این روش برای نخستین بار در ایران انجام شده است و ویژگی منحصر به فرد این روش درمانی در مقایسه با روش‌های درمانی مشابهی که در درمان پیرچشمی از آنها استفاده می‌شود، این است که بیمار بلافاصله پس از قرار گرفتن این لنزها درداخل کپسول عدسی چشم می‌تواند زندگی عادی خود را از سر بگیرد. به گفته دکتر سیاتیری، تاکنون تعداد زیادی از بیماران تحت عمل کاشت لنز و درمان آب مروارید قرار گرفته‌اند که نتایج آن دور از انتظار بوده است و از فردای روز عمل، فرد زندگی عادی خود را از سر می‌گیرد؛ با این تفاوت که قادر است تمامی فواصل را به‌راحتی ببیند. این عمل حتی در افرادی که هنوز آب مروارید نداشته و تنها از پیرچشمی رنج می‌برند، قابل انجام است؛ ضمن این که آب مروارید آنها را نیز پیش از ابتلا درمان می‌کند.
عدسی چشم بخشی از چشم است که شفاف و قابل انعطاف بوده و فاقد رگ‌های خونی است. عدسی پشت مردمک چشم قرار گرفته و مسوولیت تطابق و متمرکز کردن نور روی شبکیه را به عهده دارد. هنگام مطالعه، عدسی با تغییر میزان انحنای خود، این امکان را به ما می‌دهد که بتوانیم اجسام نزدیک را به وضوح و بدون این که با مشکلی مواجه شویم، ببینیم، اما پس از 40 تا 45 سالگی توانایی عدسی برای تغییر انحنا به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد و در نتیجه فرد به پیرچشمی مبتلا می‌شود.
به عبارت دیگر، با افزایش سن حالت ارتجاعی عدسی کاهش یافته و در نتیجه قدرت تطابق آن نیز کمتر خواهد شد. در چنین شرایطی، فرد اجسامی را که در فاصله‌ای نزدیک نسبت به چشم‌ها قرار دارند، واضح نمی‌بیند. اگرچه علت اصلی پیرچشمی موضوعی است که هنوز دلایل قابل قبولی برای آن ارائه نشده و اختلاف‌نظرهای بسیاری درباره آن وجود دارد، اما نتایج به دست آمده از مطالعات انجام شده حاکی است سخت‌تر شدن عدسی چشم و در نتیجه کاهش انعطاف‌پذیری آن در نتیجه افزایش سن، مهم‌ترین علت ابتلا به پیرچشمی است.
بسیاری از محققان نیز بر این باورند که پیرچشمی ناشی از ضعیف شدن عضلات مژگانی است که نیروی لازم برای تغییرشکل و انحنای عدسی را انتقال می‌دهد. کاهش بینایی نزدیک از مهم‌ترین علائم و نشانه‌های ابتلا به پیرچشمی است. افراد مبتلا به پیرچشمی برای دیدن اجسام نزدیک، سر خود را عقب‌تر می‌برند یا این که آن شیء را دورتر از چشم خود نگاه می‌دارند. در مکان‌هایی که روشنایی کافی نباشد یا هنگام عصر که هوا کمی تاریک‌تر می‌شود و در نتیجه مردمک چشم در واکنش به کاهش شدت نور بازتر می‌شود و این افراد با مشکلات بیشتری در دیدن اجسام نزدیک مواجه می‌شوند.
تلاش برای افزایش وضوح دید به ایجاد علائمی مانند خستگی چشم، سردرد، سوزش چشم و چشم‌درد منجر خواهد شد. براساس آنچه گفته شد، می‌توان به این نتیجه رسید که در بیماری پیرچشمی، انعطاف‌پذیری عدسی‌های چشم به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد و عدسی‌ها سفت می‌شوند.
همچنین ماهیچه‌هایی که عدسی چشم را کنترل می‌کنند، ضعیف می‌شوند و در نتیجه توانایی کافی برای خم کردن عدسی‌ها به منظور تمرکز نور روی شبکیه را نخواهند داشت و به همین علت در چنین شرایطی، چشم برای تمرکز روی اشیا با مشکل مواجه خواهد شد.براساس تحقیقات انجام شده، شروع پیرچشمی به عوامل متعددی مانند نژاد، تغذیه، عوامل فیزیولوژیک فرد و همچنین شرایط آب و هوایی بستگی دارد.
برای مثال در کشورهای اروپایی افراد معمولا در فاصله سنی 45 تا 50 سالگی به پیرچشمی مبتلا می‌شوند و این در حالی است که سن ابتلا به پیرچشمی در کشورهایی مانند هند و عربستان از حدود 40 سالگی است.نکته: بیمار بلافاصله پس از قرار گرفتن این لنزها ی ترکیبی درداخل کپسول عدسی چشم می‌تواند زندگی عادی خود را از سر بگیرددر کشور ما نیز معمولا سن متوسط ابتلا به پیرچشمی در اغلب نقاط کشور 37 سالگی است.
باید توجه داشت که مصرف میوه‌ها و به‌خصوص مرکبات و همچنین سبزیجات ازجمله عواملی است که می‌تواند نقش بسیار مهمی در پیشگیری از بروز پیرچشمی در سنین پایین‌تر داشته باشد. البته عارضه دوربینی ازجمله عواملی است که موجب خواهد شد سن ابتلا به پیرچشمی کاهش یابد، از این رو گفته می‌شود که افراد دوربین در مقایسه با افراد نزدیک‌بین زودتر به پیرچشمی مبتلا می‌شوند.
برای خواندن بخش اول - درمان پیرچشمی - روی لینک کلیک کنید.
