طی دو هفته اخیر نام دو باشگاه رم ایتالیا و بایرلورکوزن آلمان به عنوان مصمم‌ترین مشتریان ستاره ایرانی در مطبوعات اروپا منتشر شده است، اما هر چه جلوتر می‌رویم شانس لورکوزن برای جذب آزمون بیشتر می‌شود. این‌طور که روس‌ها و آلمانی‌ها می‌گویند، لورکوزن سردار را 20 میلیون یورو از زنیت می‌خرد و بعد قراردادی پنج ساله با خودش می‌بندد که مطابق با آن، هر فصل 2میلیون و 800 هزار یورو دستمزد به این بازیکن پرداخت خواهد شد.
لیگ آلمان اما برای فوتبال ایران، بهشت خاطرات خوب است. هنوز از یاد نبرده‌ایم سال‌های طلایی دهه هفتاد را که چطور بعد از درخشش تیم ملی در جام ملت‌های 96 آسیا و جام‌جهانی 98، بازیکنان نخبه کشورمان به سمت بوندس‌لیگا سرازیر شدند. این روند تا نیمه اول دهه 80 هم ادامه داشت و بعد همه‌چیز «تقریبا» متوقف شد؛ سکته‌ای طولانی که حالا انتظار می‌رود سردار به آن پایان بدهد. برای ما لیگ آلمان، یادآور درخشش خیره‌کننده مهدی مهدوی‌کیا در لباس هامبورگ است؛ بازیکنی که جزو 11نفر برتر قرن هامبورگ شناخته شده و هنوز از عزت و احترامی ویژه در این شهر بندری بهره می‌برد. ما آنجا علی دایی را با درخشش وصف‌ناپذیرش در پیراهن هرتابرلین و نیز تقلای ستودنی‌اش در لباس بایرن‌مونیخ به یاد می‌آوریم، همین‌طور علی کریمی را که دو فصل در باواریا همه نگاه‌ها را به خودش خیره کرد، اما حریف مصدومیت نشد. وحید هاشمیان، خداداد عزیزی، کریم باقری و دیگران هم خاطره‌های خوشی برای ما ساختند و حالا اگر انتقال آزمون به لورکوزن قطعی شود، با توجه به استعداد بالای سردار، حتما فصل دیگری از این خاطرات خوش ورق خواهد خورد.
درباره تعداد ایرانیان حاضر در فوتبال باشگاهی آلمان آمار ضدونقیضی وجود دارد. برخی بازیکنان رفتند و فقط در تیم‌های آماتور بازی کردند، حضور عده‌ای هم تنها به تمرین کردن با باشگاه‌های حرفه‌ای محدود شد. از سوی دیگر برخی رسانه‌ها بازیکنان دورگه یا مهاجرزاده ایرانی را که اصلا سابقه زندگی یا فعالیت در کشورمان نداشته‌اند را نیز در آمار خود می‌گنجانند، اما اگر قرار باشد صرفا به موارد مهم‌تر و جدی‌تر اشاره کنیم، تاکنون 22 بازیکن ایرانی به‌طور حرفه‌ای در لیگ آلمان توپ زده‌اند. این جریان در دهه 50 با حضور محمدرضا عادلخانی در چند باشگاه آلمانی مثل ووپرتالر و نیز تیم دوم بایرن‌مونیخ شروع شد و بعد حمید علیدوستی یک دوره کوتاه، اما درخشان را در دسته دوم فوتبال آلمان در تیم زالمور تجربه کرد. بعد هم به نمونه‌های جدیدتر در دهه هفتاد می‌رسیم که برخی از آنها را نام بردیم. البته باید چهار بازیکن ایرانی را که اول آنجا چهره شدند و بعد به فوتبال کشورمان راه یافتند به این فهرست اضافه کنیم. این چهار نفر عبارتند از فریدون زندی، امیر شاپورزاده، اشکان دژاگه و دانیال داوری. حالا اگر کار سردار با لورکوزن تمام شود، او بیست‌وسومین ایرانی فوتبال باشگاهی در دیار ژرمن‌ها خواهد بود و کاملا خوش‌بین هستیم که آنجا موفق باشد.
