منابع:
کتاب : تفسیر حکیم ج2
نوشتہ : استاد حسین انصاریان
یهود با فاصله گرفتن از تورات نازل شده، و نبوت پیامبران بزرگى که در میان آنان مبعوث به رسالت شدند نسبت به خود و آینده خود و به ویژه در رابطه با قیامت به شدت دچار انحراف فکرى و اعتقادى شدند تا جائى که اولًا خود را قوم برتر در همه جهان و همه اعصار به حساب آوردند و غیر خودشان را قوم پست و نژاد بیارزش و ثانیاً قیامت را که فقط و فقط در سیطره عدالت و مالکیت و قدرت خداى حکیم است و آنجا هر کسى محشور با آثار اعمال خویش است به مانند دنیا به نظر آوردند که مجرم میتواند براى نجات از جرمش و براى گرزى از جریمه به صاحب قدرتى یا وکیل و وزیرى یا رابطه دارى که با دستگاه حکومتى مرتبط است متوسل گردد، و یا از شفاعت غیر منطقى کسى بهرهمند شود و اگر این هر دو قدرت، وسیله نجاتش نشد براى رهائى از جریمه فدیه و عوضى و رشوه و پولى بپردازد اى نهایتاً قوم و قبیلهاش را به یارى بطلبد و آنان با قدرتشان او را از چنگال کیفر نجات دهند.
این انحراف فکرى و اعتقادى آثار بسیار سوئى در زندگى این قوم رسوا بجا گذاشت از جمله راه آنان را به سوى فسق و فجور، و گناه و معصیت و ظلم و ستم و تحریف آیات حق و حتى گشتن پیامبران باز کرد و آنان با خیالى آسوده از آن روزگار یعنى روزگار موسى تا امروز که سر از فرهنگ صهیونى در آوردهاند به انواع خیانتها و جنایتها و تخریب ارزشها، و مفاسد خانمانسوز مشغولند و خود را از جریمهها و کیفرهاى قیامت مصون میدانند و در نهایت میگویند اگر هم به عذابى در آن روز دچار شویم مدتش بسیار کم و اندک است.
وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُودَةً: «1»
و بر پایه انحراف فکرى و عقیدتى قائلند که آتش دوزخ جز چند روزى به ما نمى‌رسد.
اینان باید بدانند که با گناهان بسیار بزرگى که در آیات گذشته اعلام شد مرتکب شدند و هنوز هم در میان آنان جریان دارد چون: پیمان‌شکنى، تکذیب قرآن، فروختن آیات حق به بهاى اندک، مشتبه کردن حق به باطل، کتمان نمودن حق، ترک نماز، بخل در پرداخت زکات، خود فراموشى در برابر نیکى کردن، کبر و غرور، بى‌اعتقادى به لقاى حق و ....
براى معذب شدنشان به عذاب ابد کافى است، و قیامت بسیار دشوار و سختى به انتظار آنان است قیامتى که مقدمات بر پا شدنش و هویت وجودى‌اش براى اینگونه مردم عنود و لجوج فوق العاده هول‌انگیز و ترسناک و شکننده و در هم کوبنده است.
صحنه‌هائى از قیامت
روزى است که شأنش عظیم است، زمانش بى‌پایان است، سلطانش قاهر و چیره است، اوقاتش نزدیک است، آسمان در آن روز از هم مى‌شکافد، و ستارگان پراکنده مى‌شوند، خوشید به هم در پیچید، ستارگان تیره و بى‌نور شوند، کوهها را به حرکت آرند و از جا بر کنند، اموال نفیس و با ارزش بى‌صاحب شوند، حیوانات وحشى محشور گردند، دریاها را مشتعل و برافروخته نمایند، هر کس با قرین خود جفت و همسان گردد، دوزخ را برافروزند، بهشت را نزدیک آرند، کوهها از بیخ و بن کنده شوند، زمین به زلزله‌اى بسیار سخت و کوبنده دچار گردد، و سنگینى‌هایش را بیرون ریزد، مردم به صورت گروه گروه پراکنده به بهشت یا دوزخ باز گردند تا اعمالشان را که تجسم یافته ببیند، مردم از شدت سراسیمگى چون پروانه‌هاى پراکنده باشند، و کوهها مانند پشم حلاجى شده شوند، مادران شیر دهنده در آن روز از کودکى شیرش مى‌دهند بى‌خبر شوند. «2» روزى است که یادش سید انبیاء محمد مصطفى، خاتم پیامبران را پیر کرد وقتى به او گفتند: شما را به حال پیرى مى‌بینیم! فرمود:
«شیبتنى سوره هود و الواقعه و المرسلات و عم یتساءلون و اذا الشمس کورت.»
سوره‌هائى که نام بردم مرا به پیرى رسانید!!
قیامت به تناسب اعمال و اخلاق و عقاید انسان‌ها داراى اسامى گوناگونى است، که براى هر اسمى از اسم‌هایش سرى و براى هر وصفى از اوصافش معنائى است، اگر در معانى آن اسماء و اسرار آن نام‌ها و حقایق آن اوصاف اندیشه شود، البته از هول و ترسش انسان پیر مى‌شود، و موى سیاهش سپید مى‌گردد، و آتش هوا و هوسش خاموش مى‌شود، و شهواتش و خواسته‌هایش مقید به اوامر و نواهى حق مى‌گردد، و از هر حقى که هر کسى بر عهده‌اش دارد پاک مى‌شود، و به توبه واقعى نائل مى‌آید، و گذشته را آنچنان که خدا مى‌خواهد جبران مى‌نماید و آینده‌اش را غرق عبادت و بندگى مى‌کند و فقط و فقط به حلال خدا قناعت مى‌نماید تا به سلامت و با امنیت وارد آن موقف عظیم شود.
اسامى و اوصاف قیامت
روز قیامت، روز اندوه و حسرت، روز پشیمانى، روز محاسبه، روز پرسش، روز مسابقه، روز رقابت، روز جدال و کشمکش، روز زلزله، روز فرو ریختن عذاب و خشم، روز صاعقه، روز واقعه، روز کوبنده، روز تکان و لرزش شدید، روز از دنبال درآمدن، روز پوشاننده، روزحادثه بزرگ و بدبختى و بلاى سنگین، روز نزدیک شدن زمان دادگاه‌ها و حساب خلایق، روز ثابت و حق، روز حادثه بزرگ‌تر، روز بانگ هولناک و مهیب، روز جدائى، روز فراق، روز سوق به سوى خدا، روز قصاص و تلافى، روز ندا دادن، روز حساب، روز بازگشت، روزعذاب، روز فرار و گریز، روز قرار، روز برخورد و دیدار، روز ماندگار، روز حکم و قضاوت، روز پاداش، روز بلا، روز گریه، روز گرد آمدن، روز وعده عذاب، روز عرضه شدن اعمال، روز وزن شدن کوشش‌ها، روز ثابت، روز حکم و حکومت، روز فاصله انداختن میان حق و باطل، روز جمع، روز برانگیخته شدن، روز پیروزى، روز سوائى و بدنامى، روز عظیم، روز عقیم، روز سخت، روز اجر و جزاء، روز یقین، روز نشر، روز تحول، روز نفخه، روز فریاد سخت و رعدآسا، روز لرزه، روز حرکت، روز بازداشت، روز از خود بیخود شدن، روز هول و ترس، روز بى‌تابى، روز پایان و نهایت، روز مأوى، روز میقات، روز معاد، روز کمین، روز آشفتگى، روز عرق، روز تهیدستى، روز تیرگى، روز پخش‌شدن، روز انفصال و جدائى، روز وقوف، روز خروج، روز دائمى، روز غبن و خسارت، روز ترش‌رو و عبوس، روز معلوم، روز موعود، روز مشهود، روز بى‌تردید، روز آشکار شدن پنهانها، روز خیره شدن چشمها، روزى که کسى قدرت دفع عذاب از کسى ندارد، روز نداشتن اختیار، روز دعوت به سوى آتش، روز کشیده شدن به آتش با صورت، روز بالا و پائین شدن چهره‌ها در دوزخ، روز فرار شخص از برادرش، روز سکوت، روز نپذیرفتن عذر و بهانه، روز بدون بازگشت، روزى که مال و فرزند سود ندهد، روز پیر شدن بچه‌ها، روز ناامیدى کافران، روز ..... «3»
کتاب خدا در آیه مورد شرح و توضیح منحرفان فکرى و کژ اندیشان را نسبت به چنین روزى با چنان اسامى و اوصافى هشدار مى‌دهد که نسبت به آن روز پروا کنید و خیال نکنید که با داشتن این همه جرم جنایت و فسق و فجور و ظلم و ستم کسى بتواند ذره‌اى از عذاب خدا را از شما دفع کند، شما باآثار اعمال شومتان محشور مى‌شوید و در اسارت آن آثار هستید، و گره‌هائى که از عذاب به شما زده مى‌شود دستى که در قیامت بتواند آن گره‌ها را حتى یک گره را بگشاید وجود ندارد.
وَ اخْشَوْا یَوْماً لا یَجْزِی والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَیْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ لا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ. «4»
و بترسید از روزى که هیچ پدرى ذره‌اى از عذاب را از فرزندش دفع نمى‌کند، و نه هیچ فرزندى دفع کننده چیزى از عذاب از پدر خویش است، بى‌تردید وعده خدا نسبت به نیکوکار و بدکار حق است، پس زندگى دنیا شما را نفریبد، و مبادا شیطان شما را به کرم و رحمت خدا مغرور کند.
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ: «5»
قیامت روزى است که انسان از برادرش و از مادر و پدرش و از همسر و فرزندانش مى‌گریزد!!
راستى یهود با توجه به این آیات در قیامت چه خواهند کرد، و به چه کسى میتوانند دل خوش کنند، اینان باید بدانند که نسبت به خود و وضع و حالشان در قیامت به شدت دچار انحراف فکرى هستند، و در اوهام و خیالات بى‌پایه بسر میبرند.
البته به این نکته هم باید توجه داشت که هشدارهاى قرآن مجید ویژه یهود نیست بلکه هشدار به همه مردم از هر مکتب و مذهبى که هستند مى‌باشد که مبادا قیامت را با دنیا اشتباه بگیرید و به خیالات بى‌پایه و اوهام فاسد به عنوان امور حتمى و قطعى دل خوش شوید و از حقایق الهیه که سند استوارش آیات قرآن مجید است غافل بمانید و در فضاى غفلت و بى‌خبرى زیان‌هاى غیر قابل جبران و خسارت ابدى و عذاب همیشگى نصیب خود کنید و گرفتار رسوائى و افتضاح در دنیا و آخرت گردید، که انحراف و کژفهمى به خصوص نسبت به دین و مفاهیم دینى بلائى بس بزرگ و بیمارى بس خطرناکى است.
بنى‌اسرائیل با جنایات و خیانت‌هائى که پیش از اسلام داشتند، و در زمان ظهور اسلام هم به حرکات شیطانى خود پاى‌بند بودند و اکنون هم بیشتر آنان شریرترین مردم روى زمین هستند، و از منش و رفتارشان در هر عصرى معلوم مى‌گردد که دچار کفر باطنى و تکذیب آیات حق و معارف الهیه بوده و هستند در قیامت در کمال غربت و تنهائى خواهند بود، و سخت‌ترین و شدیدترین عذاب آنان را فرا خواهد گرفت، و احدى در آن روز به فریاد آنان نخواهد رسید، و به قول قرآن مجید کسى یافت نمى‌شود که ذره‌اى از عذاب خدا را که محصول تلخ اعمال و اخلاق خود آنان است از آنان برطرف کند، یهود و امثال آنان در قیامت اسیرانى هستند که آزادى ندارند، و بیمارانى مى‌باشند که درمانى براى آنان وجود ندارد، اگر اینجا نخواهند بفهمند که نسبت به دین و حقایق الهیه منحرف و کژاندیش‌اند، آنجا که جاى ظهور همه واقعیات است خواهند فهمید که نسبت به خود و دیگر امت‌ها و در رابطه با حقایق به شدت دچار انحراف فکرى و اعتقادى و اسیر اوهام و خیالات فاسد بودند.
پی نوشت ها:
______________________________
(1)- بقره، آیه 80.
(2)- مضمون آیات سوره‌هاى انشقاق، انفطار، مرسلات، زلزال، قارعه.
(3)- محجه البیضاء ج 8، ص 331- همه این اسامى و اوصاف برگرفته شده از صریح آیات قرآن است.
(4)- لقمان، آیه 33.
(5)- عبس، آیه 34- 36.