برای آنانکه دلسوز آینده جامعه خویشند و برای ترقی و پیشرفت آن دراندیشه و تلاش، هیچ ابزاری برتر از علم و تقوا نیست; آنچه ایشان را مدد خواهدکرد، غور و غوص در دریای بیکران وژرف علم و اتصال و پیوند دائم بامنبع فیض الهی است که: «الایمان والعلم اخوان توامان و رفیقان لا یفترقان ».
ما امیدواریم که حرکت و پیشرفت دانش کنونی اجتماع ما، حرکت بر سطح این دریا و سوار شدن بر موجهای پیاپی آن نباشد; زیرا این حرکت نه ما را به ژرفای دریای علم می رساند و نه به سواحل نور بدیع رهنمون می شود.
هیهات که فاصله و انحراف ناآگاهانه از معارف و رهبران دینی باعث شودجامعه اسلامی ما به بعضی از آرمانهای اولیه خویش دست نیابد. وجود مبارک «ولی فقیه » گرانقدرترین هادی و یاورماست که بحمدالله در هر برهه ای اززمان، از شمع وجودش بهره برده ایم.یکی از بهره های ما از مقام عظمای ولایت، نامگذاری سال 79، به نام مولاامیرالمؤمنین «علی »علیه السلام بوده است. نام،یاد و راه علی علیه السلام رمز بقای حیات وهستی است; ولی برای ما خاک نشینان دورمانده از عرش و عرشیان، این نامگذاری تجدید پیمانی با مقتدا و امام وحبیب نبیمان، علی علیه السلام بود. تذکاری بودبر اینکه علی علیه السلام را با تمام آنچه از او درذهن ما می گنجد، بشناسیم و بشناسانیم وذره ذره وجود آسمانی او را که دریایی است از انسانیت، عدالت، تقوا، معرفت و سایر فضایل انسانی، برای خود ودیگرانی که خواستار صعود و صیدند،روشن سازیم.
آگاهان دلسوز جامعه در این سال، بااشاره مقتدایشان، والاترین الگوی خودرا یافته اند. اقتدا به این برترین الگو،بهترین مرهم برای دردهای این ملت است; همو که پیامبرصلی الله علیه وآله درباره اش فرمود: «انا مدینة العلم و علی بابها فمن اراد الحکمة فلیاتها من بابها» علی دروازه مدینه فاضله ای است که گمشده تمامی نوعدوستان و عدالتجویان است; شهری که تنها با گام نهادن در آن، ما را توان ورود به پهنه ملکوت خواهد بود. اما آیادستیابی به آن شهر جز از طریق شناخت علی علیه السلام ممکن است؟
آنان که در این جامعه بدنبال سازندگی و اصلاحند، بیهوده است که درتحقیق این هدف، بر طبل توخالی وپرصدای بشری آنهم از نوع غربی زنند واز علی علیه السلام غافل بمانند; همانطور که زمانه او از «سلونی قبل ان تفقدونی »غفلت کرد و به دام معاویه افتاد.
... زمان هنوز برای ما باقی است;برای ما امتی که بهترین نعمت قرن نصیبمان شد و با ثبات اطاعت از ولیمان به معاویه صفتان زمان نشان دادیم که تسلیم حکمیتی دوباره نمی شویم.
در این برهه خطیر انقلاب، بهترین ابزار ساختن و اصلاح و توسعه، تقوا وعلم است. بویژه برای کسانی که پرورش نسل آینده را برعهده دارند; نسلی که اگربا این دو مهم به یاری آن نشتابیم، درمنجلاب فساد و پوچی فرو خواهد رفت و تاوان سستی و کندی ما را خواهد داد.
متعهدان کشور باید بدانند که درک نیاز و سازندگی افکار جوانان، همراهی وهمگامی با عصر آنها را می طلبد و این همگامی نیاز به مطالعه و تحقیق دارد. اگرروزی جامعه دانشگاهی ما در انتخاب منابع اطلاعاتی و تحقیقاتی خود دچارلغزش و خطا شود و یا با دیدی غیرانتقادی و منفعل به خوراکهای تحقیقاتی غیر اسلامی بنگرد، دچار اشتباهی نابخشودنی خواهد شد. برای پاسخ به نیازهای جوانان امروز، جوابهای کلیشه ای، تکراری و قدیمی کافی نیست;باید دقت کرد که دشمن زیرکتر ازماست. نیاید روزی که به جای بکارگیری ابزار، بازیچه ابزارهای تحقیقاتی و مدرن شویم و از منابع اصیل و متین اسلامی خویش غافل بمانیم . قرآن کریم،نهج البلاغه و صحف گرانقدر ائمه علیهم السلام وکتب حدیث آن بزرگواران هریک به تنهایی دریایی است نامتناهی; دریایی که برای رسیدن به ساحلش عمر نوح لازم است ارتباط مداوم با این منابع وگلچین دستاوردهای روز، نیاز محققانی است که دغدغه سازندگی جامعه ای سالم را دارند.
جامعه اسلامی، جامعه مطلوب علی علیه السلام و تمهیدی است برای حکومت مهدی «عجل الله تعالی فرجه الشریف ». آنهاکه جامعه اسلامی ایران را به نامها ولعابهای مختلف روز پسند و دنیا پسندمتصف می کنند و برای خوشایند اربابان قدرت در قالب بی محتوایی از دین معرفی می نمایند، دلسوزان واقعی ملت مسلمان نیستند. آن حضرت دین را نه برای دنیا و دنیاطلبان بلکه برای سعادت جاودانه حقیقت جویان طلب می کرد: مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه
می فرمود: « ای عمار، مغیره را به خودواگذار زیرا او از دین هیچ نگرفته ونیاموخته مگر چیزی که دنیا را به اونزدیک کرده است و آن را بر خود مشتبه ساخته تا شبهات را بهانه خطاها ولغزشهایش قرار دهد.»
اندیشمندان و دولتمردان برای پاسخ به نیازهای جوانان امروز باید بکوشند ودر عین حال توجه داشته باشند که خدای ناکرده در پاسخ به آنها محکوم جونشوند و در این راه، دین را تنها ابزاری برای دنیای مادی جوانان قرار ندهند.نکند برای خوشایند نسل آینده سازجامعه، اسیر نفس خویش گردند و چون مغیره تلاشهای دینی را خرج دنیای خویش کنند و تا آنجا پیش روند که دین خود را بهای دنیای آباد خویش قراردهند، به شبهات متمسک شوند وجوانان، این نسل پرتوان ولی بااحساسات لطیف را در دام شبهات افکنند تا آنها در این دام دست و پا زنندو سرگرم باشند و اینان از سردرگمی آنان بهره گیرند و اشتباهات خویش را بااستدلالهای بی اساس، ولی پرطمطراق بپوشانند، از دین سخن گویند و به نام دین عمل کنند و با مردم فریبی، عزیزان این مرز و بوم را فدا سازند.
آری سخن گفتن از جوانان و دردهای جامعه امروزی ما، بر سنگینی کوله باروظایفمان می افزاید و بر ما و شمامحققان دردمند این ملت و کشورمی نمایاند که زمان، زمانه درنگ نیست.باید برای اصلاح آنچه مدعیان اصلاح برذهن جوانان این ملت القا می کنند، وشبهاتی که آنها را بدان مشغول می سازند،قیام کرد; قیامی عالمانه و محققانه، بدوراز شعار و حرف.
«ندای صادق » در این مجال از آنانی که محبان علی علیه السلام و آنان که طالب احیای شان و مقام ارزنده انسان در مرتبه خلیفة اللهی هستند، دعوت می کند تابرای طنین ندای صادق با قلم خویش،همت گمارند و به تبعیت از پیشوای مکتب جعفری علیه السلام، طالبان تعالی و کمال را راهنما باشند.
