کپسول دوکسیوم و آنچه باید درباره مصرف این دارو بدانید

کپسول دوکسیوم برای درمان واریس مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو بر پایه ترکیبات کلسیم بوده و از پیشرفت واریس و نارسایی های وریدی جلوگیری می کند. در این مطلب اطلاعات دارویی بیشتری ارائه می شود.

اطلاعات دارویی کپسول دوکسیوم

کپسول دوکسیوم بر پایه ترکیبات کلسیم ساخته شده است. کلسیم می تواند سبب استحکام و مقاومت دیواره وریدی شده و از پیشرفت واریس و نارسایی های وریدی جلوگیری می کند. این کپسول برای درمان واریس، بیماری بواسیر یا هموروئید و واریکوسل (واریس بیضه) و سایر بیماری های وریدی تجویز می شود.

بر اساس نظر پزشکان متخصص واریس، دوکسیوم عمدتا در بهبود مشکلات بیماران مبتلا به نارسایی های وریدی مورد استفاده قرار می گیرد. البته در موارد دیگری هم کاربرد دارد. در ادامه با موارد مصرف، نحوه مصرف و اطلاعات دارویی بیشتری از دوکسیوم آشنا می شوید.

موارد مصرف

همانطور که اشاره شد یکی از موارد مصرف شایع دوکسیوم، در افراد مبتلا به هموروئید یا بواسیر است. در برخی بیماران مبتلا به بواسیر، طبق تحقیقات انجام شده این دارو می تواند درد و مشکلات دیگر را تاحدودی کاهش دهد. ضمنا در بیماران مبتلا به مشکلات عروقی واریکوسل، نیز ممکن است مصرف دوکسیوم درد را کاهش دهد.

این ماده با تاثیر بر دیواره مویرگ ها سبب رفع اختلالات و مشکلات مویرگی و بهبود جریان و گردش خون در بافت ها می شود. ضمنا دوکسیوم باعث کاهش التهاب، ادم و تورم شده و یک تنظیم کننده عملکرد مویرگی است. از دیگر موارد مصرف این دارو در واریس و مشکلات وریدی عمقی اندام تحتانی می باشد.

این دارو در رتینوپاتی دیابتی به عنوان یک داروی جدید کمک کننده درمانی مطرح می باشد. دوکسیوم مقاومت و نفوذپذیری دیواره عروقی و مویرگی را به حالت طبیعی باز می گرداند. ضمنا جریان خون ورید را بالا می برد. دوکسیوم همچنین ارتجاع و قابلیت انعطاف گلبول قرمز را افزایش می دهد.

ضمنا تمایل پلاکت ها برای تجمع و ایجاد لخته را کاهش می دهد. این خواص سبب چسبندگی کمتر خون و کاهش خاصیت انعقادی دیواره عروق و رفع مشکلات بافتی می شود. دوکسیوم همچنین ادم محیطی را هم کاهش می دهد.

نحوه مصرف دارو و مکانیسم اثر آن

معمولا برای بزرگسالان هزار میلی گرم روزانه یعنی یک کپسول دو بار در روز با غذا تجویز می شود. دوز درمانی با توجه به شدت مشکل توسط پزشک مشخص می شود. طول درمان با دوکسیوم از چند هفته تا چند ماه با توجه به مشکل متفاوت است.

پس از بلع قرص دوکسیوم سطح پلاسمایی این دارو با گذشت حدود شش ساعت به حداکثر خود می رسد. و پس از 24 ساعت میزان دارو به کمتر از نصف کاسته می شود. دوکسیوم در خون حدود 25 درصد به پروتئین های پلاسما متصل می شود.

این دارو در مقادیر خیلی جزئی در شیر ترشح می شود و مصرف آن برای خانم های شیرده ممنوع است. دوکسیوم معمولا بدون تغییر از بدن دفع شده و 10 درصد از مقادیر کلی دارو در کبد به متابولیت تبدیل می شود. حدود 50 درصد از دارو در 24 ساعت اول از راه ادرار دفع شده و بقیه از طریق مدفوع از بدن خارج می شود.

نیمه عمر پلاسمایی دوکسیوم 5 ساعت است. از مصرف خودسرانه این دارو اکیدا خودداری کنید و اگر برای شما تجویز شده آن را برای موارد مشابه خود تجویز نکنید.

منع مصرف

در افرادی که به کلسیم دوبسیلات و سولفیت ها حساسیت دارند این دارو منبع مصرف دارد. همچنین در نارسایی شدید کلیوی دوز دارو باید کم شود. در موارد نادر گزارش شده دوکسیوم آگرانولوسیتوز ایجاد کرده است. البته احتمالا به خاطر واکنش های افزایش حساسیت می باشد.

در صورت بروز این مشکل علائم تب بالا، عفونت ناحیه دهان و گلو، گلو درد، تورم لوزه ها، تورم ناحیه مقعدی و تناسلی ایجاد می شود که سریعا باید به پزشک معالج مراجعه شود. اگر آگرانولوسیتوز رخ دهد باید درمان با این دارو متوقف شود.

رده بندی مصرف دوکسیوم در حاملگی در گروه c قرار دارد. در صورت نیاز در بارداری پزشک باید مضرات احتمالی را مدنظر قرار دهد. در شیردهی هم نباید دوکسیوم مصرف شود.

عوارض جانبی مصرف این دارو

از جمله عوارض جانبی احتمالی این دارو عبارت است از:

• تهوع و استفراغ
• اسهال
•  بی اشتهایی
• واکنش های پوستی، بثورات جلدی
• تب بالا

در مورد عوارض گوارشی باید میزان دارو کاسته شود و در عوارض پوستی و تب مصرف دوکسیوم باید متوقف شود. لازم به ذکر است دوکسیوم علاوه بر کلسیم دوبسیلات حاوی سدیم بی سولفیت و آنتی اکسیدان می باشد. این اجزا نیز گاهی برای برخی افراد حساسیت ایجاد می کنند.

حساسیت می توانند سبب شوک آنافیلاتیک و حملات تنگی نفس شدید و کشنده گردند. ناگفته نماند ممکن است آزمایش کراتینین خون تحت تاثیر دوکسیوم به طور کاذب کم نشان داده شود. بسته بندی این دارو 30 عددی است و باید دور از نور و گرما نگهداری شود.