هنر انسانی از آغاز دو عامل اصلی را به یاری خود فراخواند: پاکی احساس را از یک سو و خط و نقش را از سویی دیگر. هنر در گذر سال ها، لطافت طبع را به دانش آذین بست و خط و نقش را به سوی ظرافت و نازکی پیش راند تا آنجا که ما امروزه شاهد ماناترین جلوه های آن در زمینه های گوناگون هستیم.
نیلوفر شیخ عبدالحسینی به سال 1346 در تهران پای به دنیای خاک نهاد و پس از اخذ دیپلم تجربی، عازم کشور اتریش شد تا در رشته کامپیوتر تحصیلات عالی را ادامه دهد، اما آنگونه که خود می گوید: به دلیل علاقه وافر به موطن از میانه تحصیل به ایران بازگشته و در رشته زبان آلمانی موفق به کسب مدرک کارشناسی در زبان آلمانی شده است.
جلوه های پرنده و گل در هنر ایران پیشینه ای دراز دارد، پیشینه ای که به گونه ای بنیادی از فرهنگ ایرانی مایه گرفته است.
نیلوفر شیخ عبدالحسینی با استفاده از نقش گل و پرنده بر روی شیشه، چوب و بوم و گاه کاشی آثار چشم نوازی را خلق کرده که رنگ های زنده و شاداب به کار رفته در این آثار تداعی گر زندگی و شور و نشاط در بیننده است.
وی نقاشی را از سال 1368 آغاز کرده است و تاکنون در چندین نمایشگاه به عرصه آثارش پرداخته که از آن جمله اند: نمایشگاه گروهی (اولین نمایشگاه تجربی نقاشی و گرافیک) 1371، نگارخانه خورشید و نمایشگاه گروهی با عنوان چهارده نقاش سوررئالیست در یک نمایشگاه 1376، چهارمین نمایشگاه نقاشی و هنرهای تجسمی (نگارخانه مهر)، سعدآباد و جهان نما (نمایشگاه گروهی 1380 آثار نقاشان معاصر ایران)، نگارخانه سعدآباد نمایشگاه گروهی از نقش و پرنده در هنر ایران 1382، تالار آبی کاخ نیاوران بینال ششم نقاشی تهران (سیحون) 1382، سعدآباد مجموعه ای از صندوقچه های ایران 1382.
آخرین نمایشگاه این هنرمند آبان ماه گذشته در نگارخانه سیحون برپا بود.
