به بهانه برگزاری دومین رویداد هنری «وَ لایف استایل» با عنوان «حضور هندسی» در گالری نَک فرصتی پیش آمد تا گفت‌وگویی با سحر داوودی و مهدیس بلوچی، خالقان این مجموعه داشته باشیم و از نزدیک با فعالیت‌های این هنرمندان آشنا شویم. از 15 تا 17 تیرماه می‌توانید به گالری نَک سر بزنید و آثار این هنرمندان را ببینید.
مهدیس بلوچی یکی از خالقان مجموعه هنری «.وَ..» متولد 1364 است که پیش از ورود به عرصه هنری در رشته مترجمی زبان فرانسه فارغ‌التحصیل شده است. اما علاقه وافر وی به عرصه هنر، به خصوص طراحی لباس موجب شد تا پس از اخذ مدرک کارشناسی در دوره های آزاد طراحی لباس جهاد دانشگاهی شرکت کند و بعد از اتمام تحصیلاتش در همانجا به عنوان استاد، به آموزش طراحی لباس بپردازد.
وی درست مصادف با آخرین ترم تحصیلش در جهاد دانشگاهی به همراه یکی از همکلاسی‌هایش شروع به کار طراحی لباس کرد و با برند «زی» نخستین مجموعه مشترکشان را در سال 1390 ارائه کردند، اما بعد از یکی دو فصل همکاری تصمیم گرفت که همکاری خود را پایان داده و به تنهایی با برند «زی» کار در این رشته هنری را ادامه دهد.
سحر داوودی دیگر خالق مجموعه هنری «.وَ..» فارغ‌التحصیل رشته معماری و طراحی داخلی است که همانند مهدیس دوره طراحی لباس را در جهاد دانشگاهی تهران گذرانده است. او می‌گوید همانند بقیه همکلاسی‌های خود پس از اتمام تحصیلاتش در جهاد دانشگاهی کارهای گروهی خود را شروع کرده و از سال 1390 استودیوی شخصی خود را با نام «خانه مد سحر» راه‌اندازی کرده است.
در ادامه گفت‌وگوی مشترکمان را با این دوهنرمند می‌خوانید:
به عنوان نخستین سوال بگویید ایده «.وَ..» چطور شکل گرفت و چطور شما دو نفر کنار هم قرار گرفتید؟
مهدیس: طغیان اصلی از رویداد «راسپینا دایموند» شروع شد. خب من و سحر در دوره‌های جهاد دانشگاهی همکلاسی بودیم و مثل خیلی از بچهها بعد از تمام شدن درسمان مدتی بود که همدیگر را ندیده بودیم، بعد از مدت‌ها سحر با من تماس گرفت و من را به رویداد راسپینا دایموند دعوت کرد. بعد از مدت‌ها این دیدار باعث شد کلی باهم درد و دل کنیم و راجع به شرایط کاری، اینکه چقدر پیدا کردن شوروم مناسب سخت شده، چقدر ارائه‌ها ضعیف هستند و اینکه بستر خوبی برای ارائه کار حرفه‌ای وجود ندارد با هم صحبت کردیم.
درواقع من تقریبا دوسالی می‌شد که این اعتراض‌ها را به بسیاری از همکارانم داشتم اما از آنجا که سحر فرد بسیار اجرایی و پیگیری است به شدت از این صحبت‌ها استقبال کرد و همان جا نقطه شروع اتفاق خوب ما بود. بعد از آن چند جلسه‌ای با طراحانی که می‌شناختیم برگزار کردیم که با استقبال خوب آنها روبرو شدیم و تقریبا اغلب افراد موافق بودند. با تیم عکاسی استودیو «اُمِنوت» که من شخصا سال‌هاست با آنها همکاری دارم صحبت کردیم و هسته اصلی گروه شکل گرفت. با مشورت اعضای این گروه عنوان «وَ» را انتخاب کردیم تا نشان دهیم که این حرف ربط بدون حضور آدم‌ها معنایی ندارد.
مسئولیت‌های اصلی در «.وَ..» بر عهده چه کسانی است و اینکه آیا بچه‌های طراح با شما در این مسئولیت‌ها همکاری دارند؟
مهدیس: حجم اصلی مدیریت فعالیت‌های این مجموعه به عهده سحر است و قاعدتا من و تعدادی از بچهها که هسته اصلی این مجموعه هستیم به سحر کمک می کنیم. به طورکلی هماهنگی‌ها، برنامه‌ریزی‌ها، اسپانسرینگ و کیترینگ بیشتر به عهده سحر و در مشورت با من انجام می‌شود و بخش هماهنگی‌های هنری و ارتباط با طراحان توسط من و با مشورت سحر پیش می‌رود. بقیه دوستان هم در پروسه نهایی و چیدمان تا حد امکان به مجموعه کمک می‌کنند.
برای شما تعریف کانسپت در کار گروهی سخت نبود؟ اینکه بتوانید همه طراحان را با یک موضوع مشخص در یک نمایشگاه جمع کنید؟
مهدیس: چرا کار بسیار سختی بود، هم هماهنگی طراحان و هم اینکه همراهی کنند.
سحر: به طور کلی وقتی صحبت از یک موضوع خاص می‌شود کار طراح سخت‌تر و در نتیجه تلاش‌ها بیشتر خواهند شد. از طرفی زاویه نگاه ما فرهنگی است و هدفمان بیزینس و فروش آثار نیست. بنابراین قاعدتا طراحان با خیالی آسوده آثارشان را به نمایش می‌گذارند و چه بسا از کانسپت‌های پیشنهادی استقبال هم می‌کنند، یعنی برای تک‌تک کارهای این نمایشگاه فکر می‌کنند، انرژی صرف می‌کنند و تنها براساس نیاز بازار طراحی نمی‌کنند.
طراحانی که با «.وَ..» همکاری می‌کنند ثابت هستند؟ یا این امکان برای سایر طراحان هم وجود دارد تا به شما بپیوندند؟
مهدیس: نه، تعداد طراحان ثابت نیست و با برند خاصی هم قرار نیست در همه رویدادها همکاری کنیم اما فاکتورهایی هست که برای ما اهمیت دارد و در درجه اول کیفیت کارها را می‌سنجیم، قطعا کار کردن با افراد حرفه‌ای در هر زمینه‌ای ایده‌آل است اما من شخصا همواره یکی از دغدغه‌هایم این بوده که طراحان نوپا و با استعداد هم بتوانند کار کنند. من و سحر هر دو همیشه با اینکه در این رشته گُنگ درست می‌کنند مخالف بودیم، اینکه هر شورومی که می‌روی تنها یک عده آدم خاص می‌بینی در حالی که این رویدادها باید پر از هیجان و خلاقیت باشد و ما دوست داریم مخاطبانی از قشرهای مختلف داشته باشیم.
مجموعه شما در حوزه عکاسی آثار، استایلینگ و چیدمان آثار به شکلی حرفه‌ای عمل کرده، آیا این فعالیت‌ها قرار است بخشی از خدمات «.وَ..» برای طراحان و آثارشان باشد؟
مهدیس: بله ما برای طراحانی که در هر رویداد با گروه همکاری دارند این خدمات را در نظر گرفته ایم و سعی می‌کنیم به روشی متفاوت این مرحله را اجرا و ارائه کنیم.
نظرتان درباره تاثیر تبلیغات بر کارهای این حوزه هنری چیست؟
سحر: تبلیغات حوزه بسیار گسترده‌ای دارد و درحال حاضر برای ما آنقدر مهم نیست، نه اینکه به تاثیر آن اعتقادی نداشته باشیم اما ترجیح می‌دهیم آنقدر قوی کار کنیم که آژانس‌های تبلیغاتی خودشان به ما پیشنهاد بدهند و درخواست همکاری داشته باشند، جریانی که همین حالا برای دومین رویداد ما پیش آمد. با این حال ما ترجیحمان این است که از طریق بچه‌هایی که دراین حوزه فعال هستند کارهایمان را معرفی کنیم و طراحان همراه ما آنقدر قوی و حرفه‌ای کار می‌کنند که کارشان به نوعی تبلیغ هم هست.
مهدیس: ما اینجا نه بیلبورد می‌توانیم داشته باشیم و نه تصویر، دستمان بسته است مثلا برای عکاسی‌هایمان اگر محدودیت نداشتیم شاید کارها خیلی بهتراز این می‌شد، با این وجود سعی کردیم تا حد امکان عکاسی متفاوتی داشته باشیم.
محدودیت‌ها بسیار هستند و حمایت از فعالان این رشته محدود. نظرتان درباره مسیر پیش رو چیست؟
سحر: ببینید ما در کشوری زندگی می‌کنیم که چارچوب‌های خاص خودش را دارد، نمی‌توان گفت که اصلاً حمایت نمی‌شویم. نهادهای مرتبط در چهارچوب مشخص و تعریف شده حمایت‌های لازم را دارند و وقتی طراح یا گروهی تصمیم می‌گیرد آوانگارد و خاص باشد از آن چهارچوب بیرون می‌زند، نه اینکه قوانین را بشکند اما ناخودآگاه در چهارچوب‌ها قرار نمی‌گیرد. ما تا جایی که می‌توانیم رعایت می‌کنیم و اتفاقا دوست داریم که اگر شرایط مناسبی به وجود آید درون چهارچوب‌ها فعالیت کنیم و از حمایت‌های موجود هم برخوردار شویم.
مهدیس: اساساً ایده اولیه «.وَ..» این بود که بستر مناسبی فراهم شود تا با درنظر گرفتن قوانین موجود کمی خلاقانه بتوان رویدادهای جذاب‌تری برگزار کرد.
برای «.وَ..» چه آینده‌ای تصور می‌کنید و تا چه حد فکر می‌کنید امکان رشد و گسترش این مجموعه هنری وجود داشته باشد؟
مهدیس: درواقع ما با این نگاه که عمیق‌تر به مد بپردازیم این مجموعه را بنا نهادیم چون اغلب رویدادهای مد با نگاهی سطحی و با هدف صرفا فروش برگزار می‌شد. به همین خاطر ما برای رویدادهایمان کانسپت در نظر گرفتیم، با هنرمندان پیشکسوتی همچون الهام علیرضایی (طراح جواهرات) همکاریمان را آغاز کردیم. واقعا هدف ما تنها مد نیست، بلکه دوست داریم که وَ یک سبک زندگی باشد، یعنی آدم‌ها در رویداد ما تحت تاثیر هنر طراحان قرار بگیرند و بتوانیم بر روی فرهنگ خوش‌پوشی جامعه تاثیر بگذاریم. متاسفانه در حوزه مد ما رسانه خوب و حرفه‌ای نداریم و به همین دلیل یکی از اهداف «.وَ..» این است که بتواند به نوعی رسانه شود و حتی به این فکر می‌کنیم که روزی این مجموعه را در قالب مجله منتشر کنیم.
پیام و حس خوبی که از این تجربه متفاوت دارید برای مخاطبان چیست؟
مهدیس: به نظرم قشنگ‌ترین کاری که طراحان در این رویدادهای جمعی می‌کنند این است که در کنار هم و با عشق و بدون بخل و حسادت کار می‌کنند و یاد می‌گیرند که کنار هم بهتر دیده می‌شوند و این بسیار ارزشمند است.
سحر: ما در ایران کارگروهی خوب کم داریم، اما اینجا بچهها آنقدرعالی باهم همکاری دارند و از این اتفاق خوشحال هستند که ما احساس می‌کنیم به هدفمان که ایجاد ارتباط میان افراد بوده رسیده‌ایم و این همان حرف ربطی است که ما قصد داشتیم برقرار کنیم.
گپی با طراحان «.وَ..»
در حاشیه دومین رویداد هنری مجموعه «.وَ..» فرصتی فراهم شد تا گپی دوستانه و کوتاه با برخی از طراحان این مجموعه داشته باشیم که حیفمان آمد آنها را با شما به اشتراک نگذاریم.
* سوگل ارجستانی متولد 1368 و فارغ‌التحصیل رشته طراحی لباس و پارچه از دانشگاه هنر است. او از سال 1388 کار طراحی لباس را شروع کرده اما از سال 95 به طور جدی‌تر به این رشته پرداخته است. از سوگل ارجستانی درباره کانسپت «.وَ..» پرسیدیم و اینکه کار گروهی به این سبک را چطور می‌بیند؟
من فکر می‌کنم وجود یک مفهوم مشترک خیلی هم می‌تواند مفید باشد، چون اینجا کار افرادی که با دید هنری فعالیت می‌کنند با آن‌هایی که صرفا نگاهی بیزینسی دارند به خوبی مشخص می‌شود. البته نه اینکه ما اصلا نگاهی به این بُعد کارمان نداشته باشیم، درهرحال این کار شغل ماست و منبع درآمدمان، اما فکر می‌کنم تا حد زیادی به کانسپت برمی‌گردد. مثلا من خیلی جاها خودم را سانسور می‌کنم، به این فکر می‌کنم که یک خانمی قراراست این لباس را در خیابان بپوشد، نباید با پوشیدن این لباس آزار ببیند و خب همواره محدودیت‌هایی هست که باید درنظر بگیریم.
اما ممکن است گاهی هم آنقدر موضوعی برایمان جذاب باشد که تنها دو تکه از لباس‌های مجموعه قابل پوشیدن باشند و بقیه را برای دل خودمان طراحی کرده باشیم. توصیه من به کسانی که می‌خواهند طراحی لباس را به عنوان کار در آینده انتخاب کنند این است که اگر دغدغه هنری و مالی را در کنار هم دارند بهتر است از همان شروع کار، بخشی از کارهایشان را اختصاص بدهند به آن عشقی که به این هنر دارند و اصلا به فکر فروشش نباشند و با غنای هرچه تمام‌تر برایش انرژی بگذارند و بخشی را هم به لباس‌هایی اختصاص دهند که راحت‌تر به سلیقه مخاطب نزدیک می‌شود تا دغدغه فروشش را نداشته باشند.
*اما بهاره اثنی‌عشر یکی دیگراز طراحان خوب مجموعه «.وَ..» است که در رشته معماری تحصیل کرده و طراحی لباس را به صورت تجربی آموخته است. او دو سالی است که به شکلی جدی با برند «بهارتاچ» طراحی لباس می‌کند. بهار درباره همکاری‌اش با «.وَ..» می‌گوید و اینکه کانسپت هندسی برایش چطور بوده؟
من از اصفهان به این گروه پیوستم و برای من خیلی خوب بود که با مخاطبان تهرانی ارتباط برقرار کنم. قرار گرفتن در یک گروه خوب و منظم باعث می‌شود پروژه را درست و سر وقت به سرانجام برسانی و این برای من خیلی خوب است. من کمی انتزاعی‌تر به مفهوم حضور هندسی نگاه کردم، این برای خودم خیلی سوال بود که آیا می‌شود سطح پارچه را که یک سطح صاف است در تن یک فرد همچنان با مفهوم هندسی دید. کارهای من همواره با دید به شرق بوده چون هنر شرقی ساده است، سادگی نوعی پالایش است و پالایش، آفرینش و آفرینش خود هنر است.
*زهره رحیمی یکی دیگر از طراحان این مجموعه متولد 1364 است، رشته دانشگاهی‌اش برنامه‌ریزی توریسم بوده و به خاطر سفرهای بسیارش در طول سفرها با دیدن پارچه‌های مناطق مختلف ایران و جهان این ایده به ذهنش رسیده که با ترکیب این پارچه‌ها دست به فعالیتی هنری بزند، زهره از سبک کارش برایمان اینطور می‌گوید:
من از آبان ماه سال 1395 با برند «آیم زو» به طور جدی طراحی لباس را شروع کردم. سبک اصلی کارهایم به این شکل هست که در تمام لباس‌ها تکه‌ای از پارچه‌ای سنتی و محلی از ایران یا مناطق دیگر وجود دارد، بیشتر کارهای من رنگی است و در استفاده از کانسپت و هم با درنظرگرفتن سبک خودم این مفهوم را در کارها پیاده کردم. همکاری با «.وَ..» برای من عالی بوده و بازخورد بسیار خوبی داشته و مخاطبان از کارهایم استقبال خوبی داشتند.
*شیرین آجوری متولد 1371 و یکی دیگر از طراحان مجموعه «.وَ..» از دو رشته میکروبیولوژی و طراحی لباس فارغ‌التحصیل شده است و در حال حاضر با برند «ری‌را» از سال 1391 به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کند. معمولا کانسپت مجموعه‌های او قطعه‌های موسیقی هستند. شیرین برایمان از همکاری‌اش با مجموعه «.وَ..» و کانسپت حضور هندسی می‌گوید:
من کلا با مفاهیم غیربصری راحت‌ترم و ترجیح می‌دهم خودم تصویر را از مفهوم بگیرم. درباره حضور هندسی هم با یک قطعه موسیقی به نام تکه‌ها در ترکیب با مفهوم هندسی کار کردم. لباس‌هایی که من طراحی می‌کنم همه چند تکه هستند و قابلیت جدا شدن دارند و در این مجموعه تکه‌ها هندسی‌تر هستند. قطعا برای ما که در این رشته هنری تحصیل کرده‌ایم جذاب‌تر است که با مفاهیم کار کنیم و دلمان می‌خواهد همچون سایر هنرها مردم مارا هنرمند بدانند و ارزش آثارمان حفظ شود.
طراحی لباس در ایران قدمتی ندارد و به همین خاطر هنرمندان واقعی این رشته محدود هستند، برای من خیلی اتفاق خوبی بود که در این رویداد با کیفیت هنری بتوانم شرکت کنم و به طور کلی معتقدم کار گروهی خیلی بهتر از کار فردی نتیجه می‌دهد. برگزارکنندگان رویداد «.وَ...» با دغدغه هنر برای چنین اتفاقی تلاش می‌کنند و به همین خاطر ما طراحان این رویداد هم علاقه‌مندیم که از آن به عنوان یک رویداد هنری نام ببرند نه فقط یک رویداد تجاری در حوزه مد و لباس.
کمی از زبان راوی .و.. بشنویم ...
راحله دوست محمدی با ظاهر ساده و شخصیت دلنشین خیلی زود نظرم را جلب کرد. وقتی شروع به صحبت با او کردم متوجه شدم به سبب تهیه محتوا و مطالب مرتبط با مجموعه، آگاهی نسبتا کاملی از «.وَ..» و فعالیت هایش دارد.
او متولد سال 1363 و فارغ‌التحصیل رشته نقاشی است اما به خاطر داشتن یک کارگاه خانوادگی به نام «باف تن» با 20 سال سابقه فعالیت، حالا او هم 4 سالی می‌شود که به عنوان طراح به باف تن پیوسته است. درحال حاضر هم 2 سال است که با همراهی یکی از دوستانش (الهام سبحانی) گالری طاووسخانه را در 2 شعبه اصفهان و تهران راه اندازی کرده‌اند.
وقتی از او نظرش را در مورد شکل‌گیری مجموعه «.وَ..» پرسیدم و اینکه آیا فعالیت‌های شخصی‌اش با کارهای این مجموعه تداخل دارد یا نه گفت:
اتفاقا این همزمانی خیلی هم کمک کننده است، اگر واقع‌بین باشیم ما همه در یک راستا قرار می‌گیریم و از آنجایی که طراحی مد در ایران بسیار نوپاست اگر درکنار هم حرکت کنیم اتفاقات بهتری برایمان می‌افتد و می‌توانیم از تجربیات هم استفاده کنیم.
او به عنوان راوی داستان «.وَ..» خاطرنشان کرد: ایده‌آل رویداد «.وَ..» این است که صرفا محلی برای فروش و نمایش نباشد، به نوعی با دیدی هنری به قضیه نگاه می‌کند و همین باعث شده تا برای دومین رویداد، مفهومی همچون «حضور هندسی» را در نظر بگیرد. شاید بتوان گفت این اولین بار باشد که رویدادی در حوزه مد به این شکل و در حد یک نمایشگاه حرفه‌ای هنری و به دور از نگاه تجاری برگزار می‌گردد، در دوره‌ای که تقریبا تمام رویدادها سطحی و تنها با هدف نفع مالی هستند.
یک زمانی هنرمندان خیلی ارزشمند شدند و بیشتر مورد توجه جامعه قرار می‌گرفتند. الان در قضیه مد همین اتفاق افتاده و از جهتی مد در کشور ما هیچ سابقه‌ای ندارد بنابراین «.وَ..» می‌خواهد حرف ربطی باشد بین طراحان هنرمند و مخاطبانشان، «وَ» نمی‌خواهد خودش را از مخاطبان جدا کند و یک سبک لوکس بسازد که فقط مختص قشرهای خاصی باشد، بلکه با نگاهی فرهنگی درتلاش است تا با انواع مخاطبان از قشرهای مختلف ارتباط برقرار کند.
مخاطب برای «.وَ..» خیلی مهم است، حتی ما درنظر داریم تا درآینده، کارگاه‌ها و ورکشاپ‌هایی برگزار کنیم تا بیشتر با مخاطبانمان در ارتباط باشیم و این همان هدفی است که بر آن تاکید می‌کنیم، «.وَ..» حرف ربطی است میان طراحان و مخاطبان.
در مورد عنوان دومین رویداد «.وَ..» نیزباید بگویم، کانسپت حضور هندسی به این اشاره دارد که شما با پوشیدن لباس، جواهرات، کیف و کفش حضور جدیدی پیدا می‌کنید و درواقع پوشیدنی‌ها برای شما احساس تازه‌ای را به وجود می‌آورند، از طرفی ممکن است این پوشیدنی ها برایتان محدودیت‌هایی هم ایجاد و یا ویژگی‌هایی را به شما اضافه کنند.
طراحان در این رویداد کانسپت حضور هندسی را در دو گروه متفاوت اجرا کردند، بخشی همان لباس‌هایی است که در مجموعه هر طراح ارائه شده و بخش دیگر که فقط تعداد محدودی از بچهها شرکت کردند لباس‌هایی است با عنوان هنر پوشیدنی و به عصیان هندسی پرداخته، به این معنا که گاهی پوشیدنی‌ها برای شما محدودیت‌هایی می‌آورد و برای فراتر رفتن از آن پوشیدنی دچار عصیان می‌شوید که خب بحثی کاملا مفهومی است و طراحان با نگاهی عمیق‌تر به این بخش پرداخته‌اند.
می‌توانید تصاویر اختصاصی بنیتا از این رویداد را در گالری زیر مشاهده کنید.
اگر از علاقه‌مندان هنر و مد هستید، اگر به لباس‌هایتان و مفاهیمی که می‌تواند منتقل کند اهمیت می‌دهید، توصیه می‌کنیم حتما سری به رویداد «.وَ..» بزنید و از دیدن کارهای حرفه‌ای این مجموعه لذت ببرید.