دبی شهری است که در آن آتش نشانان از لباس های و ابزارهای مخصوص فضانوردان استفاده می کنند، مجمع الجزایر مصنوعی ساخته می شوند و ساختمان ها سر به آسمان ساییده اند، یک ابر شهر در دل بیابانی وسیع ساخته می شود به طوری که اولین بازدیدکنندگان از آن خود را در فضای یک فیلم علمی تخیلی خواهند دید. دبی قصد دارد عجیب ترین و آن‌جهانی‌ترین پروژه معماری خود تاکنون را محقق سازد. در سال 2017، امارات متحده عربی اعلام کرد که این کشور قصد دارد در 100 سال آینده سکونتگاه هایی انسانی در مریخ ساخته و انسان ها را در آن جای دهد.
با این وجود، معماران خیلی زود به طراحی یک شهر مریخی در بیابانی در بیرون از شهر دبی پرداختند. این شهر مریخی که نام کامل آن شهر علمی مریخ (Mars Science City) است، بر اساس طرح های اولیه بیش از 176,000 متر مربع مساحت داشته که به اندازه بیش از 30 زمین فوتبال بوده و هزینه ساخت آن 135 میلیون دلار برآورد شده بود. گروه معماری Bjarke Ingels Group ماموریت یافت که نمونه ای اولیه از شهری که شبیه ساز زندگی پایدار در مریخ باشد را طراحی نموده و در ادامه آن را به شیوه ای که بتوان در بیابان های امارات پیاده کرد با شرایط محیطی این بیابان ها سازگار سازد. برای انجام این ماموریت، طراحان پروژه در ابتدا باید با چالش های بزرگی در زمینه سکونت پذیر کردن محیط خشن و سرسخت مریخ روبرو می شدند.
مریخ اتمسفری بسیار رقیق داشته و میدان مغناطیسی نیز ندارد و همین موضوع باعث شده که هیچگونه حفاظتی در مقابل تشعشعات مضر در این سیاره وجود نداشته باشد. دما نیز مشکلی دیگر است به طوری که متوسط دما روی این سیاره منفی 63 درجه سانتیگراد محاسبه شده است. اتمسفر رقیق همچنین به این معناست که فشار هوای اندکی در مریخ وجود داشته و به همین دلیل علیرغم سرمای سوزان، مایعات به سرعت تبخیر می شوند؛ خون انسان در صورت نداشتن سیستمی حفاظتی به سرعت در سطح مریخ به جوش خواهد آمد. اما طراحان طرح شهر مریخی دبی استراتژی هایی برای غلبه بر این چالش ها دارند.
به منظور داشتن دمایی قابل تحمل و فشار هوایی که زیست را ممکن سازد، شهر مریخی از گنبدهای زیستی دارای فشار تنظیم شده که هر یک با یک غشای شفاف پلی اتیلین پوشیده شده ساخته خواهد شد. هر گنبد زیستی نیز از طریق وارد کردن جریان الکتریسیته در یخ زیرزمین، اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت خواهد کرد. با افزایش جمعیت ساکن مریخ، گنبدهای زیستی به هم متصل شده تا روستاها و در نهایت شهرها به شکل حلقه ای شکل گیرند. انرژی مورد نیاز این شهرها از طریق انرژی خورشیدی تامین شده و اتمسفر رقیق آن نیز باعث می شود که گنبدها بتوانند دمای درون خود را راحت تر تنظیم کرده و تداوم ببخشند.
یک کارشناس و معمار دخیل در پروژه شهر مریخی دبی به نام جیکوب لنگ در این باره چنین می گوید :«از آنجایی که اتمسفر اندکی در مریخ وجود دارد، انتقال گرما بسیار پایین خواهد بود و این بدان معناست که هوای داخل گنبدها به سرعتی مشابه آنچه در زمین رخ می دهد سرد نخواهد شد». ساخت و سازهای درون این گنبدها به شکل پرینت سه بعدی بوده و برای این کار از خاک سطح مریخ استفاده می شود. همچنین اتاق های محل سکونت انسان ها در 20 فوتی عمق زمین کنده شده تا از افراد ساکن در برابر اشعه های مرگبار و شهاب سنگ ها محافظت نماید. لنگ در ادامه می گوید: «در آینده در مریخ، در غار زیرزمینی تان پنجره سقفی خواهید داشت که شبیه آکواریوم خواهند بود در حالی که ماهی ها در اطراف شنا می کنند».
همچنین پنجره های آبی همزمان که از ساکنان در برابر اشعه های مضر محافظت می کنند باعث می شود که نور بتواند به درون اتاق های زیرزمینی راه یابد. معماران این طرح دیگر محدودیت های معماری روی زمین را نداشته و به همین دلیل می توانند اشکال جدیدی از معماری را به کار گرفته و پیاده سازی کنند. لنگ تصریح می کند: «[در مریخ] تقریباً یک سوم جاذبه [زمین] وجود داشته و این بدان معناست که می توانید ستون هایی ایجاد کنید که باریکتر بوده و فاصله بین سازه ها بیشتر است». شهر مریخی دبی هنوز در مرحله مفهومی قرار داشته و طرح نهایی برای ساخت و ساز آن آماده نشده است.
بر اساس طرح های اولیه، شهر مریخی آینده دبی حاوی فضاهای آموزشی، موزه و آمفی تئاتر نیز خواهد بود. هنوز برنامه زمانی برای شروع ساخت و ساز این پروژه تعیین نشده و کمپانی سازنده هنوز در حال تحقیق در این مورد است. شهر علمی مریخ بخشی از یک پروژه جاه طلبانه بزرگ است که توسط مرکز فضایی محمد بن راشد دبی تهیه شده است. این مرکز سال گذشته اولین فضانورد خود را به فضا فرستاد و امسال تابستان نیز ماموریتی تحقیقاتی برای سفر به مریخ را آغاز خواهد کرد. همچنین قرار است که نوامبر آینده اولین ماموریت فضایی آنالوگ نیز توسط این مرکز انجام شود.
بیشتر بخوانید: مارس العرب؛ مجمع الجزایر مصنوعی جدیدی که قرار است با صرف 1٫7 میلیارد دلار در دبی ساخته شود
داستان دبی: چگونه بیابانی برهوت به قطب تجاری خاورمیانه تبدیل شد؟
