شناسه : ۳۰۵۶۷۸ - چهارشنبه ۷ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۱۸:۰۹
روز بیست و هشتم؛ تمنای نیکوکارتر شدن
گروه اندیشه: در دعای این روز تمنای توفیق بیشتر در انجام مستحبات را داریم، نیکوکاری تنها انجام وظایف نیست و بهره‌مندی هر چه بیشتر از مستحبات را شامل می‌شود و می‌توانیم بگوئیم تمنای بهره‌مندی از مستحبات تمنای نیکوکارتر شدن است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، در دعای روز روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان می‌گوئیم: اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّی فِیهِ مِنَ النَّوَافِلِ وَ أَکْرِمْنِی فِیهِ بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِ وَ قَرِّبْ فِیهِ وَسِیلَتِی إِلَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسَائِلِ یَا مَنْ لا یَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ: خدایا بهره‌ام را در این ماه از مستحبات فراوان کن، و مرا با تحقق درخواست‌ها اکرام فرما، و از میان وسایل وسیله‌ام را به سویت نزدیک کن، اى که پافشارى اصرارورزان مشغولش نسازد.
مشخصه انسان دیندار رعایت اوامر و نواهی دینی است. اسلام اما دین آسانی است و خداوند برای انسان همواره آسانی را خواسته است. اما آیا دینداری تنها به معنای رعایت چارچوب واجبات و احتراز از محرمات است؟
مستحبات بخشی از اعمال دینی هستند که انجام آن‌ها واجب نیست اما رعایتشان به ترفیع جایگاه ایمانی منجر خواهد شد و ترفیع جایگاه ایمانی به تحقق خواست‌های انسان کمک می‌کند.
نافله در معنای لغت به معنای مستحب و غیر واجب است اما در معنای اصطلاحی به نمازهای مستحبی در شرع مقدس اسلام نافله می‌گویند و بیشترین استعمال نافله در نمازهای مستحبّی است.
خداوند در قرآن در آیه 191 سوره آل عمران «الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ...: همانان که خدا را [در همه احوال] ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد مى کنند»، از کسانی که هر لحظه به یاد او هستند به نیکویی یاد می‌کند. هر لحظه به یاد خدا و ذکر خداوند با نوافل ارتباط مستقیمی دارد.
امام صادق(ع) مومنان را به انجام نوافل توصیه می‌کنند و می‌فرمایند: بر شما باد دوری از تنبلی و کسلی! همانا پروردگار شما مهربان است. که چیز کم را سپاس و شکر می‌گوید. همانا مردی برای رضا و خشنودی خدا دو رکعت نماز مستحبّی بجا آورد خداوند به خاطر خواندن این دو رکعت مستحبّی او را داخل بهشت می‌کند. همچنین امام صادق(ع) نقل کرده‌اند که امام علی(ع) در آخر عمرش در هر روز و شب هزار رکعت نماز می‌خواندند.
آیت‌الله گرامی در ذیل این بخش از دعای روز بیست و هشتم با عنوان یک حدیث قدسی می‌فرماید: همیشه بنده نزدیک مىشود به من به نوافل، یعنى به طاعات و عبادات نافله، مثل نماز غیر واجب، روزه غیر رمضان، قرائت قرآن، تسبیح، ذکر، فکر، توجّه تامّ به مبدأ، معاونت و کمک به فقرا و مساکین و ... به خدا تقرب می‌جوید: تا اینکه من او را دوست می‌دارم و وقتی من دوست او شدم، من گوش، چشم، زبان، دست و پای او می‌شوم پس با من بشنود، ببیند، حرف بزند.
گستره تمنای نوافل یا مستحبات چنان‌چه آیت‌الله گرامی نیز به آن اشاره کرده‌اند بسیار زیاد است و می‌توان مسامحتا از آن به نیکوکاری یاد کرد. نیکوکاری تنها انجام وظایف نیست و بهره‌مندی هر چه بیشتر از مستحبات را شامل می‌شود و می‌توانیم بگوئیم تمنای بهره‌مندی از مستحبات تمنای نیکوکارتر شدن است.
