380 489 ه/990 1095 م
شهر آمد از حوالی سال 333 هجری جزء متصرفات حمدانیان بود و در سال 368 هجری به تصرف آل بویه در آمد و در سال 373 هجری یکی از امرای کرد عشیره ی حمیدیه معروف به باد (نام کامل او ابو عبد الله حسین بن دوستک و بروایت دیگر کینه ی او ابو شجاع باد بوده است) با مردانش به ارمنستان و ارجیش و سپس بر تعداد دیگری از شهرها مستولی شد.در سال 380 ه (990 م) او کوشید تا موصل را به تصرف درآورد ولی در جنگی که بین لشکریان او و حمدانیان در گرفت، از اسب بزیر افتاد و به سختی مجروح شد و سپس بدست یکی از اعرابی که او را می شناخت به قتل رسید.در نتیجه، خواهرزاده اش موسوم به ابو علی حسن (که او نیز فرزند یکی از امرای کرد به نام مروان بود) حکومت آمد را به دست گرفت و به جای دائی خود به حکومت منضمات آمد یعنی آرزته و میافارقین و حصن کیفا و دیار بکر نشست.
به این ترتیب دولت بنی مروان در دیار بکر تأسیس شد.
پس از ابو علی، برادرش ممهد الدوله بر مسند حکومت نشست و در سال 402 هجری پس از وفات او، نصر الدوله احمد به مدت پنجاه و یک سال حکمرانی کرد و شهرتی بدست آورد.پس از نصر الدوله، پسرش نظام الدوله نصر حکومت میافارقین و دیگر نقاط را به دست گرفت و برادرش سعید نیز در آمد به حکمرانی پرداخت.
پس از وفات منصور [پسر نظام الدوله نصر] در سال 489 ه (1095 م) و استیلای سلاجقه بر متصرفات آنها، دولت بنی مروان سقوط کرد.چون بنی مروان از آل بویه اطاعت می کردند، از این روی بر سکه های دولت آنان، نام فرمانروایان آل بویه نیز نقش شده است.
بنی مروان
380 هجری قمری ابو علی الحسن
387 هجری قمری ممهد الدولة ابو منصور سعید
402 نصر الدولة ابو نصر احمد
453 نظام الدولة نصر
472 489 منصور
(سپس سلاجقه ی خراسان قدرت را به دست گرفتند) ابو علی الحسن/2 ممهد الدولة/3 ابو نصر احمد
4 نصر/سعید/ (در آمد)
5 منصور