عصر ایران/ ترجمه: برگردان بخش اول مقاله مفصل «شارلوت آلتر»، خبرنگار ارشد نشریۀ تایم، رمان‌نویس و روزنامه‌نگار ساکن بروکلین درباره کامالا هریس با عنوان «مجال او» دو روز قبل منتشر شد.
او در گزارش‌های خود به حال‌و‌هوای کمپین‌های انتخاباتی، جنبش‌های اجتماعی زنان و جوانان، تغییرات نسلی، خشونت اجتماعی، تئوری‌های توطئه، عملکرد دیوان عالی، تغییرات آب‌و‌هوایی و محیط‌زیست می‌پردازد.
خانم آلتر همچنین میزبان پادکستِ چهرۀ هفتۀ تایم است؛ برنامه‌ای هفتگی در قالب گفتگوهای صمیمی با قدرتمندترین شخصیت‌های جهان.
در معرفی مهارت های ژورنالیستیک او این اشاره کافی است که گزارش خبری او در مجلۀ تایم، برندۀ جایزۀ صفحۀ اول در باشگاه نیوزوُمنِ نیویورک و نامزد جایزۀ رسانه‌ایِ گِلَد شد. کتابی هم نوشته با عنوان «آن‌ها که چشم به راه شان بودیم: چگونه نسل جدیدی از رهبران، آمریکا را دگرگون کردند؟» که بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
بخش دوم مقاله او ( که در تایم تفکیک نشده بود و ما برای سهولت مطالعه در دو قسمت ارایه می کنیم) با توضیح همیشگی -که مقالات ترجمه‌شده در این بخش، صرفاً بازتاب دیدگاه نویسنده و در راستای بررسی مطبوعات جهان است- از این قرار است:
*****************
جمهوری‌خواهان اذعان دارند که فایق‌آمدن بر هریس دشوارتر از بایدن است، اما معتقد‌ند که این سخت‌جانی، کوتاه‌مدت است. آن‌ها می‌گویند دیری نخواهد پایید که او از پا درمی‌آید و نامزدی که در چند هفتۀ گذشته به اوج رسیده، با حملات مداوم رقیب، نقش بر زمین خواهد شد.
«ویت آیرس» (از کارشناسان مجرب جمهوری‌خواه) می‌گوید: «اگر او همان کمپین‌هایی را که در سال‌های 2019 و 2020 برگزار کند، شکستش حتمی است و دونالد ترامپ به کاخ سفید راه خواهد یافت.» از سوی دیگر، اگر به اندازه‌ای که متحدان و دوستانش می‌گویند در چهار سال گذشته آموخته باشد، از پس ترامپ برخواهد آمد.»
مقامات کمپین هریس می‌گویند که کماکان بر هفت ایالت اصلیِ میدان نبرد یعنی آریزونا، جورجیا، میشیگان، نوادا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا و ویسکانسین متمرکز هستند. «دَن کانینن» (مدیر میدان نبرد کمپین هریس) می‌گوید: «به لطف هریس اکنون این ایالت‌ها در زمین ما بازی می‌کنند و به کمک آن‌ها قدرتمندتر از گذشته خواهیم شد.» براساس نظرسنجی‌ها، هریس محبوبیت فزاینده‌ای در میان رأی‌دهندگان جوان، سیاه‌پوست و لاتین‌تبار یافته که او را در جایگاه مطمئن‌تری برای پیروزی در «ایالت‌های کمربند آفتابی» قرار می‌دهد.
در عین حال، او ممکن است جایگاه خود را در میان رأی‌دهندگان سفیدپوست، به‌ویژه سفیدهای مسن‌تر از دست بدهد و درنتیجه در سه ایالتِ «دیوار آبی» یعنی میشیگان، پنسیلوانیا و ویسکانسین که هستۀ استراتژیک کمپین انتخاباتی دموکرات‌ها را تشکیل می‌دهند، آسیب‌پذیرتر شود. برای تقویت این ایالت‌ها، هریس به تأییدیه‌هایی نیاز دارد و باید در زمان باقی‌مانده، بازدیدهای متعددی از غرب میانه به شمال کشور انجام دهد.
[م. کمربند آبی یا بلووال، هجده ایالت آمریکا به انضمام ناحیۀ کلمبیا است که حزب دموکرات در همۀ دوره‌های انتخاباتِ ریاست جمهوری از سال 1992 تا 2012 در آن‌ها پیروز شده‌اند. دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان توانست با اختلاف کم در سه ایالتِ دیوار آبی یعنی میشیگان، پنسیلوانیا و ویسکانسین پیروزی‌هایی به دست آورد. سان‌بلت یا کمربندآفتاب نیز به ایالت‌های جنوبیِ آمریکا اشاره دارد که از شرق به غرب کشیده شده‌اند. درواقع به همۀ ایالت‌های جنوبی مدار 36 درجۀ شمالی، ایالت‌های کمربند آفتاب گفته می‌شود. ویژگی اصلی این ایالت‌ها، داشتن آب‌وهوای گرم، تابستان‌های طولانی و زمستان‌های کوتاه و معتدل است. در این منطقه ایالت‌هایی با آب‌وهوای خشک (آریزونا، نوادا و نیومکزیکو)، اقلیم مدیترانه‌ای (کالیفرنیا) و اقلیم نیمه‌گرمسیریِ مرطوب (تگزاس، لوئیزیانا، می‌سی‌سی‌پی، آلاباما، فلوریدا، جورجیا و کارولینای جنوبی) دیده می‌شود. در سال‌های اخیر این مناطق با مشکلاتی از قبیل کمبود آب، خشک‌سالی و قاچاق مواد مخدر در نزدیکی مرزهای مشترک با مکزیک دست به گریبان‌اند.]
هریس زیرساخت‌های مبارزات انتخاباتی ازجمله بیش از 260 پایگاه در سراسر ایالت‌های میدان نبرد را از بایدن به ارث برده است. کمپین هریس در نوادا، 13 ستاد میدانی دارد و درمقابل فقط 1 ستاد از آنِ ترامپ است. طبق یکی از مستندات کمپین، هریس در پنسیلوانیا، 36 ستاد انتخاباتی و ترامپ فقط 3 ستاد دارد. در 12 روز نخستِ مبارزات انتخاباتی، حامیان هریس 2.3 میلیون تماس تلفنی برقرار کردند و به 172 هزار خانه برای تبلیغات انتخاباتی مراجعه کردند.
«راب فلاهرتی» (معاون کمپین انتخاباتی هریس) می‌گوید: «درحالی‌که کارمندان متمرکز بر میدان نبرد، درب منازل رأی‌دهندگانِ نوسانی را می‌کوبند، استراتژی دیجیتالِ کمپین ،حول محور دسترسی به رأی‌دهندگانِ مردد و متقاعدکردنشان برای شرکت در انتخابات طراحی شده است. انبوه گفتارهای تبلیغاتیِ هریس، کلیپ‌های ترندشده در تیک‌تاک و فراخوان‌های عظیمِ متمرکز بر حامیان خودجوشِ رنگین‌پوست، لاتین‌تبار و شهروندان از اقشار فرودست این کار را آسان‌تر کرده‌اند. این همان جوش‌و‌خروشِ همدلانه‌ای است که با پول نمی‌توان خرید و برای پیروزی ضرورت دارد.»
با وجود این، بسیاری از دموکرات‌ها هنوز بر این باوراند که غلبه بر فنون ترامپ دشوار است. «دبی دینگل» (نماینده میشیگان) می‌گوید: «من هنوز تردیدهای زیادی دارم. ما باید مطمئن شویم که حتماً در سالن‌های اتحادیه با مردم حرف می‌زنیم و با کهنه‌سربازان به شیوه‌ای سخن می‌گوییم که جو بایدن سخن گفته است.»
اما مجال هریس پس از سال‌ها تحول‌خواهی و مبارزۀ دموکراتیک، برای زنان آمریکایی نیز فرا می‌رسد. پس از شکستِ تلخ کلینتون در سال 2016، زنان در عظیم‌ترین راهپیماییِ اعتراضی در تاریخ ایالات متحده به خیابان‌ها هجوم آوردند. سپس جنبش گستردۀ انتخاباتی مردمی را تشکیل دادند که به دموکرات‌ها کمک کرد تا در دوره‌های انتخاباتی متعاقب، نقش مؤثرتری داشته باشند. جنبش می‌تو (MeToo#)، فرهنگ جنسیت‌زده را دگرگون کرد و حق‌خواهیِ دابز (رو علیه وید)، مطالبات رأی‌دهندگان را تغییر داد.
[م. «تارانا برک» (فعال اجتماعی) در سال 2005 از عبارت «من هم یا Me too» در شبکهٔ اجتماعی Myspace استفاده کرد تا از دختر نوجوانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته بود، حمایت کند. این حرکت، به کارزاری مردمی برای ترویجِ «توانمندسازی زنان به‌مدد همدلی» مبدل شد. در 15 اکتبر سال 2017 نیز، بازیگری به نام «آلیسا میلانو» در چارچوب کمپینی اجتماعی با هدف آگاهی‌بخشی نسبت به ابعاد گستردۀ آزار جنسی، زنان را به استفاده از این عبارت ترغیب کرد و در توییتر خود نوشت: «اگر همۀ افرادی که مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند، هشتگ می‌تو را توییت کنند، می‌توانیم ابعاد گستردۀ این پدیده را نشان دهیم.»]
آزادی‌خواهی و خیز زنانه برای پیش‌رفتن، سهم‌خواستن و درخشیدن دیگر عادی به‌نظر می‌رسد. پابه‌‌میدان‌‌گذاشتنِ هریس فقط یک سال پس از تابستان پرفروشِ باربی، بیانسه و سوئیفت رخ داده است. این‌بار، کمتر از گذشته در مورد حضور زنان در قدرت بحث می‌شود. «اشلی اتین»، (مدیر سابق ارتباطاتِ دفتر معاونت رئیس‌جمهور) می‌گوید: «رئوس حملۀ جمهوری‌خواهان براساس نژاد و جنسیت است و این حملات به نفع هریس خواهد بود. همۀ آنچه روزگاری توشۀ راه بود، حالا به سرمایه مبدل شده است.»
آیا هریس می‌تواند پیشتازی و مقبولیتِ روزهای نخست را حفظ کند؟ نمی‌دانیم، اما واضح است که او مسیر انتخابات را دگرگون کرده است. هواداران می‌گویند: «حال‌و‌هوایمان از این‌رو به آن‌رو شده است. پیش از آن‌که او بیاید، شور و حالی نداشتیم.»
روی پیراهن‌شان نوشته‌اند: «رأی سیاهان و آسیایی‌تبارها از آنِ هریس است» و او مجالی سرنوشت‌ساز دارد برای ساختن آینده‌ای بهتر.