در سیر آموزش قرآنی، تفسیر موضوعی بعد از تفسیر تر تیبی است، انسان ابتدا باید به نحو ترتیب در خدمت قرآن کریم باشد، یعنی، از اول تا آخر قرآن را به نوبه خود بررسی نموده وحضور ذهنی وعلمی داشته باشد، که اگر آیه ای از قرآن مطرح شد، بعیدالذهن از آن نباشد، آنگاه پس از آشنایی بامضمون آیات وبا سرمایه تفسیر ترتیبی، موضوعی از موضوعات را انتخاب کرده، ودرباره آن بحث کند. یعنی آیاتی از قرآن را که حاوی این موضوع است بعد از جمع آوری، جمع بندی کرده، سپس به جمع آوری وجمع بندی روایات در آن زمینه بپردازد، ودر مرحله نهایی بین دو جمع بندی به دست آمده از آیات وروایات جمع بندی سومی به عمل آورد تا بتواند، آن را به عنوان نظر اسلام، وقرآن وعترت ارائه دهد.
وزان تفسیر موضوعی وتفسیر ترتیبی همان وزان شرح الحدیث با فقه بنابراین، تفسیر موضوعی بدون تفسیر ترتیبی میسر نیست وزمانی ممکن است انسان موضوع شناس باشد، وموضوعی را از قرآن کریم استنباط کند، که اول تفسیر ترتیبی را گذرانده باشد، وهر آیه ای را ملاحظه صدر وذیل آن بحث در نظر بگیرد وهمچنین همه آیاتی که به نحوی با موضوع محل بحث ارتباط دارد، خواه بطور اثبات وتایید یا به طور سلب وتکذیب ملحوظ شود.
