نمی دانیم برای نجات پی سی گیمینگ، Valve را دوست بداریم یا به واسطه فراموشی فرزندانش این کمپانی را ملامت کنیم. این که آیا آمریکایی ها راهی درست را پیش گرفته اند مبحثی جداست اما مسئله اینجاست که سیاست های کنونی آن ها به معنای یک «به امید ملاقات» طولانی است. کلماتی غمناک که شاید هیچگاه رنگ و بوی حقیقت به خود نگرفته و دست علاقه مندان به چندتا از مهمترین بازی های ویدیویی را اصطلاحا «توی پوست گردو» بگذارند.
«والو» ابتدای راهش به بزرگی بقیه کمپانی های بازیسازی نبود ولی همانند آن ها یا بیش از توسعه دهندگان معروف توانست صنعت گیمینگ را با تغییرات مواجه کند؛ شاید با الهام از اسم ساخته استودیوی محبوب Media Molecule و جایگزینی نام «سیاره» با «شرکت»، کلمه Little Big Company بهترین لقب برای فعالیت های نزدیک به یک دهه ابتدایی یا حتی کنونی والو باشد.
چون با توجه به آخرین گزارشات، آن ها حدود 350 کارمند داشته و طبیعتا این رقم نسبت به بقیه سازندگان بزرگ کم است. والو با پورتال و هف لایف از اهمیت بخش قصه گویی که پیش از آن خیلی برای عناوین تیراندازی مهم نبودند گفت. ما قبلا با یک مقاله عظیم از مرحله های ساخت قسمت نخست «دووم» و تاثیراتش حرف زدیم. عنوانی که خیلی از بازیکن ها هم می دانند صنعت بازی های ویدیویی به پیش و بعد از عرضه اش خلاصه شده است.
جان کارمک طی یکی از جلساتش با اعضای اید سافتور گفت اهمیت داستان برای گیمینگ همانند فیلم های +18 بوده و حتی او ایده های اولیه داستانی دووم را دور ریخت تا ساخته آن ها از این دیدگاه ساده باشد. با وجود این که بعد از موفقیت های فراوان دووم خیلی ها همین روند را ادامه دادند ولی والو با هف لایف نشان داد ترکیب یک گیم پلی با داستانی جذاب هم طعم دلنشینی را به مخاطبین هدیه می دهد.
اما قدرت آمریکایی ها تنها محدود به این عناوین نیست. والو همان راهی که اید سافتور برای محبوبیت بخش مولتی استارت زده بود را پیش گرفت و به واسطه بازی های کانتر استرایک، لفت 4 دد، تیم فورترس و آخرین ساخته آنلاینش که دوتا 2 است نه تنها موجب افزایش علاقه مندان به ساخته های این سبک به خصوص روی پلتفرم رایانه های شخصی شد بلکه نقش مهمی را روی موفقیت eSport ایفا نمود.
خب با تمام این طرفداران والو چگونه سال هاست دست از ادامه بازی های معروفش کشیده و از معدن های طلایش استفاده نمی کند؟ از آن لحظه ها است که باید استثنا قائل شویم و به آمریکایی ها بگوییم از اکتیویژن یا یوبیسافت یاد بگیرید؛ ما این همه راه آمده ایم، حالا هیچگونه اطلاعاتی از قسمت های بعدی عناوین خود نمی دهید؟ با مطلب پیش رو می خواهیم به چرایی همین پرسش جواب داده و ببینیم والو برای چه ادامه ساخته هایش را معرفی نمی نماید.
ولی پیش از آن بیایید ابتدا طی بخش کوتاهی به شایعات به دست رسیده از شماره های سوم 4 تا از ساخته های این کمپانی نگاهی بیاندازیم. نخست پورتال 3 که دوست داشتنی ترین عنوان لیست برای ما است. احتمالا مهمترین اطلاعات به دست آمده از ادامه این بازی را بتوانیم به یکی از ویدیوهای هدست واقعیت مجازی HTC Vive مرتبط بدانیم. ثانیه 52 آن، زنی به نمایش گذاشته شد که بی شباهت به شخصیت دو قسمت اولیه پورتال نبود.
جدا از این آن ها سال 2013 نام تجاری پورتال 3 را ثبت نمودند که شاید خیلی مهم نباشد[1] ولی همچنان می توانیم به آن اعتنا نماییم. البته پایان پورتال 2 هم خودش حکم یک Cliffhanger [اتفاقی که عطش مخاطب را برای تماشای قسمت بعد افزایش می دهد] داشت و طبیعتا باید ادامه این داستان را ببینیم اما آمریکایی ها قبلا با هف لایف نشان دادند که اصلا به این مسئله اهمیت نمی دهند. از پورتال 3 که بگذریم به تیم فورترس 3 می رسیم. عنوانی که قسمت دومش 2007 عرضه شد و با پشتیبانی استثنایی توسعه دهنده اش موفقیت هایش تمامی ندارند.
بگذارید خیالتان را همینجا راحت کنیم، با وجود این که نزدیک به 10 سال از عرضه تیم فورترس 2 گذشته و طی آن شاهد بازی های آنلاین زیادی همانند عناوین الهام گرفته از همین ساخته والو بودیم اما بازی همچنان مخاطبینش را از دست نداده است. ولی خب، چون والو حالا یک رقیب قدرتمند به نام Overwatch را رو به رویش می بیند می توانیم 0.01 درصد به خودمان امیدواری بدهیم که تا n سال آتی تیم فورترس 3 را ببینیم. بدبین نباشید، همچنان شانس داریم.
اما هف لایف 3 که احتمالا بازیکن ها هم می دانند هیچگاه رویش را نخواهند دید. کلمات Half Life 3 Confirmed [هف لایف 3 تایید شد] بیش از آن که طرفدارها را به وجد بیاورند، حالا یکی از کلیشه ای ترین جوک های فضای مجازی هستند. کافیست هنگام پخش رویدادی مهم به وب سایت Twitch یا یوتوب بروید تا متوجه شوید که بازیکن های زیادی به شوخی از این جمله برای کامنت هایشان استفاده می کنند.
امسال دهمین تولد سال آخرین قسمت این سری را جشن می گیریم و با وجود وعده توسعه Half Life: Episode 3 از سوی والو ولی آمریکایی ها اطلاعاتی از آن با علاقه مندان به اشتراک نگذاشته اند. شلیک نهایی هم با گزارشی که توسط مجله معروف گیم اینفورمر به دست رسید، پرتاب شد. با توجه به این مقاله، یکی از کارکنان والو گفته بود که هف لایف 3 هیچوقت مرحله توسعه جدی را به چشم ندید.
جالب اینجاست بدانید گزارشات نشان می دهند که والو قبلا ایده گسترش دنیای هف لایف با بازی هایی تحت عنوان همین فرنچایز ولی با مکانیزم های متفاوت گیم پلی را داده بود ولی آن ها هم به سرانجام نرسیدند. و نهایت لفت 4 دد 3؛ راستش را بخواهید از سال ها پیش شایعات زیادی پیرامونش شنیده می شد و اتفاقا شانس ساختش بیش از بقیه بازی های لیست است. بنابراین خلاف عناوین بالا، امیدتان را برای این یکی زنده نگه دارید.
فرضیه 1: تلخی یک پایان …
هضم این فرضیه خیلی ساده است. پس از انتظارات فراوان، عنوانی که دوست دارید عرضه می شود ولی نتیجه نهایی اصلا به خواسته های شما نزدیک نیست. چه احساسی خواهید داشت؟ از این که طعم شیرین شکیبایی به تلخی رو آورده حرف می زنیم. برای چه راهی طولانی برویم. خیلی از بازیکن ها شخصیت Duke Nukem و شیطنت های تمام ناشدنی اش را می شناسند.
برای کسانی که نمی دانند، از قسمتِ سومِ ساخته 3D Realms به عنوان یکی از بهترین کلون های «دووم» یاد می کنند و توسعه دهنده با الهام از این بازی انقلابی توانست یکی از به یادماندنی ترین ماجراجویی های صنعت بازی های ویدیویی را رقم بزند. بعد از موفقیت های Duke Nukem 3D، آن ها از ادامه بازی رونمایی کردند اما با وجود توسعه لاک پشت وار Duke Nukem Forever علاقه مندان مجبور شدند تا 14 سال دست به ماوس روزها را بگذارند.
حالا نتیجه نهایی چگونه بود؟ عنوانی که بزرگترین دستاوردش کسب بیشترین 0 از سوی منتقدان است. از Duke Nukem Forever اسم نبردیم تا بگوییم قسمت های سوم بعضی از ساخته های آمریکایی ها هم به این سندرم خوش آمد می گویند. وضعیت توسعه دهندگان این عناوین متفاوت بوده و اصلا نباید آن ها را مقایسه نمود. به والو لقب «پیکسار صنعت بازی های ویدیویی» [البته با نادیده گرفتن سری Cars از این کمپانی انیمیشن سازی] را داده اند.
والو قدیم، قربانی موفقیت های والو جدید شده است. آمریکایی ها نمی خواهند امپراطوری خود را با ساخت ادامه ها از دست بدهند.
آیا این شرکت با پروژه های گیمینگ بعدی اش شکست می خورد؟ شاید اما احتمالش خیلی کم است. پس با این صحبت ها می خواستیم چه چیزی را ثابت کنیم؟ نکته اینجاست اگر Duke Nukem Forever هیچگاه وجود نداشت و بازیکن ها با خاطرات قسمت های قبلی زندگی خود را می گذراندند، طبیعتا وضعیت بهتری را شاهد بودیم. خب حالا از این قضیه پلی به هف لایف 3 بزنید.
هایپ و انتظارات پشت این عنوان معروف والو خیلی خیلی زیاد است. به گونه ای که نه فقط بیش از تمام بازی های ویدیویی، بلکه اصلا منطقی نیست. البته برای ادامه عنوانی که تمام قسمت هایش به نوعی انقلاب به پا نمودند، این داستان ها طبیعی بوده و باید هم انتظارات بالا باشد. آمریکایی ها از این می ترسند که نتوانند به توقعات طرفداران جواب بدهند و به واسطه همین مسئله دست به ریسک نمی زنند.
همچنین خیلی از توسعه دهندگان اصلی هف لایف از والو رفته و آن اعضای قدیمی که حجم زیادی از موفقیت های بازی روی دوش آن ها بود را نمیبینیم. بنابراین هف لایف ادامه نمی یابد. حالا نه فقط هف لایف، بلکه با بعضی از ساخته های آمریکایی ها این فرضیه ممکن است. پورتال، تیم فورترس و لفت 4 دد همگی عناوینی عالی هستند. برای قسمت بعد، این «عالی» فقط جایش را به «خیلی خوب» بدهد معلوم نیست واکنش بازیکن ها چگونه خواهد بود.
البته ترس والو تنها یک روی این فرضیه است. شاید آمریکایی ها واقعا نمی خواهند وقت خود را با ادامه بازی ها بگذارنند و تصمیم گرفته اند انرژی شان را صرف استیم، پشتیبانی از عناوین آنلاین و تکنولوژی واقعیت مجازی کنند. بالا از مقاله گیم اینفورمر حرف زدیم. یکی از اینسایدرهای ناشناس والو طی مصاحبه ای به این مجله گفته بود هف لایف 3 هیچگاه پایش را از مرحله اولیه پیش نگذاشته است.
چون جدیت بین پروسه ساخت این عنوان دیده نمی شد و تمام دفعات، تیم توسعه دهنده به بن بست می خورد. البته نمی توانیم تمام این مشکلات را به گیب نویل، ریاست والو، یا سیاست های این کمپانی مرتبط بدانیم. والو اصطلاحا یک شرکت Flat Structure است. یعنی از دیدگاه قدرت، فاصله طبقاتی بین کارکنان خیلی کم بوده و آن ها روی پروژه هایی که دوست دارند فعالیت می کنند.
اتفاقا خود این اینسایدر اذعان داشته که طی دفعات گوناگون آن ها ساخت ادامه هف لایف را استارت زدند اما نتیجه مطلوب به دست نیامد. پس تا وقتی که خود اعضا تمایلی برای ساخت ادامه نداشته و استیم، پشتیبانی از عناوین آنلاین یا واقعیت مجازی را ارجحیت بدهند نباید حالا حالاها چشم امید به قسمت های بعدی بازی های هف لایف، پورتال و لفت 4 دد ببندیم و ممکن است هیچوقت آن ها را نبینیم.
فرضیه 2: ایده هست، ولی کم
این حجم از نا امیدی بی سابقه است. بیایید چشم ها را بشوریم، متفاوت ببینیم. شاید والو همانگونه که گیب نویل گفته حواسش به خواسته های بازیکن ها هست و می داند آن ها چه می خواهند. فرضیه 2 دقیقا ادامه فرضیه ابتدایی بوده و احتیاجی نیست خیلی پیرامونش حرف بزنیم. همان جایی که گفتیم به واسطه مسئله های بالا، والو فرزندانش را فراموش نموده است. احتمالا این حرف ها اشتباه باشند.
چون ممکن است همچنان یک تیم از والو وقتش را روی ایده ادامه های عناوین معروف این کمپانی گذاشته و آن ها می خواهند هنگامی که به مرحله مهمی رسیدند از بازی ها رونمایی کنند تا نه تنها سیاست های مرتبط با برنامه هایشان را چندین قدم جلو ببرند، بلکه به یکی از بزرگترین آرزوهای بازیکن ها رنگ واقعیت ببخشند. حالا این که کی عناوین معرفی شوند مشخص نیست.
شاید صحبت های هفته گذشته گیب نویل که گفته بود جدا از عناوین واقعیت مجازی، آن ها پس از مدت ها یک عنوان با بخش سینگل و داستانی برای امسال دارند اشاره به یکی از همین عناوین داشته باشد. یا احتمالا هم والو تصمیم گرفته به ساخت IP متفاوتی روی بیاورد. بعید است آمریکایی ها معادن طلای خود را متروک بگذارند. بنابراین نا امید نمی شویم و به فعالیتی که قبلا پیش گرفتیم ادامه می دهیم؛ دست به ماوس برای قسمت های سوم این کمپانی روزها را می گذرانیم.
فرضیه 3: یک فرصت مناسب، شاید جادویی با نام Virtual Reality
اچ تی سی برای ساخت HTC Vive از والو کمک گرفت و آمریکایی ها از مهمترین ستون های این هدست هستند.
شاید تعجب کنید ولی ساخت قسمت سوم بازی های والو می تواند به نوعی یک حرکت رو به عقب برای آن ها باشد. چه بخواهیم چه نخواهیم وضعیت عوض شده و خود گیب نویل هم پیرامونش صحبت نموده است. والو روزگاری تنها یک سازنده بازی های ویدیویی بود ولی این کمپانی حالا بزرگترین پلتفرم آنلاین پی سی را داشته و با فعالیت های فراوانش برای واقعیت مجازی [نیمی از اعضایش به این بخش روی آورده اند] نشان داده آینده صنعت سرگرمی را با آن می بیند.
خب حالا جایگاه بازی هایی همانند هف لایف 3 چیست؟ اصلا با شاهکاری فراموش نشدنی رو به رو شدیم، ساخت این عناوین با تکنولوژی هایی که قبلا جواب خود را پس داده اند چه نقش مهمی را روی سیاست های والو ایفا می کند؟ آمریکایی ها همیشه سعی نموده اند تا پیش رو باشند. خیلی ها عناوین این کمپانی را با المان هایشان می شناسند ولی با نگاه به کارنامه والو متوجه می شویم بازی های آن ها به یک هدف مشترک هم ختم می شدند.
این عناوین از پایه های محبوبیت استیم هستند؛ برنامه بلند مدت والو برای رایانه های شخصی که توانست این پلتفرم را نجات دهد. ساده بگوییم، آمریکایی ها با این عناوین فقط صنعت گیمینگ را دگرگون نکردند و طعم شیرین موفقیت را نچشیدند. بلکه با آن ها چندین قدم به اهداف و سیاست های خود نزدیک شدند. به زمان کنونی بازگردیم. همانگونه که گفتیم، والو حالا توجهش را روی واقعیت مجازی و استیم گذاشته است.
استیم که همین الانشم بین بازیکن ها محبوب بوده و روز به روز شاهد افزایش کاربرهایش هستیم. بنابراین تنها یک انتخاب باقی می ماند؛ Virtual Reality یا واقعیت مجازی که ابتدای راهش است. گیب نویل همیشه گفته که آن ها دوست دارند تکنولوژی ها را به چالش بکشند. همان هدفی که آمریکایی ها با هف لایف 2 و گرافیک استثنایی اش توانستند به آن دست یابند.
خب با توجه به این که والو هزینه زیادی را صرف تحقیقات پیرامون واقعیت مجازی نموده و به آینده اش چشم امید بسته است، بنابراین حالا وقتش شده تا از ادامه عناوین مجبوبش کمک گرفته و پتانسیل های واقعی این تکنولوژی را به مخاطبین نشان دهد. چون واقعیت مجازی همچنان به پختگی نرسیده و به واسطه همین مسئله و دید نامطمئن بازیکن ها [بزرگترین جامعه استفاده کننده از VR] به آن، شاید علاقه مندان به صنعت گیمینگ همانند کینکت یا 3D فراموشش کنند.
این فرضیه احتمالش بیش از بقیه است و چون والو هم اکنون روی بازی هایی برای هدست های واقعیت مجازی فعالیت می نماید، بنابراین می توانیم به خودمان امیدواری دهیم که بعضی از این عناوین ادامه ساخته های معروف والو هستند. البته با وجود تمام این حرف هایی که زدیم، شاید صحبت های خود گیب نویل درست باشند و اصلا احتیاجی به گفتن این همه داستان نبود؛ اعضای والو واقعا نمی توانند تا «شماره سه» بشمارند.
1 – به عنوان نمونه Rockstar را ببینید؛ وقتی حوصله ندارد نام تجاری Agent را تمدید می کند.