گروه سیاسی سایت فردا: جنجال نامه موسوی خوئینی‌ها هنوز ادامه دارد. نامه‌ای که اصلاح‌طلبان را در مقابل هم قرار داد و باعث شد فعالان سیاسی این جریان سرگرم کنایه‌زنی یا انتقاد صریح از یکدیگر شوند. کارگزارانی‌ها از رادیکالیسم و گفتند و اتحاد ملتی‌ها دوگانه رادیکال – میانه‌رو را غلط خواندند. امثال زیباکلام به صراحت از موسوی خوئینی‌ها انتقاد کرده و امثال عبدی و حجاریان تمام قد از وی حمایت کردند.
همین اختلاف دیدگاه نیز موجب مرزبندی در این جریان شد. اصلاح طلبان بروز و ظهور این مرزبندی را کتمان می‌کنند، اما همین اظهارات اخیر صادق زیباکلام شاهد خوبی بر این مدعا است.
این استاد دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی که پیش‌تر موسوی‌خوئینی‌ها را عامل بسیاری از مشکلات کشور دانسته و گفته بود «هنر موسوی‌خوئینی‌ها این است که هرچندوقت یک بار انگشت اتهام را به سمت یکی از شخصیت‌های نظام نشانه می‌گیرد و روزی علیه آقای هاشمی سخن می‌گوید و روز دیگر خطاب به رهبری مشکلات را گوشزد می‌کند در صورتی که اگر قرار باشد در دادگاهی متهمان به وجودآمدن وضع کنونی احضار شوند، نخستین فردی که باید در آن دادگاه حاضر و محاکمه شود خود آقای موسوی خوئینی‌هاست». بعد از مشاهده صف حامیان او و شنیدن حرف‌هایشان یک بار دیگر لب به انتقاد کشود.
او باتاکید بر اینکه «فرهنگ حزب توده زنده است» گفت: «حزب توده 70 سال پیش فرهنگ برچسب زنی و انگ زدن به مخالفان خود را وارد این کشور کرد، امروزه برخی از اصلاح‌طلبان نیز همچنان وامدار این فرهنگ هستند.»
زیباکلام معتقد است که «ادبیات به کار گرفته شده توسط حزب توده به چریک‌های فدایی خلق و بعد به سازمان مجاهدین خلق رسید اکنون نیز آقایان عبدی و حجاریان به جای پاسخ به اصل انتقادها، فرد منتقد را مزدور وابسته و مرتجع می‌خوانند».
این فعال سیاسی اصلاح طلب که همیشه غرب‌ستیزی و آمریکا ستیزی را عامل مشکلات کشور می‌دانسته، اکنون می‌گوید: «چپ‌های اسلامی برای اینکه از مارکسیست‌ها تا در انقلابی‌گری عقب نمانند، رفتن سفارت آمریکا را اشغال کردند. قصد شان این بود که به مارکسیست‌ها بگویند اگر شما شعار مبارزه با آمریکا می‌دهید. ما عمل می‌کنیم. شعار آمریکاستیزی و مرگ بر آمریکا برای امثال آقای موسوی خوئینی‌ها ابزاری برای حذف رقبای سیاسی شان بود.»
وی همچنین باتاکید بر موضع قبلی خود یعنی ضرورت پاسخگویی موسوی خوئینی‌ها گفت: «چه کسی می‌گوید آقای خوئینی‌ها خانه نشین بوده، هیچ توجیهی رافع و مانع از این نمی‌شود که ایشان درباره آن دو سالی که در مصدر کار بودن توضیح ندهند.»
