عصر ایران ؛ جعفر محمدی - تصویر اول) آبان 1402 : مسعود پزشکیان در شبکه ایکس توئیت می کند که صلاحیت او برای نمایندگی مجلس شورای اسلامی رد شده است؛ هیات اجرایی، علت ردصلاحیت پزشکیان را عدم التزام به نظام مقدس جمهوری اسلامی اعلام کرده بود.
تصویر دوم) تیر 1403 : خبر اول رسانه های ایران این است: مسعود پزشکیان رئیس جمهور ایران شد.
تصویر سوم) تیر 1403 : علیرضا زاکانی در مناظره های انتخاباتی رو به پزشکیان می کند و می گوید: تا آخر می مانم و نمی گذارم رئیس جمهور شوید.
تصویر چهارم) تیر 1403 : اولین جلسه هیات دولت بعد از پیروزی پزشکیان در انتخابات برگزار می شود، علیرضا زاکانی هم به عنوان شهردار تهران در آن حضور دارد و در صدر جلسه، پزشکیان به عنوان رئیس جمهور منتخب نشسته است. رقیب دیگر پزشکیان -امیر حسین قاضی زاده هاشمی- نیز که معاون رئیس جمهور و رئیس بنیاد شهید است، در کنار زاکانی است.
تصویر پنجم) مرداد 1402 : فرزانه صادق، که از 1397 معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی است، توسط مهرداد بذرپاش از سمت خود برکنار می شود.
تصویر ششم) مرداد 1403 : فرزانه صادق وزیر راه و شهرسازی می شود و بذرپاش در توئیتی او را همکار محترم و یادگار شهید می خواند و برایش آرزوی موفقیت می کند و از وزارت راه می رود و صادق بر کرسی وزارت تکیه می زند.
همه این وقایع، تنها در چند ماه رخ دادند و درس ها و عبرت های بزرگی را پیش روی همه ما تصویر کردند. پزشکیانی که نمی خواستند به عنوان یکی از 290 نماینده به مجلس برود، چند ماه بعد، در همان مجلس، به عنوان رئیس جمهور سوگند خورد.
زاکانی که به زعم خود می توانست مانع از ریاست جمهوری پزشکیان شود، حتی تا پایان رقابت ها نماند و چند روز بعد ناگزیر بود پزشکیان را "رئیس جمهور" بخواند و فرزانه صادق که مرداد 1402 از معاونت وزارت رانده شده بود، در مرداد 1403 به جای کسی نشست که برکنارش کرده بود.
و همه این ها در حالی بود که تا قبل از ماجرای سقوط بالگرد رئیس جمهور سابق، این دگرگونی اساسی به مخیله هیچ کس خطور نمی کرد و دولتمردان سابق، بر این باور بودند که یک سال در دولت سیزدهم و احیاناً 4 سال نیز در دولت دوم رئیسی برقرار خواهند ماند. اما گویا فیلم تاریخ با دور تند اکران شد و اینک رئیس آن دولت، زیر خروارها خاک آرمیده و معاونان و وزرایش هم کرسی از کف داده اند و عصری جدید شکل گرفته است.
برای من این 6 تصویر، بسیار عبرت آموز و هولناک است و حاوی این نهیب که مبادا سرخوش امروز باشی بدان حد که حتی شکر از یاد ببری یا دلگیرِ درگیریِ اکنون بمانی و فردا و آن فردای آخر را از یاد ببری که علی(ع) چه زیبا فرمود: "زمانه، دو روز است، روزى با توست و دیگر روز بر تو ؛ اگر با تو بود، سرمست مشو و اگر بر تو بود، دلگیر نشو."
برای دولتمردان جدید نیز این 6 تصویر باید به عنوان درس هایی ماندگار مقابل دیدگان شان باشد. بد آفتی است غرور، آنگاه که چنان آدمی را کور کند که به این وهم بیفتد که افتادن و رفتن، سهم دیگران است و بردن و ماندن، حق او.
پزشکیان و دولتمردانش، بدانند همان طور که سنت الهی، آنها را از فرش به عرش رساند، می تواند بار دیگر بر زمین بکوبدشان که اتفاقاً اگر بالای برج عاج ریاست به زمین بخورند، استخوان شان سخت تر خواهد شکست.
حتی اگر زمین نیز نخورند، به حکم "تلک الایام نداولها بین الناس*" روزی تمام آنچه امروز در اختیار دارند را ناگزیر باید وانهند به دیگرانی دهند که طبق سنت الهی نوبت ایشان شده است.
اگر مراقب همین یک معنا در رفتار و کردار خود در دوران قدرت باشند، اولاً دل به آن نخواهند بست و چون دل بسته نیستند، خود را برای حفظ قدرت، به زشتی ها نخواهند آلود و ثانیاً شکرگزار قدرت خواهند بود که چیزی نیست جز خدمت و خدمت و خدمت به مردمی که واسطه اجرای این سنت الهی شدند و آنان را به جایی هستند، رساندند.
اگر زرین کلاهی، عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی، عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاکِ راهی، عاقبت هیچ
(باباطاهر)
بعد از تحریر:
البته که درس ها و عبرت های این انتخابات به همین 6 تصویر ختم نمی شوند ولی ما اکثر العبر و اقل الاعتبار «پندها چه بسیار است و پند گرفتن چه اندک!»
_________________________________
* و ما این روزها(ی پیروزی و شکست) را در میان مردم می‌گردانیم (آل عمران - 104)