سرویس سیاست مشرق - چندی پیش «زهرا شجاعی» رئیس مرکز امور مشارکت زنان در دولت اصلاحات با افشاگری درخصوص استفاده ابزاری اصلاح طلبان از زنان گفته بود: «اصولگرایان حمایت بیشتری از زنان انجام می‌دهند و در عوض اصلاح طلبان موقع انتخابات از زنان استفاده می‌کنند و بعد کاری برایشان نمی‌کنند».
دلایل متعددی درخصوص نگاه ابزاری اصلاح طلبان به موضوع زنان و تضییع حقوق زنان توسط این طیف وجود دارد که در ادامه به 5 مصداق اشاره می‌کنیم.
1- پیشنهاد بی شرمانه «عقیم کردن زنان کارتن خواب»
«شهیندخت مولاوردی» معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در دولت اول روحانی و دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور حقوق شهروندی در دولت دوم روحانی- که به دلیل اجرای قانون منع بکارگیری بازنشستگان از سمت خود کناره گیری کرد- در اظهارنظری عجیب گفته بود: «باید زنان کارتن خواب را عقیم کرد تا هزینه دولت زیاد نشود»!
در دولت یازدهم (دولت اول روحانی) در جلسه مشاوران اجرایی با معاونت رئیس جمهور در امور زنان و خانواده خبرنگاران موضوع عقیم کردن زنان کارتن خواب را از شهیندخت مولاوردی سؤال کردند که وی در پاسخی اعلام کرد که باید به طور اساسی برای آن برنامه‌ریزی شود و به طور تخصصی و کارشناسی این طرح بررسی شود و براساس رضایت زنان کارتن خواب عقیم شدن صورت بگیرد و نیز اینگونه اظهار نمود که چون آمار تولدهای نوزادان معتاد بار مالی برای دولت دارد باید ریشه‌های آن قطع شود!
این پیشنهاد توهین آمیز در حالی از سوی معاون امور زنان رئیس جمهور مطرح شد که بنابر بررسی‌های کارشناسی، تمام زنان کارتن خواب معتاد و یا تن فروش نیستند بلکه ممکن است بنابر دلایلی- از جمله مشکلات شخصی و خانوادگی- به ناچار به کارتن خوابی روی آورده‌اند. نکته قابل توجه اینجاست که در میان افراد کارتن خواب- هم مردان و هم زنان- حتی اشخاص تحصیل کرده و دارای موقعیت اجتماعی مناسب نیز وجود داشته که به دلیل مشکلات خاص به این سرنوشت دچار شده‌اند.
2- پروژه توهین آمیز «دختران خیابان انقلاب»
اصلاح طلبان بارها در اظهارات خود به دفاع از گروهک موسوم به «دختران خیابان انقلاب» پرداخته‌اند.
پروژه «دختران خیابان انقلاب» - پروژه‌ای توهین آمیز علیه بانوان ایرانی - ارتباط ویژه‌ای با زمینه چینی برای تحریم مردم ایران و ایجاد گسل‌های جنسیتی برای تحریک به اعتراضات خیابانی دارد.
چندی پیش «شاپرک شجری‌زاده» فردی که در قالب پروژه «دختران خیابان انقلاب» تصویر بدون حجاب خود در خیابان‌های تهران را منتشر کرده بود، به صورت غیرقانونی از ایران خارج شد و سپس در پارلمان کانادا حضور یافته و با سخنرانی علیه کشورمان خواستار تشدید تحریم‌ها علیه مردم ایران شد.
علاوه بر این چندی پیش «مریم شریعتمداری» یکی از دختران کشف‌حجاب‌کرده خیابان انقلاب (که با هشتگ # دختران_پنجاه_هزار_تومانی جنجالی شد) در حساب توئینر خود از بسته عجیبی که بعد از برگزاری دادگاه رسیدگی به جرائم او، در کیفش قرار داده بودند نوشت. بسته‌ای که آنقدر او را ناراحت کرد که با هشتگ # وقیحانه به سراغش رفت و به باج‌دهندگان تاخت. پس از آن تعدادی از فعالین اصلاح طلب از دادن پول به دخترانی که با ساختارشکنی به کشف حجاب اقدام می‌کردند، حمایت کردند.
یکی از فعالین رسانه‌ای با اشاره به پروژه توهین آمیز «دختران خیابان انقلاب» در مطلبی نوشت: «این، بیش از آنکه دادن حق انتخاب به زنان باشد، دادن حق انتخاب به مردان است. نسخه پیشرفته‌تر این در غرب، زن نمایانی اند که پشت شیشه، با اتیکت قیمت گذاری شده انتخاب می‌شوند».
3- حضور زنان به عنوان تماشاچی در ورزشگاه
اصلاح طلبان تاکنون بارها مسئله حضور زنان در ورزشگاه به عنوان تماشاچی را با ادعای «دفاع از حقوق زنان» مطرح کرده و حتی آن را به عنوان مسئله اصلی کشور جا زده‌اند.
نکته قابل تأمل اینجاست که طیف اصلاح طلب به بهانه حضور زنان در ورزشگاه، بارها به بانوان کشورمان توهین کرده‌اند.
برای نمونه، روزنامه اصلاح طلب آرمان- مهر 97- در مطلبی نوشته بود: «اگر زنان به تماشای بازی مردان نروند دچار بحران روحی و روانی می‌شوند»!
خبرگزاری اصلاح طلب ایلنا نیز- خرداد 97- در مطلبی نوشته بود: «باید اجازه داد زنان به ورزشگاه‌ها بیایند تا هم فحش بدهند و هم فحش بشنوند»!
موضوع زنان برای طیف اصلاح طلب صرفاً یک ابزار برای رسیدن به مطامع سیاسی است. به عنوان مثال اصلاح طلبان در حالی در دولت روحانی به حامی پروپاقرص ورود بانوان به ورزشگاه‌ها بدل شده‌اند که همین طیف در زمان دولت نهم رویه‌ای دیگر را پیش گرفته بود و علیه ورود زنان به ورزشگاه مطالبی را منتشر می‌کردند و تاکید داشتند که مسئله حضور زنان در ورزشگاه، دغدغه بانوان ایرانی نیست.
یکی از فعالین فضای مجازی در واکنش به جنجال اصلاح طلبان درباره حضور زنان در ورزشگاه در مطلبی نوشته بود: «رفتن یا نرفتن به استادیوم باید مهمترین مساله دختر ایرانی بشود! با کدام پول مهم نیست! چند درصد مهم نیست! برای چه مهم نیست! مهم این است که او را پر از بغض کنیم نسبت به گروه دیگری از جامعه خودش! به او بگوییم مشکلات اصلی چیزی نیست! اگر تو بتوانی بروی استادیوم، هم شغل داری، هم شوهر داری، هم مسکن داری، هم بچه داری و... خلاصه همه چیز داری! اگر بتوانی بدون روسری راه بروی، به همه آرزوهای مادی و معنوی رسیده‌ای! دختر فلانی با پسر فلانی صرافی می زند و در حالیکه بابا جان حق اوقات فراغت می‌گیرد، با رانت کرباسچی و سهمیه دو میلیارد تومانی به لیست امید می‌رود و ازآنجا به کرسی مجلس می‌رسد! می‌بینید که مبارزه شما نتیجه داده و آنها بازهم ثروتمندتر شدند!».
4- حضور تزئینی زنان در لیست کاندیداهای شهرداری اصلاح طلب
در سال 96 و همزمان با انتخاب اعضای دولت دوم روحانی، اصلاح طلبان فشار شدیدی روی دولت آوردند که دستکم یک وزیر زن برای کابینه خود انتخاب کند. این تبلیغات سیاسی درحالی بود که اصلاح طلبان به خوبی می‌دانستند که این موضوع از سوی دولت روحانی انجام نمی‌شود اما بازهم شوء انتخاب وزیر زن را به راه انداختند.
این سیاسی کاری و سیاسی بازی در حالی است که در سالیان اخیر و پس از روی کارآمدن جریان اصلاح طلب در شورای شهر تهران، در سه باری که تهران بدون شهردار ماند و همه چیز دست خود اصلاح طلبان بود، این جریان سیاسی نه تنها گزینه مطرحی برای این پست رو نکرد بلکه به طور کاملاً ویترینی کاندیداهای نمایشی به میدان آورد که نه سوابق آنها با این پست همخوانی نداشت و نه موقعیت آنها ایجاب می‌کرد که به شغل جدیدی بیاندیشند.
وقتی اصلاح طلبان شورای شهر پنجم برای انتخاب اولین شهردار خود دست به کار شدند نام «الهه کولایی» استاد دانشگاه به عنوان تنها زن در لیست کاندیداها نمایان بود. کولایی بعدها به نمایشی و ویترینی بودن کاندیداتوری‌اش در انتخابات شهرداری تهران اعتراف کرد.
در دور سوم انتخاب شهردار نیز نام «معصومه ابتکار» و «شهیندخت مولاوردی» به عنوان دو نامزد زن در این رقابت در میان 30 کاندیدای دیگر مطرح شد. در این برهه نیز موضوع ویترینی و نمایشی بودن حضور کاندیداهای زن در میان کاندیداها مطرح شد.
«سیدمحمود میرلوحی» عضو اصلاح طلب شورای شهر پنجم- آبان 97- در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «زنان و جوانان را برای شهرداری تهران انتخاب نکردیم، چون دنبال ظاهرسازی نیستیم»!
5- قهرمان سازی از قاتل یک زن
«محمد علی نجفی» شهردار اسبق تهران و از چهره‌های مشهور جریان اصلاح طلب که ریاست سازمان برنامه و بودجه در دولت خاتمی و ریاست سازمان میراث فرهنگی در دولت روحانی و وزارت آموزش و پرورش در دولت هاشمی رفسنجانی را در کارنامه خود دارد و در سال 92 نیز یکی از گزینه‌های اصلاح طلبان برای ریاست جمهوری بود - 7 خرداد 98- «میترا استاد» همسر دوم خود را به ضرب گلوله به قتل رساند.
ساعاتی پس از وقوع این اقدام جنایتکارانه، نجفی در اداره پلیس آگاهی به قتل همسرش اعتراف کرد.
اما در این میان، طیف اصلاح طلب به دلیل آلودگی به رفتار قبیله‌ای، اخلاق و وجدان و انسانیت را زیر پا گذاشته و در اقدامی تأمل برانگیز به تبرئه و قهرمان سازی از قاتل پرداخته و مقتول را آماج فحاشی و اتهام زنی قرار دادند.
یکی از فعالین رسانه‌ای با اشاره به رفتار قبیله‌ای اصلاح طلبان در مطلبی نوشت: «سرکار خانم مولاوردی! آیا سکوت شما در شرایطی که زنی به دستِ فردی از اصحاب قدرت به قتل رسیده است و بدترین اتهامات و نسبت‌های ناروا از سوی دوستان شما در راستای تطهیر قاتل به آن بانو زده شده است، برخلاف تعهد شما به دفاع از حقوق زنان و خیانت به آرمان عدالت طلبی نیست؟».
یکی دیگر از فعالین رسانه‌ای نیز در واکنش به فضاسازی‌های غیراخلاقی اصلاح طلبان نوشت: «اگر بنای بر جاسوسی باشد، هویت جاسوسه نباید آشکار شود تا بتواند جمع آوری اطلاعات کند. مقتول، قرار بوده همان روز برود انصاف نیوز حرفایی را بزند اما نجفی ترجیح داده او را بکشد. او چه چیزهایی را می‌خواسته به سایت اصلاح طلب بگوید؟ مگر ادعا نمی‌کنند میترا استاد "پرستو" بوده؟! پرستو چه نیازی دارد از رسانهٔ اصلاح طلب وقت مصاحبه بگیرد اما به مصاحبه نرسد و جانش را بگذارد؟!».
نگاه ابزاری اصلاح طلبان به موضوع زنان، رفتاری جنسیت‌زده است که یکروز با پیشنهاد شرم آور عقیم سازی زنان کارتن خواب، افکار عمومی را آزار می‌دهد و روز دیگر با قهرمان سازی از قاتل یک زن.
