یادی خجسته از سلیمان(ع)
(لقد کان فی قصصهم عبره لاولی الالباب...) (1)
از سرگذشت سلیمان(ع) در قرآن مجید به چهار موضوع می پردازیم:
1 - در یکی از اوقات سلیمان(ع) با سپاه عظیم خود که از انس و جن فراهم آورده بود، از وادی مورچگان گذر نمود. از اخطار موری به دیگر مورچگان آگاه شد و تبسمی نمود و از این که خالق منان او را و پدرش داود(علیهما السلام) را نعمت های فراوان بخشیده است، خدا را بیش سپاس گزارد و از خدا خواست وی را به کار شایسته ورضایت بخش وادارد و او را در رحمت خود داخل کند و در شمار بندگان صالح درآورد.
2 - باری سلیمان به جستجوی پرندگان پرداخت و در جمع آنان هدهد را نیافت! علت را پرسید و تهدید نمود اگر هدهد دلیلی پسندیده نیاورد، کیفری سخت می یابد! ولی طولی نکشید که هدهد از راه رسید و راه به راه پیش سلیمان رفت و او را از واقعه مهمی در سرزمین سباء آگاه نمود! 3 - درسی بجا در همین جاست. ملاحظه کنید پرنده ای بسان هدهد برای باریافتن به بارگاه سلیمان با آن همه حشمت و جاه ناگزیر نبود ازرئیس دفتر سلیمان، وقت قبلی بگیرد، چنانکه امروزه معمول گردیده است! یقینا هدهدکوچک جثه، این عبارت کراهتزا که از زبان برخی منشیان ناشی به گوش می خورد، به گوشش نخورد! حضرت آقای رئیس در جلسه تشریف دارند! بلندپایگان در نظام جمهوری اسلامی را -ارکانش پایدار، دشمنانش پای دار- می سزد که از داستان های قرآن درس سیاست و مردمداری هم بیاموزند. می شاید با همه کثرت مشغله و کمی کیمیای وقت،ساعاتی در هفته را به اصطلاح قدماء بار عام دهند و درخواست ها و شکایات مردم رامستقیما از زبان خود آنان بشنوند و در حد قانون و توانائی، گره عقده ها رابگشایند و رفع حاجات قانونی حاجتمندان را یکی از نعمت های خداوند شمرند واو رابیش سپاس بگزارند، و البته حق دارند در ساعاتی معین هم جلسه تشکیل دهند و خالی از اغیار به رتق و فتق امور محوله بپردازند که شرعا و عقلا و قانونا بلامانع است.
4 - در کمیت و کیفیت نامه سلیمان(ع) به فرمانروای سرزمین سباء نیک دقت کنید:
(انه من سلیمان و انه بسم الله الرحمن الرحیم الا تعلوا علی واتونی مسلمین) (2) :
«هر آینه نامه از سلیمان است و هر آینه به نام خداوند بخشنده مهربان است.
اینکه بر من بزرگی منمائید و گردن نهاده پیش من آیید».
نکاتی آموزنده در این نامه
الف ) صلابت نوشتار در عین اختصار.
ب ) با نام خداوند بخشنده مهربان آغاز شده است.
ج ) نام صاحب نامه بدون القاب و عناوین ملوکانه در آغاز آمده است.
د ) از تشریفات نامه های سلطانی مبری است.
ه ) کوتاه، صریح، آمرانه در عین حال محترمانه است.
اسلامیان را می سزد که گذشته از مسائل دنیوی واخروی -که در هیچ کتابی نظیر قرآن نخواهند یافت- روش نامه نگاری را نیز از قرآن انسان ساز ادب آموز بیاموزند.
مبارک یادی از عیسی روح الله(ع)
واژه «عیسی » ولقب آن رسول بزرگوار یعنی «المسیح » افزون بر سی و پنج بار در آیات قرآن بکار رفته است و هربار دریچه ای از دانش و ایمان به روی خواننده اندیشمند مستعد می گشاید. اینک نکاتی جالب ازدانستنی ها:
1 - آن بنده رب العالمین، آن نبی راستین از مادری عفیف، یکتاپرست و نازنین بانام «مریم »(س) زاده شد. مادری عبادتگر که در مکتب خداپرستی پرورش یافته بود وهرگز دست مردی نامحرم او را نسوده بود.
2 - عیسی(ع) با اراده خالق جهان در گهواره به زبان آمد و خود را بنده خدانامید و مادر خود را از تهمت های جاهلان حق ستیز تبرئه نمود.
3 - خلقت اعجازآمیز عیسی(ع) را آفریدگارش همانند خلقت آدم شمرده است:
(ان مثل عیسی عند الله کمثل آدم خلقه من تراب ثم قال له کن فیکون) (3) :
«هرآینه شباهت عیسی نزد خدا همچون آدم است خداوند او را از خاک آفرید و بدوگفت پدید آی و پدید آمد».
4 - صورت گرفتن اموری خارق عادت به وسیله عیسی(ع) هر یک با اذن خدا دال برحقانیت رسالت اوست. نیک دقت کنید. (... و اذ تخلق من الطین کهیئه الطیر باذنی فتنفخ فیها فتکون طیرا باذنی و تبری الاکمه و الابرص باذنی و اذ تخرج الموتی باذنی...) (4) : «و زمانی که خاک را بریخت پرنده ای درمی آوردی به فرمان من و درآن می دمیدی و مرغی می شد به فرمان من، و شفا می دادی پیسی را و کور مادرزاد را به فرمان من و زنده می نمودی مردگان را به فرمان من ».
به راستی خدای حکیم سخن آفرین در آفرینش واژگان همچنان خداگونه کار می کند که جای هیچ ابهامی و ایرادی باقی نماند و کسانی با دیدن یا شنیدن این سان معجزات،اشتباها یا جهلا یا تقلیدا، نسبت ناروای خداگونگی، یا پسرخواندگی به عیسی(ع) آن بنده مخلص خدا ندهند! و به قول هاتف اصفهانی در آن ترجیع بند:
ره به وحدت نیافتن تا کی ننگ تثلیث بر یکی تا چند
5 - در انجیل متی باب بیست وهفتم، ص 49، نوشته شده است:
روسای کهنه عیسی(ع) را مصلوب نمودند! و در انجیل مرقس باب اول ص 53 عیسی(ع)ارا پسر خدا شمرده است! ولی از دیدگاه قرآن این دست نوشته ها بر بافته کافران است.
6 - قرآن آگاهی بخش در سوره النساء آیات 156 تا 158 سخن کفرآلود درباره مریم(س) را بهتانی عظیم می شمارد و قول کسانی را که گفتند: «ما عیسی را کشتیم »حقا پذیرا نیست و موکدا اعلام می کند که عیسی را نکشتند و به دار نیاویختند، بلکه خدای عزیز حکیم او را به آسمان برد.
7 - زندگی کوتاه عیسی(حدود 33 سال) تلاش مستمر در تبلیغ کیش یکتاپرستی، مجردزیستنش و سرانجام کار و حیات پرافتخارش یکی پس از دیگری معرفت افزا و زداینده نظریه خرافی و کفرآلود تثلیث است.
پی نوشت ها:
1- یوسف: آیه 111. : هر آینه در داستانهای ایشان عبرتی است برای خردمندان.
2- النمل: 31 و 32.:
3- آل عمران: 59.
4- المائده: 110.
