به نوشته نیویورک تایمز، صدها معترض به وجود کارخانه تولید باتری سربی- اسیدی که با هزینه چین در بلاروس ساخته شده است، از بیش از یکسال پیش تا کنون، هر یکشنبه، بدون در دست داشتن دست نوشته ای، بدون سر دادن شعار و حتی بدون هیچ سر و صدایی، برای نشان دادن مخالفت خود، در میدان لنین شهر "برست" در غرب بلاروس گرد هم می آیند و برای کبوترهای میدان دانه می پاشند.
به گفته این معترضان، وجود این کارخانه موجب انتشار سموم کشنده در هوا و رسوب این سموم در آب های زیرزمینی می شود.
از نظر معترضان، این کارخانه که در حومه شهر برست ساخته شده است و در انتظار دریافت مجوز شروع به کار و تولید است، نماد رابطه تنگانگ و خطرناک بین پکن و دولت "الکساندر لوکاشنکو"، رئیس جمهوری بلاروس است که از سال 1994 قدرت را در این کشور در دست دارد.
لوکاشنکو مانند "ولادیمیر پوتین"، رئیس جمهوری روسیه با اعتراضات کوچک مدارا می کند و به پول پکن و تقویت روحیه از سوی چین چشم دوخته است. درواقع، چین نماد چگونگی درآمیختن سیاست های مستبدانه با رشد اقتصادی است.
به گفته "الکساندر یاراشنکا"، مدیر پارک صنعتی که با هزینه چین در نزدیکی مینسک، پایتخت بلاروس" ساخته شد، چین برای ما یک الگو است و این پروژه (پارک صنعتی) نشان داد که هیچ چیزی غیرممکن نیست.
بلاروس از این پارک صنعتی که بزرگ ترین سرمایه گذاری چین در خارج از این کشور است به عنوان "دروازه اروپا" یاد می کند.
گریزان بودن بیشتر سرمایه گذاران اروپایی از بلاروس و نگرانی این کشور از وابستگی به روسیه باعث رو آوردن مشتاقانه مینسک به پکن شده است.
در سال های گذشته، پول چین برای ساخت جاده، نیروگاه برق، هتلی لوکس در مینسک و کارخانه تولید باری سربی- اسیدی در برست هزینه شد.
"ولادیسلاو آبرامویچ"، پزشکی که در یک شهرک جنگلی در نزدیکی این کارخانه باطری سازی زندگی می کند و نگران سموم ناشی از این باطری های حاوی اسیدسولفوریک و سرب است، می گوید، از نظر چینی ها ما مانند آفریقایی ها هستیم. آمریکا و اروپا برای ساخت کارخانه های آلوده کننده ای مانند این کارخانه باطری سازی پول نمی دهند اما، چین اهمیتی به این مساله نمی دهد و فقط به فکر کار و کاسبی شرکت های چینی است.
معترضان به ساخت این کارخانه که یکشنبه ها در میدان لنین جمع می شوند و به کبوترها دانه می دهند، از انتقاد از لوکاشنکو خودداری و در عوض، بر اعتراض به آلودگی ناشی از فعالیت این کارخانه که به گفته آنها با تجهیزات غیراستاندارد چینی ساخته شده است، تمرکز می کنند.
در حالی که شرکت "1 ای کی گروپ"، بلاروس که در ساخت این کارخانه دست دارد، مخاطرات زیست محیطی آن را رد و تاکید می کند، پسماند سمی سرب تنها 6.6 پوند در سال است، معترضان به سساخت این کارخانه می گویند، رقم واقعی بسیار بالاتر است.
البته، برخی کارشناسان با وجود بازدید نکردن از این کارخانه می گویند، برخلاف هزینه پایینی که برای ساخت آن به کار رفته است، به نظر می رسد فناوری و تجهیزات ایمنی دارد که قادر به محدود کردن میزان پسماند سمی است.
این کارخانه تولید باتری قرار بود اوایل ژوئن عملیاتی و وارد خط تولید شود اما، مقامات برست برای همراهی با معترضان، تا بررسی این مساله که آیا این کارخانه با استانداردهای زیست محیطی مطابقت دارد یا خیر، افتتاح آن را به تعویق انداختند.
"دیمتری بکالینک"، از معترضان به ساخت این کارخانه در بلاروس گفت، مشکلی با سرمایه گذاری چین ندارد اما، از این شکایت دارد که چین تامین وجه برای ساخت این کارخانه را به قرارداد بستن به یک شرکت پیمانکاری چینی و یک شرکت مهندسی تامین تجهیزات این کارخانه منوط کرده است.
"ویکتور لمشفسکی"، رئیس شرکت "1 ای کی گروپ" اکنون به خاطر فساد مالی در معرض بازجویی قرار دارد. او پیشتر به رسانه های بلاروس گفته بود، از بانک اروپایی بازسازی و توسعه و سایر نهادهای غربی درخواست وام کرده بود اما، با این درخواست مخالفت شد. چین مخالفتی با تامین پول ساخت این کارخانه نکرد و این مبلغ را در قالب یک اعتبار 15 میلیارد دلاری به بانک توسعه بلاروس پرداخت کرد. این اعتبار، 20 برابر مجموع وام هایی است که بانک بازسازی و توسعه اروپا به بلاروس داد.
"پولینا پریسماکووا"، استادیار دانشگاه آتلانتیک فلوریدا که در زمینه نقش پکن در بلاروس تحقیق می کند، گفت، چین به دنبال آن نیست که بلاروس را به تله قرض و بدهی بیندازد و دارایی هایش را غارت کند، چین در تلاش است برای شرکت های چینی کسب و کار ایجاد کند. شرکت های چینی برای ساخت و ساز به اماکنی مانند بلاروس نیاز دارند.
طرح جاده و کمربند چین، یک برنامه سرمایه گذاری عظیم، به این روند دامن می زند. این طرح در سال 2013 و برای ایجاد راه های حمل و نقل دریایی و زمینی بین چین و بازارهای خارجی اش کلید زده شد اما، سپس به پوششی برای شرکت های چینی تبدیل شد که به دنبال کار در خارج از کشور هستند.
هدف پروژه معروف به پارک صنعتی گریت استون که "شی جین پینگ"، رئیس جمهوری چین، از آن به عنوان پروژه مدل طرح جاده و کمربند یاد کرده است، تبدیل منطقه ای دو برابر مساحت شهر منهتن به شهری با کارخانه ها، مراکز تحقیق و کمک به کارکنانی است که برای اداره این محل مورد نیاز است.
این پروژه که بخش اعظم هزینه آن را چین تامین کرده، برای شرکت مهندسی CAMC چین، اداره ساخت و ساز شرکت راه آهن دولتی و بسیاری از شرکت های چینی اشتغال آفرینی کرده است.