بلوغ عاطفی یکی از عوامل مهم در ازدواج است که باعث ثبات و دوام ازدواج خواهد شد که اگر افراد فاقد بلوغ عاطفی باشد خانواده با خطر فروپاشی رو به رو خواهد شد، از نشانه‌های بارز رشد عاطفی، میزان استقلال جوان از والدین خویش است، فردی که در بستر تربیتی سالمی رشد کرده باشد، با گام نهادن در دوره جوانی، دیگر آن وابستگی‌های کودکانه را به پدر و مادر خویش ندارد.
او پدر و مادر خود را دوست دارد و به آنان عشق می‌ورزد، اما از نظر عاطفی و اجتماعی دیگر به آن‌ها متکی نیست، از این رو، خود برای زندگی مشترکش تصمیم می‌گیرد و به آنان اجازه نمی‌دهد در زندگیش دخالت کنند.
نداشتن استقلال، زمینه دخالت‌های والدین دو طرف را فراهم می‌سازد که در موارد بسیار، عامل بروز یا تشدید اختلاف‌هایی میان زوجها می‌شود.
طاهره چراغی مشاور مرکز آرامش معاونت اجتماعی-فا استان مرکزی در نشست بررسی راهکار‌های ازدواج موفق بر اساس کتاب از من تا ما (آمادگی ازدواج) می‌گوید: توانایی ابراز محبت و صمیمی بودن که از نشانه‌های رشد و بلوغ عاطفی جوان است، باید پیش از ازدواج حاصل شده باشد.
وی با بیان اینکه جوان آماده ازدواج باید از اهمیت این موضوع آگاه باشد که یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های او برای زندگی سعاتمندانه و باثبات، رسیدن به همین رشد و توانمندی است، می‌افزاید: بنا بر نظریه مراحل رشد اجتماعی اریکسون، جوانی و اوایل بزرگسالی، دوره احساس تعلق و صمیمیت در برابر انزوا و کناره جویی است، جوانی که بحران هویت را پشت سر گذاشته، به برقراری رابطه صمیمانه با دیگر افراد تمایل دارد و در روابط دوستانه خود با همسر و دوستانش احساس ترس نخواهد کرد.
این روانشناس ادامه می‌دهد: صمیمیت تنها به رابطه جنسی محدود نمی‌شود، بلکه به معنای احساس توجه و تعهد نیز هست.
وی با بیان اینکه فردی که نمی‌تواند رابطه‌ای صمیمانه برقرار کند، در انزوا بسر خواهد برد و از ارتباط نزدیک با دیگران پرهیز خواهد کرد، طبیعی است که چنین فردی در زندگی مشترک و برآوردن نیاز‌های عاطفی همسر خود با مشکلات جدی روبرو خواهد شد، می‌گوید: صمیمیت، توانایی ابراز محبت در قالب‌های کلامی و غیر کلامی است، تواضع در برابر همسر، حالات چهره، لبخند، لحن کلام، نشستن در کنار او و گوش سپردن به سخنانش و ابراز دوستی و محبت به وی، همگی می‌تواند نشانه‌هایی از وجود صمیمیت بین زوجین باشند.
طاهره چراغی مشاور مرکز آرامش معاونت اجتماعی-فا استان مرکزی ادامه می‌دهد: از عوامل مهمی که سبب موفقیت در زندگی زناشویی می‌شود، حس تعهد و وفاداری است، دستیابی به زندگی مطلوب، فداکاری و از خودگذشتگی‌های فراوان و تلاش بسیار لازم دارد و اساس آن، تعهد به یکدیگر و نهاد خانواده است.
وی می‌گوید: خوشبخت‌ترین زوجها، کسانی‌اند که زندگیشان را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند و ارزش‌ها و منافعی یکسان و همسو دارند، در مفهوم عام، وفاداری به معنای انجام تمام و کمال همه شروط و تعهدی است که بر فرد لازم آمده و آن را پذیرفته است، در پیمان زناشویی نیز به معنای پایبندی همه سویه به تمام اموری است که در پی این پیمان به فرد لازم می‌شود.
یکی از دغدغه‌ها و نگرانی‌های هر زندگی مشترک احساس امنیت عاطفی همسران در قبال یکدیگر است، اگر هریک از آن‌ها گمان کند که دیگری جز او ارتباط عاطفی یا رفتاری داشته یا دارد، طبیعی است که روابطشان واستحکام بنای زندگی مشترک متزلزل شود.
افراد، تعهد به ادامه یک رابطه را آن هنگام بیشتر احساس می‌کنند که با آن ارضا شده و برای آن نیرو صرف کرده باشند و امکان انتخابی دیگر را در ذهن خویش نداشته باشند، در این موقعیت، اگر زوجین با تعارض روبه رو شوند، تعهد آنان، آن‌ها را برمی‌انگیزد تا در جهت بهبود رابطه اقدام کنند و بار دیگر به روابط محبت امیز خود ادامه دهند.
