گروه سیاست فردا: دولت در ماه‌های اخیر نشان داده است که سر سازگاری با مجلس ندارد و حسن روحانی به بهانه‌های مختلف به‌جای هماهنگی با مجلس برای پیشبرد امور کشور لب به کنایه می‌گشاید و به نوعی می‌خواهد در اواخر کار دولتش هویت خود و دولت را در تقابل با مجلس معرفی کند. اما علت چنین موضوعی چیست؟
احمد بخشایش اردستانی درباره این موضوع به «فردا» گفت: «مجلس یازدهم از زمانی که روی کار آمد بنایش ریل‌گذاری برای دولت بود تا دولت برخلاف گذشته به امور سامان دهد اما آقای روحانی که می‌داند در ماه‌های آخر خود به سر می‌برد، چندان در موافقت نظرات مجلس حرکت نکرد».
او ادامه داد: «روحانی از ابتدای کار خود یک دولت امنیتی تشکیل داد و چه قبل از تشکیل مجلس یازدهم و چه بعد از آن به قالیباف به عنوان یک رقیب سیاسی نگاه کرد و همه تلاشش را کرد که ثابت کند همه‌کاره خودش است. در این بین رقایت روحانی با اصولگرایان بر سر انتخابات1400 هم در تقابل دولت با مجلس بی‌تأثیر نبود. روحانی تمایل دارد که دولتی روی کار آید که برخلاف میراث هشت‌ساله‌اش رفتار نکند و اصولگرایان هم ادامه دولت روحانی را به صلاح نمی‌دانند. در چنین شرایطی نمی‌توان انتظار داشت که مناسبت دولت با مجلس در مسیر طبیعی خودش ادامه یابد».
این تحلیلگر سیاسی درباره مشکلات اقتصادی در دولت روحانی اظهار کرد: «هزینه‌ها و درآمدهای دولت مشخص‌اند. مهم‌ترین منابع درآمدی دولت نفت، میعانات گازی، مسکوکات و ارز و مالیات است. دولت روحانی برای کسری بودجه از طرقی مانند بالا و پایین کردن ارز و بورس استفاده کرد و نخواست به خودش فشار بیاورد و همه بار مشکلات را بر دوش مردم انداخت. دولت با چنین شرایطی به یک دولت رانتی تبدیل شد که راه‌های فرامتنی را به جای درآمدهای اصولی برگزید تا جایی که اکنون آقای روحانی می‌گوید مردم خوشحال باشند که حقوق کارمندها داده می‌شود. وقتی چنین وضعیتی به وجود می‌آید مجلس برای کنترل دولت وارد عمل می‌شود و دولت هم بر مواضع خود پافشاری می‌کند که نتیجه همان تقابلی می‌شود که شاهد هستیم».
بخشایش اردستانی در پایان درباره ارزیابی کلی عملکرد دولت روحانی گفت: «به جرئت می‌گویم که دولت دوم روحانی ضعیف‌ترین دولت در تاریخ ایران است. نگفتم ضعیف‌ترین دولت در جمهوری اسلامی بلکه تأکید می‌کنم ضعیف‌ترین دولت در تمام تاریخ ایران؛ به‌نحوی که روحانی از شاه‌سلطان حسین هم ضعیف‌تر عمل کرد. در دوره آقای روحانی شاهد بودیم که عملا طبقه متوسط نابود شد و می‌دانیم کشوری اوضاعش خوب است که طبقه متوسط گسترده و قدرتمندی داشته باشد اما در سال‌های اخیر دیدیم که طبقه متسوط به طبقه فقیر سرازیر شد و این برای دولت فاجعه است».
