گریه بر امام حسین علیه السلام چه ثوابی دارد؟

سرویس سبک زندگی: در کتاب امالى از حضرت رضا علیه السّلام روایت میکند که فرمود: کسى که یاد آور مصیبت ما شود و براى آن ستم‏هائى که در حق ما شده گریه کند درجه وى فرداى قیامت نظیر درجه ما خواهد بود. کسى که متذکر مصیبت ما گردد و گریان شود و دیگران را هم گریان کند چشم وى در آن روزى که همه چشم‏ها گریانند گریان نخواهد بود. اگر کسى در مجلسى بنشیند که امر دین ما خاندان در آن زنده و تقویت شود قلب او در آن روزى که عموم قلب‏ها مى‏میرند نخواهد مرد. در ادامه این مطلب را به نقل از سایت شهر سوال می‌خوانیم.

در تفسیر على بن ابراهیم از حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: کسى که نام ما را ببرد یا نام ما نزد او برده شود و بقدر بال مگس اشک از چشمش خارج شود خدا گناهان او را مى‌‏آمرزد و لو اینکه مثل کف دریا باشد.

در کتاب مجالس مفید و امالى شیخ طوسى از امام جعفر صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: نفس کشیدن با غم و اندوه براى مظلومیت ما خاندان، تسبیح گفتن براى خدا و مغموم بودن از براى ما، عبادت و پوشیده داشتن اسرار ما جهاد فی سبیل اللَّه خواهد بود، سپس فرمود: واجب است که این حدیث رابا طلا بنویسند.

در کتاب کامل الزیارات از ابن خارجه نقل میکند که گفت: ما نزد امام جعفر صادق علیه السّلام بودیم و نامى از امام حسین علیه السّلام برده شد، امام صادق گریان شد و ما هم گریستیم. سپس آن بزرگوار فرمود: امام حسین فرموده: من کشته اشک می‌باشم، هیچ مؤمنى یاد آور من نمى‌‏شود مگر اینکه گریان خواهد شد.

کتاب کامل الزیارات از امام حسین علیه السّلام روایت می‌کند که فرمود: من کشته اشک هستم. (من منسوب به اشک و گریه و سبب آنها میباشم) کسى با غم و اندوهناکى بزیارت من نمى‌‏آید مگر اینکه خدا او را با خوشحالى نزد اهل و عیالش باز مى‌‏گرداند.

در کتاب امالى شیخ از محمّد بن ابى عماره کوفى نقل می‌کند که گفت: از امام جعفر صادق علیه السّلام شنیدم می‌فرمود: کسى که براى خونى که از ما ریخته شده، یا حقى که از ما پامال شده، یا عرض و آبروئى که از ما از بین رفته، یا براى یکى از شیعیان ما چشمش یک قطره اشک بریزد خداى رؤف او را سال‏هاى متمادى در بهشت جاى خواهد داد.

در کتاب امالى شیخ از امام جعفر صادق علیه السّلام روایت می‌کند که فرمود: هر جزع و فزع و گریه‏اى مکروه است غیر از جزع و گریه براى امام حسین علیه السّلام.

در کتاب امالى ابن الشیخ از حضرت صادق علیه السّلام روایت می‌کند که فرمود: امام حسین که نزد پروردگار می‌باشد به لشکرگاه و محل قبر خود و شهیدانى که نزدیک آن حضرت مدفونند و زوار خویشتن نظر مرحمت مى‏‌کند. امام حسین علیه السّلام نام زوار و نام پدران آنان و مقام و منزلتى که نزد خدا دارند از شما که نام فرزند خود را می‌دانید بهتر می‌شناسد و بهتر می‌داند. آن بزرگوار هر کسى را که برایش گریه می‌کند مى‏‌بیند و برایش طلب مغفرت می‌نماید، ازپدران خود تقاضا می‌کند که براى زوارش طلب آمرزش نمایند.

 امام حسین می‌فرماید: اگر زائر من بداند که خدا چه ثوابهائى برایش مهیا نموده است خوشحالى وى از گریه و زارى او بیشتر خواهد شد، هنگامى که زائر آن حضرت از زیارت برمیگردد هیچ گناهى نخواهد داشت.

در تفسیر على بن ابراهیم از حضرت على بن الحسین علیه السّلام روایت می‌کند که فرمود: هر گاه چشم شخص مؤمنى براى شهادت امام حسین بقدرى پر از اشک شود که به گونه‌‏هاى صورتش بچکد خدا او را دائما در غرفه‏‌هاى بهشتى جاى خواهد داد. (و ... ) خدا اذیت و آزارها را از او دور می‌کند و روز قیامت وى را از غضب خود و آتش جهنم در امان خواهد داشت.

در امالی صدوق از حضرت رضا علیه السّلام روایت می‌کند که فرمود: کسى که روز عاشورا بدنبال کارى نرود خدا حاجت‏هاى دنیا و آخرت او را روا خواهد کرد. کسى که روز عاشورا روز مصیبت و حزن و گریه او باشد خدا روز قیامت را روز فرح و خوشحالى وى قرار خواهد داد و چشم او در بهشت بما روشن خواهد شد.[1]

[1]. تمام روایات این مطلب از «بحار الأنوار ج‏44، ص 278  باب 34 ثواب البکاء على مصیبته و مصائب سائر الأئمة ع» می‌باشد.