جمهوری اسلامی، 27/11/80
روح جست وجوگر آدمی همواره در طلب درک زیبایی های نو و بدیع است و هیچ گاه از شور و شوق و مستی درک زیبایی ها سیراب نمی شود . پس دست به آفرینش های هنری می زند . هنر رمز خلود و جاودانگی تفکرات ناب آدمی است . در طی قرن ها تلاش طاقت سوز، آدمی توانسته است آرزوها، آرمان ها، احساسات و تفکرات ناب خویش را در سینه تخته سنگ ها و کوه ها و در قالب سنگ تراشه ها و پوست نوشته ها ماندگار سازد و آنها را به ابدیت پیوند زند . البته هنر، به خودی خود، نمی تواند نقشی سازنده درهدایت جامعه ایفا کند و اندیشه ساز باشد . هنر در صورتی می تواند دستان انسان را در کوران حوادث زندگی بفشارد که به زیور «تعهد» آراسته باشد . بی شک تنها چنین هنری توانایی انجام این رسالت بزرگ را خواهد داشت . اگر هنر را با توجه به رسالتی که بر دوش دارد و نقشی که در هدایت تفکر جمعی یک جامعه ایفا می کند، به دو شاخه «هنر برای هنر» و «هنر برای زندگی » تقسیم کنیم، بی شک اسلام، نوع دوم، یعنی همان هنر مسؤول را تایید می کند; هنری که مسؤولیت مبارزه با ناهنجاری ها، حق کشی ها و بیدادگری ها را بر عهده گرفته و سعی دارد تا با انعکاس واقعیت ها، حقیقت ها و آرمان های اصیل، خون تعهد، تدین و حق گرایی را در شریان های جامعه جاری سازد و روح عدالت، شرافت، عزت و حقیقت را به پیکر جامعه بدمد .
چنین هنری نه تنها خود را اسیر خواهش ها و تمنیات مادی و حیوانی نمی سازد; بلکه همواره کوبنده نظام سرمایه داری مدرن و کمونیسم خون آشام است . چنین هنری با الهام از جهان بینی توحیدی و فرهنگ اصیل اسلامی، با زبان خاص خود همواره در صدد تجسد و تجسم عینی ارزش های دینی - اسلامی است . این همان هنری است که مشام جان زیباپسند طالبان حق را معطر می کند و روح و روان آنان را در وزش نسیم روح بخش خود می پروراند . این هنر جایگاه رفیعی در جامعه اسلامی دارد و یکی از مهم ترین ابزارهای مدیریت سیاسی است; زیرا محور تمام مدیریت ها، مدیریت بر روان انسان ها و هماهنگ کردن نظام ارزشی و حس زیباپسندی آنان با مقاصد ولایت است .