نباید وی را تنها گذاشت
امام در همان اولین ساعات ورود به ترکیه به آموزش زبان ترکی پرداختند.ایشان می خواستند با فراگیری زبان ترکی رسالت خود را در میان ترک زبانان دنبال کنند، به حدی که، اهتمام امام به فراگیری زبان ترکی، سرهنگ افضلی از مقامات ساواک را که در ترکیه مراقب ایشان بود سخت به وحشت انداخت که مبادا امام با آموختن زبان بتواند با مردم ترکیه ارتباط برقرار کند و مبارزه را در تبعیدگاه دنبال کند.لذا در گزارش خود به تهران نوشت: «نباید وی را تنها گذاشت!» از این رو در ترکیه هر روز امام را به جایی منتقل می کردند. (1)
چرا قبل از وقت، مرا می خوانید؟
در طول این نه الی ده سالی هم که امام در جماران تشریف داشتند، یکی از آقایانی که مامور امور مالی ایشان بودند و باید هر روز صبح به این امر رسیدگی می کردند می گفتند: ایشان هر روز راس ساعت مقرر آماده پذیرفتن ما بودند.چنانچه اگر روزی به خاطر عدم شرایط مساعد به موقع به حضور ایشان نمی رسیدیم، امام پنج دقیقه بعد از موعد مقرر زنگ اتاق مربوطه را به صدا در می آوردند و آنان را برای حضور دعوت می کردند.
در ملاقاتهای عمومی گاهی بعد از آماده شدن ایشان، به دلیل به حد نصاب نرسیدن تعداد ملاقات کنندگان مستلزم چند دقیقه انتظار برای به حد نصاب رسیدن بود که با فزونی یافتن مدت انتظار به ده دقیقه تبدیل می شد، امام نسبت به نامنظم بودن برنامه های ملاقات لب به اعتراض می گشودند و می فرمودند: «چرا قبل از فراهم ساختن مقدمات ملاقات مرا به محل ملاقات فرا می خوانید؟» و یا اگر در ملاقاتهای خویشان، افراد در زمان معین برنمی خواستند و وقت بیشتری را پر می کردند با اعتراض ایشان مبنی بر اینکه، «باید مطابق ظرفیت زمانی افراد وقت صرف کنید نه بیشتر و نه کمتر» ، روبرو می شدند. (2)
اغتنام فرصتها
امام در بسیاری از اوقات در آن واحد و همزمان به کارهای متعدد اشتغال داشتند.در یکی از روزهای اوایل فروردین 68 حدود ساعت هفت بعد از ظهر حقیر را برای انجام کاری احضار فرمودند.وقتی مشرف شدم حدود یک ساعت از غروب گذشته بود.ایشان در حالی که هنوز مشغول تعقیبات نماز مغرب و عشا بودند، تسبیح در دستشان بود و ذکر می گفتند، به پشت خوابیده بودند و با بالا و پایین بردن پاهایشان نرمش مخصوصی را که پزشک توصیه کرده بود انجام می دادند، تصویر بدون صدای تلویزیون را مد نظر داشتند، به صدای رادیو گوش می دادند، علاوه بر این همه امور، علی نوه عزیزشان را در حالی که در کنار ایشان دراز کشیده بود و سعی می کرد حرکتهای امام را تقلید کند مورد تفقد و نوازش پدرانه قرار می دادند و انجام نرمش مانع از ابراز عطوفت نسبت به نوه خردسالشان نمی شد. (3)
عمر با برکت امام
ما به طور مکرر شاهد بودیم که امام به هنگام قدم زدن عصرانه که به عنوان ورزش، کاری مهم و لازم برای تامین سلامت ایشان بود در دستی تسبیح داشتند و به ذکر خدا مشغول و در دست دیگر رادیویی کوچک داشتند که با استماع آن در جریان مسایل داخل و خارج می گرفتند.
بدین سان می توان گفت عمر واقعی امام نه هشتاد و هفت سال که از نظر کاربرد و به کارگیری دو چندان این مدت بود. (4)
می توانی خبر یک دقیقه ای تعریف کنی؟
امام هیچ گاه نمی گذاشتند وقتشان به هدر برود.بارها می دیدیم که در دقایق قبل از آماده شدن سفره که معمولا به بطالت می گذرد ایشان به مطالعه و تلاوت قرآن می پرداختند.یک بار برای کاری خدمت ایشان بودم، صحبت که تمام شد نگاهی به ساعتشان کردند و گفتند: «می توانی یک تعریف یک دقیقه ای بکنی؟» تا من خواستم به آن مساله فکر کنم و ذهنم را بگردم یک دقیقه گذشت و امام رادیو را روشن کردند و من تازه متوجه شدم که ایشان می خواستند همین یک دقیقه قبل از اخبار هم به بطالت نگذرد، چون عادت داشتند که خلاصه اخبار را سر وقت بشنوند. (5)
وقت تلف شده ندارند
امام در منزل یا رادیو گوش می کنند یا تلویزیون نگاه می کنند یا نامه های رسیده را می خوانند یا اخبار رسیده را مطالعه می کنند. یک دقیقه ایشان بیکار نیستند.حتی در حمام هم، رادیو همراهشان است، یا هنگام وضو گرفتن رادیو روی دوششان است.من می توانم با اطمینان بگویم که ایشان اصلا وقت تلف شده ندارند. (6)
حتی کمتر از دو دقیقه را قرآن می خواندند
امام در فاصله ای که بعد از نماز ظهر و عصر برای ناهار می آمدند، اگر در این مدت کوتاه چند دقیقه ای فرصت پیدا می شد، قرآن برمی داشتند و می خواندند که گاهی این اوقات کمتر از دو دقیقه بود. (7)
فرصت شناسی در اوج بیماری
امام حتی در شب قبل از عمل و روی تخت بیمارستان با وجود سرمهای غذایی و دارویی و ضعف مفرط از مطالعه و قرائت قرآن و تهجد و نماز شب غافل نمانده و حاضر نبودند لحظه ای هر چند کوتاه و گذرا از عمر خود را بیهوده بگذرانند. (8)
پی نوشت ها:
1.حجة الاسلام و المسلمین سید حمید روحانی - بررسی و تحلیلی از نهضت امام خمینی - ج 2.
2.حجة الاسلام و المسلمین امام جمارانی - روزنامه جمهوری اسلامی - ویژه اربعین ارتحال امام.
3 و 4.حجة الاسلام و المسلمین رحیمیان.
5.حجة الاسلام و المسلمین مسیح بروجردی - ویژه نامه روزنامه سلام - 12/3/72.
6.زهرا مصطفوی - شاهد بانوان - ش 148.
7.مرضیه حدیده چی - سرگذشتهای ویژه از زندگی امام خمینی - ج 4.
8.حجة الاسلام و المسلمین رسولی محلاتی - حوزه - ش 38- 37.
