مردم سالاری، 18/1/81
در سالی که گذشت، جهان شاهد یکی از متلاطم ترین دوران های تاریخ خود بود . در پی جنجال هایی که سخنرانی بوش در کنگره آمریکا به همراه داشت، شصت تن از روشن فکران نامدار آمریکا، با صدور بیانیه ای، خود را وارد این بازی خطرناک ساختند و بدین ترتیب، صف بندی جنگ طلبان و صلح طلبان به این قشر نیز راه پیدا کرد . پس از آن، روشن فکران ایرانی نسبت به این بیانیه واکنش نشان دادند و در حمایت از مظلومان فلسطین، با عرفات همدردی کردند . این کنش و واکنش ها، یک بار دیگر، این سؤال را مطرح کرد که به راستی روشن فکر کیست و رسالت او در جهان مدرن چه می باشد؟
«روشن فکر» در زبان فارسی، معادل واژه «انتلکتوئل » فرانسوی است و به کس یا کسانی اطلاق می شود که در رویارویی با مسائل، به قضاوتی خردمدارانه و تحلیلی سنجش گرانه و منطقی می پردازند . در واقع، مذهب روشن فکری، فراورده تمدنی است که بر ارزش های عقلانی، اومانیسم و پیشرفت های فنی و تکنیکی استوار است . او برای پی بردن به تضادهای درونی جامعه، ابتدا با نگاهی عمیق و تیزبین به آنها می نگرد . آن گاه به تحلیلی منطقی می پردازد تا بتواند با انعکاس یافته های خویش، خودآگاهی جمعی توده ها را ارتقا دهد .
روشن فکر، ذهنی پرسش گر و نقاد دارد . او با طرح پرسش، اذهان عمومی را به نابسامانی ها و ناهنجاری های موجود متوجه می سازد و آنان را به سوی ساختن جامعه ای ایده آل رهنمون می شود .
احساس مسئولیت و تلاش دائم برای تبادل اندیشه با روشن فکران فرهنگ ها و جوامع دیگر، از عوامل مؤثر در بقای روشن فکر می باشد . همچنین بردباری و صبوری و تلاش برای شنیدن صدای دیگران، عواملی هستند که می توانند روشن فکر را در راه رسیدن به اهدافش یاری رسانند .
