این شاعر درباره این مجموعه به ایسنا گفت: این کتاب دهمین مجموعه شعری‌ام است که شامل گزیده‌ای از شعرهایم در سال‌های 95 تا 98 است. معمولا قبل از انتشار شعرهایم، آن‌ها را به دوستانم نشان می‌دهم تا نظرشان را بگویند. شعرهای یک شاعر مانند بچه‌هایش هستند و به هیچ‌کدام نمی‌تواند بگوید زشت‌اند، اما گاهی ممکن است شعری از نظر شاعر احساسی باشد، ولی از نظر شعری ارزش والایی نداشته باشد، به همین دلیل من این مراعات را می‌کنم و تاکنون نیز بد نبوده است و اگر نقدی بر روی آن‌ها نوشته شده، نقد مثبتی بوده است.
او افزود: شعرهای این مجموعه بیشتر شعرهای عاشقانه است. البته در میان آن‌ها، چند شعر اجتماعی هم وجود دارد.
عابدینی درباره این‌که برخی می‌گویند «مخاطبان شعر کم شده و ناشران رغبتی به انتشار مجموعه شعر ندارند» اظهار کرد: چند مشکل وجود دارد. الان کتاب دست خواننده نمی‌رسد. کتاب من در بدترین موقع و در دوران کرونا منتشر شد، در این مدت جلسه نقد و بررسی برگزار نمی‌شود و حتی مدتی روزنامه و مجله هم منتشر نمی‌شد. به صورت تلفنی حدود 70-80 جلد کتاب سفارش دادند، اما ناشر هزینه پستی را خودش می‌داد. پخشی‌ها هم توزیع این کتاب‌ها را برعهده نمی‌گیرند. پخشی‌ها همتی برای فرهنگ ندارند و فقط به فکر سودشان هستند و آن‌ها پخش کتاب‌هایی را که قیمت بالایی دارند برعهده می‌گیرند یا ادبیات داستانی ساده‌پسند را که طرفدار دارد توزیع می‌کنند.
او با اشاره به کاهش شمارگان کتاب حتی در رمان‌ها، گفت: این موضوع جای تأسف دارد. اولین مجوعه شعر من در سال 52 با شمارگان 1000 نسخه منتشر شد که در عرض شش ماه تمام شد. جمعیت آن زمان ایران چقدر بود و الان جمعیت ما چقدر است؟ الان شمارگان کتاب به 200 نسخه و 500 نسخه رسیده است. واقعا اسف‌انگیز است. شاید بتوان گفت یکی از عوامل این موضوع فضای مجازی و کتاب‌های صوتی باشد. همه این معضلات دست به دست هم داده‌اند و مانند کرونا به جان مردم افتاده‌اند.
این شاعر خاطرنشان کرد: در محدود شدن مخاطبان باید به چند مسئله توجه داشته باشیم، مثلا چهار پنج نسخه از مجموعه شعر من را چند کتاب‌فروشی آشنا که من از آن‌ها کتاب می‌خرم داشتند، زمانی که در یک کتاب‌فروشی پنج نسخه فروش می‌رود نمی‌توانیم بگوییم مخاطب شعر کم است. اگر در هر شهرستان دو کتاب بخرند ببینید چقدر می‌شود؟ یعنی در شهرستان دو مخاطب شعر وجود ندارد؟ اما کتاب‌ها توزیع نمی‌شود و به دست مخاطب نمی‌رسد. الان دسترسی ما به کتاب از طریق خود ناشر و نویسنده است. اگر ناشر به من کتاب برساند می‌خوانم. در تهران 5000 کتاب‌فروشی وجود دارد، اگر 1000 کتاب‌فروشی عمده باشد و در هر کدام یک نسخه کتاب فروش برود، دیگر نگرانی تیراژ وجود نخواهد داشت ولی متأسفانه توزیع کتاب انحصاری است و در انحصار دو سه پخشی است که کتاب‌های خودشان را پخش می‌کنند و یا کتاب‌هایی که حجیم باشد و قیمت بالایی داشته باشد.
او همچنین درباره این‌که برخی می‌گویند «ظرفیت شعر تمام شده و نمی‌تواند مسائل انسان‌ها را نشان بدهد»، گفت: شعر با عاطفه بشری سروکار دارد. اگر در انسان‌ها عشق و عاطفه از بین برود شعر هم از بین می‌رود که این موضوع هیچ‌وقت اتفاق نمی‌افتد. ممکن است شعر افت و خیزی داشته باشد، بحثی در آن نیست؛ دهه 40 و 50 اوج هنر، شعر و داستان و حتی سینمای ما بود. بعد مدتی رکود داشت و در دهه 70 پرش‌هایی داشتند که گاه این پرش‌ها، پرش‌های ریسکی بود، اما حرکتی داشت. اما این‌طور نیست که شعر تمام شده باشد. می‌توان گفت شعر تمام‌شدنی نیست.
عابدینی در پایان اظهار کرد: قبل از داستان کرونا با دو ناشر صحبت کردم که چند کتابم را که از سال 52 تا کنون منتشر شده در یک مجموعه کامل منتشر کنم، اما باید ببینیم اوضاع با این وضعیت بلبشوی جهانی چه خواهد شد.
مجموعه شعر «باران در باران» در 86 صفحه با شمارگان 500 نسخه و قیمت 18 هزار تومان در انتشارات واژتاب راهی بازار شده است.
شعری که در پشت جلد کتاب درج شده است: انسان
نام من است
ایمان
نام تو
تو از من گریخته‌ای
می‌نشینم به انتظار
تا برگردی
«کوچ پرنده‌ها»، «آوردگاه»، «صدای سبز بلوط»، «چهل ناقه ابرشم»، «باران خاطره»، «پل عبور من»، «لحظه‌های بی‌تابی»، «پژواک سرودن»، «رد آبی»، «از دیر و دور و اکنون»، «لحظه‌های بی‌تابی»(2) و «باران که بیاید» از دیگر کتاب‌های فرهاد عابدینی است.
