مدتی است که برخلاف خودروهای برقی که تاکنون نتوانسته‌اند وارد کشور شوند، موتورسیکلت‌های برقی که ساده‌تر و ارزان‌تر هستند، وارد کشور شده‌اند و برخی تولیدی‌ها نیز اقدام به مونتاژ این محصولات در داخل کشور کرده‌اند. مطابق گفته ابوالفضل حجازی، عضو هیئت مدیره انجمن صنعت موتورسیکلت ایران، 20 درصد موتور سیکلت‌های برقی تولید داخل بوده و مابقی آنها وارداتی هستند، ولی در عمل مردم استقبال قابل توجهی از این محصولات دوستدار محیط زیست نداشته‌اند. قیمت موتور سیکلت برقی و باتری‌های آنها بسیار بالاست و به همین دلیل مصرف کنندگان تمایلی به خرید آنها ندارند. در هر موتور سیکلت برقی حدود 5 یا 6 باتری مورد استفاده قرار می‌گیرد و قیمت هر باتری نیز در حدود سه میلیون تومان است. ارزان بودن قیمت بنزین و استهلاک کمتر آنها، مشتریان را به سمت خرید موتور سیکلت بنزینی سوق می‌دهد.
از سوی دیگر، بوروکراسی دست و پا گیر و پیچیده اداری، گریبان‌گیر شماره گذاری این موتورها شده و مشکلات مختلفی را برای شرکت‌های واردکننده فراهم ساخته است. سه سازمان استاندارد، محیط زیست و پلیس راهور در مورد شماره‌گذاری موتور سیکلت‌های برقی اختلاف نظر دارند و زمانبر بودن فرآیند شماره‌گذاری، موجب دپو طولانی مدت موتورها و تخریب باتری‌های آنها می‌شود. تعویض باتری‌های آسیب دیده و فرسوده نیز هزینه‌های گزافی را برای مصرف کننده ایجاد می‌کند. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که در کشورهای توسعه یافته، موتورهای برقی برای تردد روزانه افراد درون شهر و انجام کار مورد استفاده قرار می‌گیرند و موتور سیکلت‌های بنزینی، مناسب حال کلوپ‌ها و علاقمندان، برای تفریح و سایر استفاده‌های متفرقه هستند.
راهکار ترویج استفاده از موتور سیکلت برقی، همانند راهکاری است که برای افزایش فروش خودروهای هیبریدی و الکتریکی در سایر نقاط جهان استفاده شده و پاسخ مناسبی از آن دریافت شده، و این راهکار چیزی نیست جز ارایه تسهیلات مناسب و کم بهره برای خریداران این وسایل نقلیه دوستدار محیط زیست، تا به مرور موتورهای برقی جایگزین موتورهای بنزینی شوند. هر موتور سیکلت برقی، به طور متوسط سه الی چهار میلیون تومان گران‌تر از یک موتور بنزینی است.
