ترک نماز، قصور در مهمترین دستور الهی و انجام ندان بزرگترین وظیفه و برنامه زندگی است.
ترک نماز، ناشکری، ناسپاسی و کفران نعمتهای الهی و برداشتن عمود و ستون دین است; زیرا نماز پایه دین است. ترک نماز و عبادت، باعث میشود که آفرینش و زندگی انسان، بیهوده و لغو باشد; در حالی که انسانها برای عبادت آفریده شدهاند. ترک نماز و نیاش، موجب ترک لذت بخشترین حالات انسان است. جوامع، ملتها،
اقوام، نژادها ؤ از اول تاریخ تا حال ؤ با نیایش، عبادت و مناجات پویا و زنده ماندهاند (هر چند در روش و کردار و گفتار دچار انحراف هم شدهاند).
در هیچ زمانی، انسان بی نیاز از عبادت و پرستش خداوند نبوده و نخواهد بود; اما این عبادت باید با برنامه و روش خاصی صورت گیرد وگرنه هیچ بهره و نتیجهای، نصیب شخص نیایشگر نخواهد شد.
خداوند میفرماید: ((ان الصلاه کانت علی الموئمنین کتابا موقوتا; البته نماز بر موئمنان به طور حتم فرض و واجب شده است)).(عنکبوت، آیه 44)
وجوب نماز یکی از ضروریات دین مقدس اسلام و فریضهای بزرگ و وظیفهای سنگین در این آیین پاک است.
خواندن نماز، شرط قبولی سایر اعمال و عبادتها است: ((الصلاه عمود الدین ان قبلت، قبل ماسواها و ان ردت رد ما سواها; نماز پایه دین است، اگر مورد قبول واقع شد، سایر عبادتها هم قبول میشود، ولی اگر پذیرفته نشد، سایر اعمال نیز پذیرفته نخواهد شد)).(بحار الانوار، ج 10، ص 394)
ترک نماز و یا سبک شمردن آن، آثار و نتایج شوم فراوانی دارد; حضرت رسول در این باره میفرماید:
((هر کس نماز را سبک بشمارد، دچار پانزده بلا میشود شش بلا در دنیا و سه بلا در هنگام مرگ و سه بلا در قبر و سه بلا و عقوبت هنگامی که از قبر بیرون میآید:
اما آنچه در دنیا به آن دچار میشود:
اول، خداوند برکت را از عمر او برمی دارد;
دوم، خداوند برکت را از روزیاش بر میدارد;
سوم، چهرهئ خوبان از او گرفته میشود;
چهارم، کار نیک وی دیگر پاداش نخواهد داشت;
پنجم، دعایش به اجابت نمیرسد;
ششم، از دعای خوبان بهرهای نخواهد داشت.
اما آنچه در هنگام مرگ به آن دچار میشود:
اول، آن که با ذلت و خواری میمیرد;
دوم، گرسنه از دنیا میرود;
سوم، تشنه میمیرد... .
اما آنچه در قبر گریبانش را میگیرد:
اول، آن که خداوند ملکی را در قبر وی میگمارد، تا او را شکنجه کند;
دوم، قبر وی تنگ خواهد گرفت.
سوم، درون قبر وی تاریک خواهد بود.
اما آنچه در قیامت هنگام برخاستن از قبر به آن دچار میشود:
اول، آن که خداوند فرشتهای بر او میگمارد تا وی را با صورت بر زمین
بکشد، در حالی که مردم نظاره میکنند;
دوم، با وی محاسبهئ سختی خواهد داشت;
سوم، هرگز خداوند به وی نظر رحمت نمیافکند و تطهیرش نمیکند و عذاب دردناک و سختی در انتظار او است.))(مستدرک الوسائل، ج 1، ص171 ؤ 172)
در روایت دیگری آمده است: عبید بن زراره میگوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: گناهان کبیره کدام اند؟
آن حضرت فرمود: گناهان کبیره در نوشتار علیبن ابی طاب (ع) هفت چیز است: کفر به خداوند، کشتن انسان، عاق پدر و مادر شدن، ربا گرفتن، خوردن مال یتیم به ناحق، فرار از جهاد و تعرب بعد از هجرت. عبید
میگوید: از امام پرسیدم: یک درهم از مال یتیم خوردن، بزرگتر است یا ترک نماز؟
حضرت فرمود: ترک نماز. عرض کردم: شما ترک نماز را از گناهان کبیره به حساب نیاوردید.
حضرت فرمود: اولین گناه کبیره چه بود؟ عرض کردم: کفر به خداوند. فرمود: شکی نیست که تارک نماز کافر است. (وسائل الشیعه، ج 11، ص254)
منبع : پاسخگو