شکاف درآمدی بیشتر شد/ ۴۷.۵ درصد درآمد در جیب ۲۰ درصد از جمعیت

براساس گزارش مرکز آمار ایران ضریب جینی کشور در سال 1402 با 0.0102 افزایش به 0.3979 رسید و مطابق آن سهم 20 از درصدپرهزینه‌ترین جمعیت کشور از توزیع درآمدها به 47.5 درصد رسیده است.

 

به گزارش ایسنا، ضریب جینی یکی از مهم‌ترین شاخص‌های سنجش نابرابری درآمد در جامعه است. ضریب جینی عددی است بین صفر و یک که در آن صفر به معنی توزیع کاملا برابر درآمد یا ثروت و یک به معنای نابرابری مطلق در توزیع درآمدها است.

 

مرکز آمار ایران طی گزارشی ضریب جینی خانوارهای ایرانی در سال 1402 را منتشر کرد که براساس آن، این ضریب برای خانوارهای کل کشور 0.3979 است که در مقایسه با سال قبل 0.0102 افزایش نشان می‌دهد.

 

 

همچنین ضریب جینی خانوارهای شهری و روستایی کل کشور به ترتیب 0.3820 و 0.3583 است که نسبت به سال قبل به ترتیب 0.0124 افزایش و 0.006 کاهش نشان می‌دهد.

 

براساس این گزارش، سهم بیست درصد کم ­هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت به ترتیب 5.95 و 47.50 درصد و نسبت ده، بیست و چهل درصد پرهزینه‌ترین به ده، بیست و چهل درصد کم هزینه‌ترین جمعیت در کل کشور به ترتیب 13.95، 7.99 و 4.20 است. به عبارت دیگر 20 درصد از جمعیت با پایین‌ترین درآمدی جامعه (دو دهک کف درآمدی) تنها 5.9 درصد از درآمدهای کشور را در اختیار داشته و در طرف دیگر 20 درصد جمعیتی بالاترین درآمدی جامعه (دو دهک سقف درآمدی) به تنهایی 47.5 درصد از درآمدهای جامعه را به خود اختصاص داده‌اند.

 

در حوزه توزیع درآمد شاخص­‌های دیگری همچون شاخص تیل، اتکینسون و پالما نیز برای تبیین بهتر وضعیت پردرآمدها و کم درآمدها وجود دارد که شاخص پالما به 1.95 و شاخص تیل به 0.2723 رسیده است. همچنین شاخص اتکینسون  0.2349 است.

 

سهم بیست درصد کم هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت در مناطق شهری به ترتیب 6.60 و 46.54 درصد است و نسبت ده، بیست و چهل درصد پرهزینه‌ترین به ده، بیست و چهل درصد کم هزینه‌ترین جمعیت به ترتیب 11.88، 7.05 و 3.88 است.

 

در مناطق روستایی کشور، سهم بیست درصد کم هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت به ترتیب 6.85 و 43.82 درصد است و نسبت ده، بیست و چهل درصد پرهزینه‌ترین به ده، بیست و چهل درصد کم هزینه‌ترین جمعیت در مناطق روستایی به ترتیب 10.26، 6.40 و 3.65 است. همچنین، شاخص پالما 1.56 و شاخص تیل 0.2142 است. همچنین شاخص اتکینسون 0.1919 است.

 

 

براساس این گزارش، در سال 1402 در مناطق شهری کمترین ضریب جینی در استان کرمان (0.2625) و بالاترین ضریب جینی در استان سیستان و بلوچستان (0.4198) محاسبه شده است. همچنین در مناطق روستایی کمترین ضریب جینی مربوط به استان کرمان (0.2413) و بیشترین ضریب جینی مربوط به استان همدان (0.3948) است.