تا کنون باور بر این بود که تنها سرفه کردن ممکن است باعث انتقال ویروس کرونا از طریق هوا از شخصی به شخصی دیگر شود. حال یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که قطرات تنفسی تولید شده در طی مکالمه طبیعی هم می‌تواند در انتقال ویروس کرونا به ویژه در داخل خانه نقش داشته باشند.
بنا بر گزارشی که روزنامه نیویورک تایمز از این تحقیق منتشر کرده، سرفه یا عطسه ممکن است تنها روشی انتقال بیماری‌های عفونی نباشد. براساس یک مطالعه جدید، صحبت کردن هم می‌تواند هزاران قطره را در فضا منتشر کند و این قطرات می‌توانند به مدت هشت تا 14 دقیقه در هوا معلق بمانند.
این تحقیق، که روز چهارشنبه در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد، توضیح می‌دهد که چگونه افراد دارای علائم خفیف یا فاقد علائم کرونا، ممکن است دیگران را در محله‌های نزدیک مانند محل کار، خانه سالمندان، کشتی‌های کروز و سایر فضا‌های محدود آلوده کنند. البته برای اظهار نظر دقیق‌تر، به نظر می‌رسد که تحقیقات در شرایط آزمایشگاهی، باید در محیط واقعی‌تر تکرار شود.
محققان هنوز نمی‌دانند چه مقدار ویروس باید از یک شخص به فرد دیگر منتقل شود تا باعث عفونت شود. با این‌حال یافته‌های کنونی باعث می‌شود که به پوشیدن ماسک و اقدامات احتیاطی دیگر، برای کاهش شیوع ویروس در چنین محیط‌هایی نگاه جدی‌تری بشود.
این محققان می‌گویند ویروس کرونا اغلب از طریق قطرات بسیار کوچک از یک شخص به یک شخص دیگر منتقل می‌شود. این قطرات در یک یا چند متری شخصی که آن‌ها را ساطع کرده، روی زمین فرود می‌آیند.
وقتی فرد حرف می‌زند، این قطرات ممکن است روی سطوحی مانند دستگیره در فرود بیایند، جایی که افراد می‌توانند ذرات ویروس را لمس کرده و آن‌ها را نهایتا به مجاری تنفسی خود منتقل کنند. اما برخی قطرات می‌توانند در هوا باقی مانده و توسط دیگران استنشاق شوند.
آزمایشات دقیق نشان داده است که سرفه یا عطسه می‌تواند ترکیبی از بزاق یا مخاط را ایجاد کند که می‌تواند صد‌ها میلیون ویروس آنفلوآنزا و سایر ذرات ویروس را هوا پرتاب کند. یک سرفه می‌تواند حدود سه هزار قطره تنفسی را به حرکت درآورد، در حالی که عطسه کردن می‌تواند تا حدود 40 هزار مورد از این قطرات را ایجاد کند.
برای دیدن اینکه چند قطره در طول مکالمه طبیعی تولید می‌شود، محققان انستیتوی ملی دیابت و گوارش و بیماری‌های کلیوی در دانشگاه پنسیلوانیا، که در مورد مولکول‌های بیولوژیکی در بدن انسان مطالعه می‌کنند، از داوطلبان خواستند که کلمات «سالم بمانید» را چندین بار تکرار کنند.
در حالی که شرکت کنندگان در یک جعبه مقوایی که انتهای آن باز بود صحبت می‌کردند، محققان داخل آن را با لیزر‌های سبز روشن کردند و انفجار قطرات تولید شده توسط بلندگو را ردیابی کردند.
اسکن لیزر نشان داد که در حین صحبت، حدود 2600 قطره کوچک در هر ثانیه تولید می‌شود. هنگامی که محققان میزان و اندازه قطرات تولید شده در حجم‌های مختلف را بر اساس مطالعات قبلی پیش بینی کردند، دریافتند که بلندتر صحبت کردن می‌تواند قطرات بزرگتر و همچنین مقادیر بیشتری از این قطرات را ایجاد کند.
دانشمندان قطرات گفتاری تولید شده توسط افرادی را که بیمار بودند ثبت نکردند. با این حال مطالعات پیشین دقیقا مشخص کرده‌اند که چه مقدار ماده ژنتیکی ویروس کرونا می‌تواند در مایعات دهان در بیماران یافت شود. براساس این داده‌ها، محققان تخمین زده‌اند که یک دقیقه صحبت با صدای بلند می‌تواند حداقل هزار قطره حاوی ویروس ایجاد کند.
دانشمندان همچنین دریافتند که به محض اینکه قطرات از دهان فرد خارج می‌شوند، می‌توانند هشت تا چهارده دقیقه در هوا شناور باشند.
محققان اذعان کردند که این آزمایش در یک محیط کنترل شده با هوای راکد انجام شده است که ممکن است منعکس کننده آن چه باشد که در اتاق‌های با تهویه مناسب اتفاق می‌افتد. آن‌ها تاکید دارند که تخمین‌های آن‌ها می‌تواند محافظه‌کارانه و «پایین‌تر» از حد واقعی باشد.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها می‌گوید فاصله گرفتن تقریبا دو متری از دیگران می‌تواند به افراد کمک کند تا از تماس با قطرات تنفسی خودداری کنند و خطر عفونت را کاهش دهند. اما بسیاری از دانشمندان معتقدند این قطرات می‌توانند دورتر از این هم منتشر شوند.
منبع: ایندیپندنت
