طوبای صحیفه

به سر افتاده سودای صحیفه
به دل برپاست غوغای صحیفه

نمی یابیم راه رستگاری
مگر باشیم دانای صحیفه

یکی فرزانه می جویم به گیتی
که بگشاید معمای صحیفه

کسی را که نباشد نور ایمان
نخواهد شد به ژرفای صحیفه

خدا را مسالت دارم که روزی
شوم غواص دریای صحیفه

نداند مرغ فکرت پرگشاید
فراز عرش اعلای صحیفه

ز قلبی با صفا و پاک برخاست
نیایش های والای صحیفه

به دلها باغبان عشق می کاشت
درخت گشن (1) و رعنای صحیفه

یکی سیمرغ کوه قاف باید
که پیماید بلندای صحیفه

شود روح نیایشگر به پرواز
به همراه دعاهای صحیفه

صفای عشق باید تا نیوشی (2)
به گوش جانت آوای صحیفه

به اوج آسمان علم و آداب
برآید نثر زیبای صحیفه

درختش تا ابد بالنده و سبز
نمیرد نظم برنای صحیفه

بخوان ای بلبل سرمست عاشق
ترنم های شیوای صحیفه

سحر برخیز و با جانان صفا کن
به آهنگین نواهای صحیفه

تنزل کرد روح از عرش اعلی
شب قدر است یلدای صحیفه

کنون اندیشه پربار انسان
زند صد بوسه بر پای صحیفه

همه عشاق می باید نیوشند
سرود عشق از نای صحیفه

هر آنکو در سماء عشق پرزد
بود سرمست رؤیای صحیفه

به بزم عشق گو عاشق نشیند
نه، هرکس نیست شیدای صحیفه

به جز سجاد نتواند تنیدن
کسی آن سبز دیبای صحیفه

بیا و با وضوی عشق بگزار
نمازی در مصلای صحیفه

دل و جان گرسنه می رباید
شکوه خوان یغمای صحیفه

زداید ظلمت و زنگار از دل
فروغ ماه سیمای صحیفه

فضای بیکران آفرینش
نوردد باد پیمای صحیفه

نهال جان همی بالنده گردد
ز انفاس مسیحای صحیفه

اگر صیقل دهی جان را به عرفان
زنی پر تا ثریای صحیفه

برات هوشیاری از خدا خواه
بشارت ده سکارای صحیفه

فرشته پرزند در آسمان ها
به آهنگ مدارای صحیفه

به اوج هفت اختر جای دارد
ز استغنا گداهای صحیفه

نباشد هیچ نظم و هیچ نثری
به استحکام خارای صحیفه

اگر خواهی بگیری نو به نو، کام
بجو پنهان و پیدای صحیفه

سپاس بی کران کردگاری
که عرش اوست ماوای صحیفه

دل شب نغمه ای از دل برآور
صفاکن با صفاهای صحیفه

اگر آهنگ داودی شگفت است
مزامیرش نه همتای صحیفه

خدایا! بهره ما را فزون کن
ز آهنگ دل آرای صحیفه

عجب اعجاز کرده در نیایش
جلا بخشد تجلای صحیفه

الها، از تو می خواهم به اخلاص
به دل باشد تمنای صحیفه

زنم چنگ توسل در دو عالم
به حبل الله یکتای صحیفه

یکی دل بسته ام از روی اخلاص
به آن معشوق تنهای صحیفه

دمی از تنگناها هم برون شو
نگاهی کن به دنیای صحیفه

تو را گر آرمان ارتحال است
سفر کن سوی عقبای صحیفه

اگر خواهی ز رقیت رهائی
نیایش کن به مولای صحیفه

اگر داری سر سیر و سیاحت
به از فردوس، صحرای صحیفه

رهاکن نغمه های تار و طنبور
ترنم بشنو از نای صحیفه

شب تاریک قبرستان اموات
نشین در بزم احیای صحیفه

ورای پرده الفاظ بنگر
پر از اسرار جاجای صحیفه

زمو باریک تر اسرار هستی
بیاموز از الفبای صحیفه

بخوان تا می توانی با تدبر
کتاب بهجت افزای صحیفه

معطر کن فضای جان و دل را
ز عطرآگین سمن سای صحیفه

کند سرمست جان عارفان را
مناجات ورع زای صحیفه

دریغا عمر فانی رفت از دست
ندانستیم آرای صحیفه

هر آنکو از حجاب تن برون شد
رود در عمق معنای صحیفه

اگر خواهی رها گردی ز آفات
بخوان هرشب شکایای صحیفه

اگرچه آرزوها بی شمار است
تو مگذر از منایای صحیفه

چو بگزیدی تو اخلاق خدائی
چه بهتر از سجایای صحیفه

به جز اندیشه ورزان خدا جوی
که می داند خبایای صحیفه

خرد گر ناب باشد می تواند
رود اندر زوایای صحیفه

هرآنکس اهل شد، رهپوی گردد
کجا نا اهل پویای صحیفه

اگر جویندگان، یابندگانند
تو هم می باش جویای صحیفه

به لوح دل بباید نیک بنگاشت
خط زرین خوانای صحیفه

شگفتا در فشانی می نماید
عبارت های گویای صحیفه

نمی بیند گزندی از حوادث
کتاب نغز و پایای صحیفه

ستایش مر خدائی را که برداشت
نفاد از گنج دارای صحیفه

به حق حق، نمی باشد گزافه
اگر خوانیم لولای (3) صحیفه

قیاس شکل برتر شد پدیدار
ز صغرا و ز کبرای صحیفه

بیا سیر و سفر آغاز بنما
به سوی پور زهرای صحیفه

برون آرش ز کنج طاق نسیان
بپاکن بزم ذکرای صحیفه

کلیم الله با آن معجزاتش
بود حیران ز بیضای صحیفه

درود ما به خاک پای سجاد
به نام اوست طغرای صحیفه

هوای نفس بگذار و فزون شو
ز عرفانی وصایای صحیفه

من و مائی رها کن، همت افزای
نظر کن در ثنایای صحیفه

چرا از یاس، جان را خسته کردی
به دل افکن سجایای صحیفه

شگفتی نیست گر در طول ایام
فزون گردند ابنای صحیفه

متاع نظم و نثر نکته دانان
کجا بهتر ز کالای صحیفه؟

ز اعدا جملگی توش و توان رفت
خوشا حال احبای صحیفه

گریزان شو ز زقوم طبیعت
نشین در ظل طوبای صحیفه

وساوس می رسد بر دل ز شیطان
تو آنگه شو ز بشرای صحیفه

بیا ای طفل جان، آسودگی کن
همی در مهد علیای صحیفه

ز زنگار گناهان پاک گردی
نیوشی گر ز خنیای صحیفه

بنوش ای طالب اسرار هستی
از آن پاکیزه صهبای صحیفه

مقیم خانه دنیا چرائی
سفر کن سوی زورای صحیفه

چرا کاهل شدی خیز و عطا کن
حق اسماء حسنای صحیفه

بیا بگشای چشم جان و بنگر
به کوه طور موسای صحیفه

حیاتی نو به انسان ها ببخشد
دم جان بخش عیسای صحیفه

بسا ظلم و ستم بر اولیا رفت
عجب مظلوم یحیای صحیفه

رسد کی طایر اندیشه ناب
به اولی و به اخرای صحیفه

تو را احرام باید از هواجس
عجب عیدی است اضحای صحیفه

دو دست خویش سوی آسمان کن
چو ره یابی به ژرفای صحیفه

تو را در آسمان پرواز بخشد
نیایش های غرای صحیفه

الا ای پادشاه ملک هستی
به قربانت رعایای صحیفه

نه هرکس می تواند گشت آگاه
ز اسرار و خفایای صحیفه

خدا را مسالت دارم که اسرار
ببینم در مرایای صحیفه

برای راه و رسم زندگانی
چه بهتر از فتاوای صحیفه

نباشد نزد رندان سحر خیز
نکوتر از قضایای صحیفه

نداری گر رهی زی عالم غیب
کجا دانی مزایای صحیفه

خیال از دام شیطانی رهاکن
نه افسانه است عنقای صحیفه

خدا را شکر می گویم شبا روز
که گشتم از اخلای صحیفه

چو دست از جان بشوئی همچورندان
خدا بینی به اثنای صحیفه

بیا در سرزمین جان بیفشان
تولا و تبرای صحیفه

دلی خواهم خداوندا همه سوز
مباد آن دل که اعمای صحیفه

کنون دلمردگی ها را رها کن
مشو غافل ز شبهای صحیفه

طلب کن با بصیرت تا توانی
طریقت های مثلای صحیفه

حجاب چهره جان را برافکن
بخوان درسی ز تقوای صحیفه

پس از قرآن، پس از نهج البلاغه
کتابی نیست همتای صحیفه

مشام جان معطر بایدت کرد
در این بستان شتای صحیفه

در اینجا گوهر حکمت فراوان
فراز آمد مسمای صحیفه

کتب را درنوردیدیم و لیکن
کدامین است یارای صحیفه

نسیم دلنوازی می نوازد
گل و گلزار بویای صحیفه

به هر حرفش هزاران در معنی
پر از اسرار طاهای صحیفه

گدای معرفت، حاجات خود را
بگیرد از عطایای صحیفه

ندیدم گرچه من بسیار گشتم
به جز «عارف » شکر خای صحیفه

پی نوشت :
1 . درخت بارور کننده (فرهنگ عمید) .
2 . گوش دادن به سخن کسی (فرهنگ عمید) .
3 . اقتباس از جمله معروف «لولاک لما خلقت الافلاک » و در اینجا یعنی «لولا صحیفة لما خلقت ...» .

منبع: ماهنامه کوثر