وداع امام حسین علیه السلام از مادر

بعد از اینکه امام على علیه السلام فاطمه زهراء علیها السلام را غسل و کفن نمود، فرزندان بزرگوارش را صدا زد و فرمود:
فلموا تزودو امن امکم فهذا الفراق و اللقاء فى الجنه
بیایید از مادرتان توشعه سعادت مهیا کنید؛
این لحظه جدایى و دیدار در بهشت خواهد بود.
در اینحال امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام با شیون و زارى ، مادر را به آغوش گرفته و اظهار داشتند:
اى مادر! به جدمان ، محمد مصطفى ، سلام ما را برسان و بگو که ما در دنیا یتیم شدیم .
در اینحال امام على علیه السلام فرمود:
به یقین خداوند متعال را گواه مى گیرم که زهراء علیها السلام با شوق و نال دستش را دراز کرد و ایشان را به آغوش گرفت و ناگهان هاتفى ندا زد: اى ابا الحسن ! آندو را از آغوش زهراء علیها السلام بردار؛ سوگند به خداوند، ایشان فرشتگان آسمان ها را به گریه آوردند. (1)
من راى سلطانا جائرا مستحلا لحرام الله ناکثا لعهدالله مخالفا لسنه رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم یعمل فى عبادالله بالاثم و العدوان فلم یعیر علیه بفعل و لا قول کان حقا على الله ان یدخله مدخله . (2)
اى مردم ! رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: کسى که حکمران و فرمانرواى ستمگرى را که حرام خدا را حلال شمرد و عهد خدا را بشکند و خلاف سنت رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم رفتار و به گناه و ستم در میان بندگان خدا عمل کند، ببیند و او را با کردار و گفتار خویش سرزنش ‍ نکند، بر خداست که او را به همان جایگاه حاکم ستمگر داخل کند.
امام حسین علیه السلام

نویسنده: محمد حسین مهر آیین