در افراد مسن عدم تحرک به‌علت درد در ناحیه برداشت لگن زمینه‌ساز آمبولی ریه و زخم بستر است. همچنین در خانم‌ها به‌علت تغییر شکل ظاهری و آثار پس از عمل، استقبال کمی از برداشت استخوان لگن می‌شود. جمجمه به عنوان اتوگرافت، خطر برهنه شدن دورا و مغز را داشته و تنها جراحان بسیار مجرب به برداشت این اتوگرافت اقدام می‌کنند.
4- عفونت محل براشت اتوگرافت و عوارض زخم ایجاد شده از معایب اتوگرافت است.
5- خطر کاشته شدن سلول‌های تومور در محل برداشت گرافت Tumoral cell Seeding: در اعمال جراحی برداشت تومورها با توجه به آسیب وارده در محل برداشت استخوان اتوگرافت، خطر کاشته شدن سلول‌های توموری آزادشده از محل ضایعه افزایش می‌یابد. در حال حاضر اتوگرافت به عنوان بیشترین جایگزین محصولات این پروژه مطرح است که با توجه به معایب فوق‌الذکر با ارایه خدمات مناسب، سبب توجه جراحان و بیماران به بیوایمپلنت‌ها به عنوان انتخاب اول خواهد شد.
گرافت‌های مصنوعی تشابه استخوانی یا آلوپلاست‌ها
این مواد در انواع و سایزهای مختلف طراحی و به‌طور مصنوعی از مواد معدنی تهیه شده که مهم‌ترین آنها گرافت‌های سرامیکی (Ceramic grafts) که از سنتز فسفات کلسیم به صورت هیدروکسی آپاتایت و تری‌کلسیم فسفات تهیه می‌شوند. محصولات سنتیتیک در حقیقت یک پلیمر دارای سوراخ‌های میکرونی هستند که سطح آنها با هیدروکسید کلسیم پوشش داده شده‌اند.
در محصولات سنتیتیک عمل جایگزینی گرافت با بافت استخوانی بسیار طولانی بوده حداقل ظرف 4 تا 5 سال صورت می‌پذیرد و حتی در بسیاری از موارد هرگز صورت نمی‌پذیرد. در مصارف پریودونتال به‌علت عدم سرعت استخوان‌سازی لازم معمولا سرعت رشد سلول‌های اپیتلیال بیشتر بوده و لذا بافت نامطلوب اپیتلیال جایگزین استخوان می‌شود. از آنجا که اجرام میکروبی در اعمال جراحی دهان به وفور یافت می‌شوند، کنترل عفونت از معضلات آلوپلاست‌ها است و با توجه به معایب فوق‌الذکر جزء محصولات رده چندم کاربردی هستند.
هیدروکسی آپاتایت و تری‌کلسیم فسفات
دردو دهه گذشته هیدروکسی آپاتایت تهیه‌شده از استخوان گاوی بیشترین توجه کاربردی در میان آلوپلاست‌ها را داشته‌اند، از آنجا که به روش‌های شیمیایی بافت آلی استخوان گاوی حذف شده و محصول حاصل تنها واحد جزء معدنی است این محصولات در گروه بیوایمپلنت‌ها قرار نگرفته و مشابه سایر آلوپلاست‌ها تنها خاصیت استئوکنداکشن را دارا هستند. از آنجا که محصولات تجاری متعدد از شرکت‌های مختلف با این ساختار عرضه شده‌اند و مشخصات فیزیکی نظیر سطح تماس آزاد، میزان تخلخل، میزان کریستالیتی و همچنین مشخصات شیمیایی نظیر نسبت کلسیم به فسفر، میزان یون آزاد محصول و PH محصول در انواع مختلف متفاوت است و این مشخصات و خواص به‌طور مستقیم نتایج کاربردی محصول را تحت تاثیر قرار می‌دهند، جراح با مشخصات فنی ارایه شده و بر حسب نیاز بیمار، خود نسبت به انتخاب آنها اقدام می‌کند.
با افزایش تخلخل آلوپلاست هیدروکسی آپاتایت با وجود کاهش زمان استخوان‌سازی جدید در محل گرافت، شاهد کاهش خواص بیومکانیک گرافت هستیم، در صورتی که در بیوایمپلنت‌ها امکان حفظ خواص بیومکانیک با قدرت مناسب استخوان‌سازی جدید وجود دارد. از دیگر معایب این نوع آلوپلاست‌ها عدم تحریک کافی بافت پریودونتال به ایجاد چسبندگی به گرافت است.
معایب آلوپلاست‌ها
به‌طور کلی بزرگ‌ترین مشکل مصنوعات استخوان، جذب سریع آن در بدن و از دست رفتن گرافت، عدم رشد مناسب بافت عروقی جدید و در نتیجه عدم استخوان‌سازی سریع و عدم مناسب بافت پریودونتیوم و عدم چسبندگی مناسب گرافت به آن است. به‌طور کلی این مواد دارای مقاومت بالای فشردگی بوده اما قدرت کشسانی پایین دارند بنابراین بیشتر برای پر کردن ناحیه‌های توخالی کاربرد دارند (عموما در دندانپزشکی). همچنین به دلیل سختی و نفوذپذیری کم دارای شرایط مشابه بیوایمپلنت‌ها برای رشد عروق و استخوان‌سازی نبوده که از معایب این روش است بنابراین در صورت استفاده در مقادیر بالا حتما باید از نوع متخلخل و از نوع پودری آن استفاد شود. از دیگر معایب این نوع گرافت در استفاده‌های دندانپزشکی، عدم اتصال مناسب بافت‌های پری‌دونتال به آن است.
برای خواندن بخش اول- کاربرد بیوایمپلنت‌ها در جراحی مغز و اعصاب- اینجا کلیک کنید.
