1 . کار فرهنگی: مردمی که با شنیدن قرآن و حدیث و اعلام نیاز، جوانهای خود را به جبهه فرستادند و دهها هزار شهید، جانباز و اسیر تقدیم انقلاب کردند، اگر اهمیت زکات را نیز بدانند، حتما اقدامی خواهند کرد .
2 . اگر زکات در همان مناطقی که جمع آوری می شود و با دست خود مردم و در راههایی که نیازشان برطرف می شود، زیر نظر کسانی هزینه شود که مردم به ایمان، امانت و صداقت آنها ایمان داشته باشند، به راحتی زکات خواهند داد .
3 . شاید بهترین راه این باشد که عالم محبوب، متقی و پارسای هر منطقه ای، به نمایندگی از مقام معظم رهبری و مراجع عظام قیام کند و از منتخبین مردم (شوراهای اسلامی) و افراد دیگری که مردم آنها را قبول دارند ستادی تشکیل دهند; عضوی از کمیته امداد که فقراء را می شناسد، عضوی از تعاونی روستا که صاحبان مال را می شناسد، عضوی از ستاد اقامه نماز، عضوی از مسئولین نظام (استاندار، فرماندار، دهدار، بخشدار، جهاد کشاورزی و امثال آن) و هر شخص و نهادی که می تواند خالصانه در احیای این فریضه الهی کار کند، به دور از هر گونه سوء استفاده سیاسی و فقط برای رسیدگی به گرسنگان و حل مشکلات جامعه و به دور از آنکه به نام چه کسی تمام شود، فقط برای رضای خدا ستادی را تشکیل و به مناطق حاصلخیز سفر کنند و در مساجد مردم را جمع و حکم خدا را بیان کنند و بدون وعده و وعید، از کسانی که مایلند، زکاتشان را جمع و میان فقراء همان منطقه - با حفظ آبروی گیرندگان - تقسیم کنند و با سیر کردن گرسنگان مشمول دعای آنان شده و سبب خوش بینی آنان به نظام و جلوگیری آنان از فسادهای احتمالی و سوء ظنها شوند .
ما باید از سالها غفلت خود نسبت به زکات به درگاه خداوند توبه کنیم . ما باید از فقرا بخاطر فشاری که به آنان آمده و می توانستیم بخشی از آن را حل کنیم و غافل مانده ایم، عذرخواهی کنیم . مگر قرآن نمی فرماید: «همینکه صالحان به قدرت رسیدند، نماز به پا می دارند و زکات می پردازند» ؟ ما از خود سؤال کنیم، آیا برای زکات چند سفر کردیم؟ چند کلمه گفتیم؟ چند جلسه گرفتیم؟ و هر کس کوتاهی، تقصیر و قصوری داشته، جبران کند .
اطعام گرسنگان نیز دو مرحله دارد:
مرحله اول: خودمان دست به کار شویم .
مرحله دوم: دیگران را وادار کنیم که گرسنگان را اطعام کنند .
بنابراین توجه به هر دو مرحله واجب و بی اعتنایی به آن سبب دوزخ است; زیرا قرآن در یک جا از قول دوزخیان می فرماید: «دلیل دوزخ ما سیر نکردن گرسنگان است » «ولم نک نطعم المسکین » و یک جا می فرماید: «بر فرض که خود نداشتی، چرا قیام و دیگران را تشویق و تحریک نکردی؟» «ولا یحض علی طعام المسکین » .
پس وظیفه ما حتی با پرداخت خمس و زکات هم تمام نیست; بلکه وظیفه سنگین تر دیگری داریم و آن تحریک دیگران برای این کار است .
4 . شیوه دیگر آن است که مردم زکات خود را به قصد قربت در بانک بگذارند و دولت جمهوری اسلامی به همان مقداری که جمع آوری کرده اند بر زکات جمع شده اضافه کند و نیازهای عمرانی منطقه از قبیل مدرسه، مسجد، جاده و پل را برطرف نماید، که این راه نیز از نظر قانون راه روشن و بازی است (3) . آنچه مهم است قیام و تشکیل ستاد زکات و عجله در این کار است .
در خاتمه از آنجا که خداوند به پیامبر امر می کند تا به کسانی که زکات می دهند، درود بفرستد; بسیار مناسب است که لوح تقدیر - به امضای برجسته ترین عالم منطقه که نماینده مقام معظم رهبری است - در مراسم رسمی به پرداخت کنندگان زکات داده شود، بی شک این تشویق برای آنان، سبب آرامش، دلگرمی و برای دیگران ایجاد انگیزه می کند .
ضمنا، از هر گونه پیشنهاد و انتقاد استقبال می کنم و دست شما را می بوسم .
