برای رابطه ی بهتر با نوجوانان
برنامه ریزی مسیر ما را برای رفتن از امروز به آینده مشخص می کند و در هر زمان به ما نشان می دهد که در کجای این مسیر قرار داریم، قدم بعدی ما چیست، چه قدر پیشرفت کرده ایم، تا به حال به چه مسائلی برخورده ایم، کدام ها مثبت وکدام ها منفی بوده اند، چه روش هایی مثبت و قابل استفاده، و چه روش هایی منفی و غیرعملی هستند.
در هر مرحله از زندگی و برای هر حیطه ای می توان برنامه ریزی کرد. برنامه ریزی یک انتخاب است تا ما، با توجه به اهداف مان، در جریان حوادث و اتفاقات روزگار، بیش ترین تأثیر را بر زندگی خود داشته باشیم. البته بدون برنامه ریزی هم می توان زندگی کرد، کاری که اغلب مردم می کنند، ولی باید همه ی وقت و انرژی مان را به علاج وقایع، بعد از وقوع آن ها اختصاص بدهیم. در این صورت تمام کارمان می شود سروسامان دادن به مشکلات و بحران هایی که اگر برنامه ریزی کرده بودیم، اصلاً وجود نداشتند.
یکی از حیطه هایی که به برنامه ریزی نیاز جدی دارد، رابطه با فرزندان نوجوان است. در طی دوران نوجوانی، هر روز مسئله ای برای فرزندان ما پیش می آید که باید حل شود و سئوالاتی برای آنان مطرح می شود که باید پاسخی برای شان یافت. مثلاً فرزند ما درس نمی خواند، با هم کلاسی اش درگیر می شود. دوستان ناباب دارد، با معلم ها دعوا می کند، از خودش مراقبت نمی کند، وقت تلف می کند و ... در همه ی این موارد و موارد مشابه، باید بدانیم بهترین کار چیست و چه طور باید آن را انجام داد. مسلم است که داشتن برنامه کمک بسیار خوبی به ما می کند. برای برنامه ریزی کردن باید تعیین کنید نقطه ی شروع کجاست؟ چه مواردی در اولویت اند؟ چه طور باید عمل کنید؟ چه منابعی در اختیار دارید؟ موانع احتمالی کدام اند؟ و ... خیلی مهم است که وقتی برنامه را شروع کردید، آن را ادامه دهید، یعنی مسیر را به درستی طی کنید و در میانه ی راه متوقف نشوید. می توانید کارهای تان را ارزیابی و در صورت لزوم، اشتباهات خود را اصلاح کنید، اما در هر حال به مسیر خود ادامه دهید. مشکل بسیاری از برنامه ها، در خود برنامه نیست بلکه در اجرای آن هاست. یعنی یا خیلی زود به فراموشی سپرده می شوند یا بدون ارزیابی ادامه پیدا می کنند. پس بهتر است در فواصل مشخص، برنامه و مسیری را که طی کرده اید ارزیابی کنید. مثلاً هر هفته یا هر ماه پیشرفت ها را مشخص کنید، موانع را بشناسید، برای پیشرفت های تان به خود تبریک بگویید و بهترین راه حل ها را برای رویارویی با موانع در نظر بگیرید. کمک گرفتن از هم دیگر و از دیگران را فراموش نکنید.
از آمادگی همسرتان نیز باخبر باشید. او را در کنار خود داشته باشید. اتحاد والدین، تأثیر بسیار مثبتی روی اجرای درست برنامه می گذارد و این پیام را به فرزندان می دهد که: آن ها در کنار هم و قوی و توانا هستند. در مواجهه با امواج سرکش بلوغ و نوجوانی، کشتی امن خانواده با ناخدایی والدین، امنیت بسیار خوبی برای فرزندان فراهم می کند، به شرط آن که ناخدا دانا، توانا و با ثبات باشد، و از روی یک نقشه ی درست به سمت هدف حرکت کند.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم
