مزار حضرت زینب علیها السلام

مزار متبرک حضرت زینب علیهاالسلام [1] نیز یکی دیگر از اماکن زیارتی قاهره است. برخی از مورخان معتقدند آن حضرت پس از اقامت در مصر در همین سرزمین وفات کرده و در قاهره دفن شده است. برخی دیگر نیز معتقد به فوت و دفن آن حضرت در شام هستند و عده ای نیز مزار ایشان را در مدینه می دانند.

«از مهمترین کتابهایی که به سفر حضرت زینب علیهاالسلام به مصر اشاره کرده است، اخبار الزینبات نوشته یحیی بن الحسن الحسینی العبیدلی الاعرجی است و آیت الله العظمی نجفی مرعشی رحمه الله نیز در مقدمه خود بر این کتاب، آن را متنی قابل اطمینان دانسته اند. این کتاب پیرامون سفر حضرت زینب به مصر و درگذشت ایشان در مصر در نیمه رجب 62 یا63 هجری سخن گفته است. آیت الله قاضی طباطبائی رحمه الله نیز در کتاب اول اربعین حضرت سیدالشهداءعلیه السلام ضمن تایید روایت اخبار الزینبات به دوازده منبع دیگر که سفر حضرت زینب به مصر و درگذشت آن حضرت را در قاهره تایید می کند اشاره کرده است. از طرف دیگر محققان دیگری در مستند بودن اخبار الزینبات شک کرده، روایت سفر آن حضرت را به مصر رد کرده اند و معتقدند آن حضرت به شام سفر کرده اند».

راجع به سفر حضرت زینب علیهاالسلام به قاهره مشهور است که آن حضرت مدتی به عنوان مشاور ویژه حاکم مصر در عصر خود منصوب شده و لقب صاحبة الشوری داشت و در مدت اقامت خود در مصر با تشکیل جلسه هایی، معارف اسلامی و قرآن به زنان تدریس می کرد.

مردم مصر بوسیدن ضریح، تضرع و توسل به حضرت زینب علیهاالسلام برای برآورده شدن حاجات را روا می دانند و همانند شیعیان در سوگ اهل بیت علیهم السلام و منسوبین به آنها عزاداری می کنند.

طواف عروس در حرم حضرت زینب نیز مرسوم است و نگارنده در چند مورد شاهد این مراسم بوده است. محل طواف زنها و مردها در حرم مطهر از یکدیگر جداست و بوی عطر فضای روحانی حرم را معطر می کند مردم مصر که شافعی مذهب هستند بین اذان و اقامه به تلاوت قرآن گوش فرا می دهند برخی همانند برادران شیعه خود دست باز نماز می خوانند و بعد از نماز با فشردن دست به یکدیگر «تقبل الله » می گویند.

بسیاری معتقدند حرم حضرت زینب علیهاالسلام دارای کرامات درخشان و غیر انکاری بوده است و شاید به همین دلیل است که در طول روز نمی توان اطراف ضریح را خالی از زائر دید.

مرقد سیده نفیسه نیز از مزارات متبرک قاهره است. سیده نفیسه دختر حسن بن زیدبن حسن بن علی بن ابی طالب علیه السلام است. مردم مصر احترام خاصی برای این بانوی عالمه و عابده قائل هستند و در طول هفته دراویش در این محل اجتماع می کنند و دسته جمعی به ذکر و زیارت می پردازند. بر روی یکی از دیوارهای این حرم قسمتی از دعای افتتاح «اللهم انا نرغب الیک فی دولة کریمه...» بر تابلوی زیبایی نصب شده و جالب این که در زیر آن نوشته شده بود: «تقدیم به مهدی علیه السلام ». در داخل حرم نیز تابلولهایی دیده می شد که بر روی آنها آیاتی در مدح اهل بیت علیهم السلام نوشته شده بود.

پدر سیده نفیسه از طرف منصور خلیفه عباسی پنج سال حاکم مدینه بود. سپس زندانی شد و تمام دارایی اش توقیف گشت. سیده نفیسه با شوهرش - اسحاق (پسر امام صادق علیه السلام) - به مصر رفت و در رمضان 208 ه . ق درگذشت. او صاحب کرامات بسیار بود و مستجاب الدعوه; زن شکوهمندی که سخن و سیمای او نردبان آسمان بود و خانه اش ملجا و پناهگاه تهیدستان و بی پناهان. سیده نفیسه معاصر امام شافعی بود. وقتی شافعی درگذشت او بر جنازه اش نماز خواند.