به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، 7 نماینده طردشده از حزب «پیشرو»(LERM) فرانسه با تشکیل گروه «اکولوژی، دموکراسی، انسجام» (EDS) با هدف تصاحب 17 کرسی مجلس وارد میدان شدند. ریاست این گروه را «پائولا فروتزا» و «متیو اورفلین» از اصلی‌ترین هواداران «نیکولو اولو»، وزیر مستعفی محیط زیست دولت مکرون برعهده دارند. به باور ناظران با توجه به اینکه گروه «EDS» هنوز ساختار رسمی یک حزب را ندارد، احتمال پیوستن نمایندگان دیگری از حزب مکرون به این گروه پیش‌بینی شده است.
با وضعیت ایجاد شده، حزب پیشرو(LERM) مکرون با دارا بودن 288 نماینده در مجلس، یک کرسی کمتر از اکثریت قاطع پارلمان را دارد. این در حالی است که در سال 2017، حزب حاکم 314 کرسی مجلس را در اختیار داشت. به نظر می‌رسد سیاست‌های سرسختانه و تصمیم گیری‌های چالش برانگیز مکرون در زمینه تجارت و مسائل اقتصادی نارضایتی‌ها را افزایش داده است. به‌طوری که اعضای گروه جدید مجلس سفلا، گرایش به دیدگاه‌های چپ را تقویت کرده و به‌طور کامل در برابر رئیس جمهوری قرار گرفته‌اند.
مکرون؛ رکورددار تغییر و مخالفت
بررسی کارنامه سه ساله ریاست جمهوری «امانوئل مکرون» نشان می‌دهد که او بیشترین میزان نارضایتی عمومی و سیاسی را نسبت به اسلاف خود داشته است. به نوشته «نیویورک تایمز»، اما آنچه که در طول این سال‌ها دست اعتراض نمایندگان مجلس و مردم و معترضان را به هیچ تغییری نمی‌رساند، اکثریت قاطع کرسی‌های رئیس جمهوری در پارلمان بود. به نوعی این آرای قاطع همه تلاش‌ها را به بن‌بست می‌کشاند و در مقابل «مکرون» جوان، با غرور دستاوردهایش را یکی پس از دیگری جشن می‌گرفت. بواقع این بانکدار و سیاستمدار جوان فرانسه با طرح تجمیع 42 قانون بازنشستگی، کشور را بر هم ریخت و با اعتصاب‌های طولانی خساراتی را به سیستم حمل‌ونقل و زیرساختی فرانسه وارد آورد. «مکرون» و کابینه‌اش تا پیش از شیوع نابهنگام ویروس کرونا، شک نداشتند که به پشتوانه آرای مجلس در نهایت تا تابستان، طرح خود را به شکل قانون در کشور اجرا می‌کنند.
به باور تحلیلگران «مکرون» تنها رئیس جمهوری است که چه در بعد اقتصادی و چه اجتماعی و سیاسی بیشترین تغییرات را در فرانسه اعمال کرده است. به این رکوردها باید خشونت‌های خیابانی و تظاهرات‌های اعتراض‌آمیز مانند جلیقه زردها را نیز اضافه کنیم. به‌عبارت دیگر خشونتی که رئیس جمهوری کنونی فرانسه در کشور خود ایجاد کرده است ریشه در نقدناپذیری دولت دارد. در حالی که آمار بالای بیکاری، افزایش سن بازنشستگی و... سبب ناامیدی مردم فرانسه و سقوط محبوبیت مکرون شده است.
اما با وجود این شرایط، مکرون که همچنان از جایگاهش در انتخابات 2022 مطمئن بود ساختار سیاسی کشور را نیز با حذف سیاستمداران چپگرا و منفعل کردن حزب راست تغییر داد و به تقویت قدرت خود پرداخت و حتی تصور شکست را هم به خود راه نداد.
«الیور گالاند»، کارشناس سیاسی معتقد است: «مکرون یکی از بیشترین تحولات را نسبت به اسلاف خود در فرانسه ایجاد کرد. او تصور می‌کرد می‌تواند جامعه را به سکوت وادارد. اما از مؤسسات و اندیشکده‌ها غافل ماند. در عین حال طرح بازنگری قوانین بازنشستگی نیز ضربه نهایی را زد و اعتراضات را تا سطح بالایی افزایش داد. اقدامات «مکرون» از بسیاری جهات سخت‌تر از اقدامات سیاستمداران پس‌از جنگ بود. چراکه تغییرات او ماندگار است و همین امر آتش اعتراضات را شعله ورتر کرد.»
تغییرات او در مجلس نمایندگان نیز با واکنش‌های تندی همراه بود. بیش از 41 هزار اصلاحیه به طرح تجمیع بازنشستگی مکرون وارد بود. موضوعی که بسیاری از تحلیلگران معتقدند هدفی جز تعویق یا نابودی کامل طرح نداشته است. اما در آن زمان مکرون شک نداشت که حمایت اکثریت مجلس این سنگ‌اندازی‌ها را بی‌اثر خواهد کرد. بنابراین بدون دغدغه، اقدامات بعدی را در دستور کار دولتش قرار می‌داد.
«ژان لوک ملانشون»، رهبر حزب چپگرای مجلس معتقد است: «ما این طرح را تا آنجا که لازم باشد به تعویق می‌اندازیم چراکه مردم همیشه در اولویت اهداف باید قرار گیرند.»
نارضایتی‌ها و مخالفت‌هایی از این دست، با وجود امیدواری رئیس جمهوری به آینده انتخاباتی‌اش اما در نظرسنجی‌ها سقوط نمودار محبوبیت آقای رئیس جمهوری را نشان می‌داد. سیاست‌های سرسختانه مکرون تبعات دیگری نیز داشت. «ژرارد گانبرگ»، دانشمند سیاسی در این باره گفت: «احزاب و گروه‌ها وقتی نتوانستند نظرات شخص رئیس جمهوری را عوض کنند رو به اتحاد آوردند. بواقع مکرون نتوانست از هیچ راهی با فرانسوی‌ها کنار بیاید.»
جنبش دموکرات؛ اهرم فشار یا روزنه امید
بواقع می‌توان تشکیل گروه نمایندگان مطرود «مکرون» را در راستای سیاست اتحاد مقابل رئیس جمهوری به‌شمار آورد. به‌گزارش سایت انگلیسی «مترو»، در این شرایط چشم امید مکرون به حمایت حزب کوچک هم پیمانش، جنبش دموکرات (MoDem) است. اما به اعتقاد ناظران این بی‌نظمی کرسی‌ها به سود این حزب کوچک نیز خواهد بود. چراکه آنها در دو سال باقیمانده ریاست جمهوری مکرون، می‌توانند از فرصت پیش آمده به‌عنوان اهرم فشاری برای نفوذ بیشتر در قدرت بهره بگیرند.
با این حال «ریچارد فراند»، رئیس مجمع ملی فرانسه و هم پیمان اصلی مکرون همچنان امیدوار است: «درست است که حزب حاکم اکثریت خود را از دست داده اما با حمایت جنبش دموکرات، دولت هنوز 342 رأی خواهد داشت.»
وزیر خارجه فرانسه نیز با ابراز تأسف از صف آرایی طردشدگان در برابر دولت گفت: «واقعاً تأسف آور است اما مکرون و ادوارد فیلیپ(نخست‌وزیر فرانسه) همچنان حامیانی مانند جنبش دموکرات را دارند. پس اکثریت مکرون یا ادوارد فیلیپ، قدرتمند باقی می‌ماند.»
احتمال تکرار سناریوی «اولاند» برای «مکرون»
برخلاف اینکه تصور می‌شد بحران همه‌گیری کرونا شیب سقوط محبوبیت مکرون را تندتر کند اما به نوشته «فرانس پرس» رئیس جمهوری جوان پس از اهمال‌کاری‌های پراکنده با چندین اقدام اساسی برای جلوگیری از شیوع کرونا، رضایت 51 درصدی مردم فرانسه را گرفت. به طوری که سخنرانی تلویزیونی او در این دوران رکورد 35 میلیون مخاطب را شکست. «پل اسمیت»، کارشناس سیاسی درباره پیش‌بینی آینده انتخاباتی مکرون گفت: «بسیاری از نظرسنجی‌های انتخابات ریاست جمهوری 2022 در دور نخست از پیشتازی «مارین لوپن» حکایت داشت اما در دور دوم «مکرون» او را شکست داد و اکثریت آرا را از آن خود کرد. «لوپن» رقیب اصلی مکرون است اما سیاست‌های رئیس جمهوری در زمان همه‌گیری کرونا و تلاش‌های او برای احیای اقتصادی کشور ورق را به سود او برگرداند.»
تحلیلگران معتقدند شرایط مکرون درست مانند «نیکولا سارکوزی» و «فرانسوا اولاند» است که هر دو پس از دو اتفاق بحران اقتصادی 2008 و حمله تروریستی 2015 به‌صورت موقتی با افزایش محبوبیت عمومی روبه‌رو شدند. اما «اولاند» که شکی برای انتخاب مجدد نداشت در شرایطی پیش‌بینی نشده مقهور «امانوئل مکرون» وزیر اقتصاد جوانش شد و کرسی ریاست جمهوری را تقدیم او کرد.
