عیادت بیمار

براساس برخى روایات ، عیادت انسان باایمان ، هم پایه عیادت خداست  و اباعبدلله الحسین(ع) در روز عاشورا، هم به عیادت مریض ‍ موفّق بود و هم به دیدار مجروحان میدان جهاد که او را به دیدار خویش فرا مى خواندند. و هنگامى که به سوى آنان مى شتافت تنها به نشستن بر بالین بسنده نمى کرد؛ بلکه به ابراز مهر و محبّت خالصانه به آنان به ویژه افراد غریب و بى کس و کارى چون غلام افریقایى و ترک مى پرداخت . گاه هم به عیادت برخى مى شتافت امّا دیدار حاصل نمى شد، همانند فرزندش على که به خاطر ادب و احترام به پدر، او را صدا نزد و هنگامى که خود آن حضرت سلام فرزندش را شنید و به سویش شتافت ، با پیکر غرق درخون او روبرو شد و خروش برداشت که :
(پسرم تو را کشتند ... .)
آن حضرت ، هنگامى که آهنگ میدان کرد از سیّدالسّاجدین علیه السلام عیادت کرد و از وضعیّت او جویا شد و او را مورد مهر و محبّت قرار داد. واین آخرین عیادت ، عیادت کننده صحیح و سالمى بود که از پیشِ بیمار، به سوى مرگ و شهادت مى شتافت .