی را به صلاح نمیداند و آن را بسیار خطرناک میداند و تاکید میکند که آتش را با استفاده از چند سنگ بالاتر از سطح زمین درست کنند که احتمال انفجار مینهایی که در دل خاک مدفون شدهاند از بین برود.
نقص عضو، سوغات مین!
خدیجه پورحزبه ١٢ سال است که در عرصههای مختلف با جمعیت هلال احمر فعالیتی چشمگیر دارد. او چند سالی است که از مربیان پروژه مین است و میگوید: «مین و مهمات جنگی هر ساله باعث نقص عضو و کشتهشدن تعدادی از مردم میشود. پورحزبه مینهای ضد نفر، مینهای ضد تانک، مواد منفجره و گلولههای عمل نکرده UXO ، تله انفجاری، سیم تله را از انواع مختلف مین برمیشمرد و عنوان میکند: «مین نه تنها به فردی که روی آن پا میگذارد، صدمه میزند بلکه به افرادی که در دسترس آن هستند نیز آسیب میرساند.»
مین استرسآور است
مجموعهای از علایمی که در پی مواجهه با عوامل فشارزای بسیار شدید پیدا میشود را PTSD میگویند. عوامل فشارزا میتواند از تجربه جنگ، انفجار مواد منفجره و مینها، شکنجه، بلایای طبیعی، حمله و حتی تصادف و آتشسوزی ناشی شده باشد.
فرد دچار PTSD دائما واقعه آسیبزا را در رویا و افکار خود مجسم میکند و از هر چیزی که آن را به یادش بیاورد، بشدت دوری میکند. انفجار مین و مهمات عملنکرده نیز میتواند علاوه بر آسیبهای جسمانی مشکلات روانی شدیدی را برای فرد صدمهدیده و اطرافیان وی ایجاد کند که از این بابت میتوان به اختلالاتی چون استرس پس از حادثه اشاره کرد.