مقام معظم رهبری :
مسأله ی اول ما در دنیای اسلام، «وحدت امت اسلامی» است. اگر ما بتوانیم بر کید دشمن فایق بیاییم و نقشه ی او را در ایجاد اختلاف خنثی کنیم، بسیاری از مشکلات ما برطرف خواهد شد. مشکل اقلیت های اسلامی هم از جمله ی این مشکلاتی است که برطرف خواهد شد. ما دچار یک بیماری مهلکی هستیم که باید همت کنیم و این بیماری را از خودمان دفع کنیم. اختلافات بین دنیای اسلام و ناهماهنگی ها و دامن زدن به دشمنی ها، بیماری بسیار خطرناکی است.
امروز در عراق، در برخی از کشورهای دیگر، کسانی از برادران سنی و شیعه در مقابل هم قرار دارند و متقرباً الی الله با هم دشمنی می کنند! چرا؟ چه کسی این انگیزه های باطل را در میان این ها تزریق کرده؛ این ها که از اسلام نیست. بیایید وحدت اسلامی را عملی کنید و منشوری را که همه ی علمای اسلام، همه ی روشن فکران دنیای اسلام، همه ی برجستگان سیاسی با اخلاص دنیای اسلام آن را تأیید و تصدیق کنند و برای عملی کردن آن تلاش کنند، تهیه کنید، تا دیگر مسلمانی جرأت نکند متکلم به کلمه ی توحید را که در یک مذهب یا در یک جناح دیگر است، تکفیر کند؛ تا برادران با هم باشند.
یکی از چیزهایی که من به خصوص می خواهم تکیه کنم، مسأله «انسجام اسلامی» است که ما گفتیم. انسجام اسلامی؛ یعنی عصبیت های بین المذاهبی مسلمان ها نباید تحریک شود. شما نباید کاری کنید که عصبیت آن مسلمان غیر شیعه، علیه شما تحریک شود؛ او هم متقابلاً نباید کاری کند که غیرت و عصبیت شما را علیه خودش تحریک کند. آن ها همین را می خواهند. الآن شما ببینید دو تا گروه فلسطینی در فلسطین دارند با هم می جنگند! برای اسرائیل چه از این بهتر! به جای این که تفنگ ها به طرف آن ها متوجه شود، علیه هم دیگر دارند می جنگند! خوب، این خیلی چیز خوبی برای اسرائیل است.
چه قدر خرج کند، می ارزد که یک چنین وضعی پیش بیاید؟! فرض بفرمایید در لبنان هم یک گروهی پیدا می شوند و بنا می کنند با یک گروه دیگری مبارزه کردن و جنگیدن، چه نعمتی بزرگ تر از این برای اسرائیل و آمریکا! این بهتر است یا این که یک گروهی مثل حزب الله بیاید جلو، همه هم دنبالش بعضی از روی دل و ایمان، بعضی هم از روی ترس از افکار عمومی و اسرائیل را شکست بدهند؟ معلوم است که وضعیت اختلاف برای آن ها بهتر است. در دنیای اسلام، قضیه همین است. آیا مسلمان های مصر و اردن و عراق و پاکستان و هند و ترکیه و جاهای دیگر، اگر به خیابان ها بیایند و به نفع جمهوری اسلامی شعار بدهند، برای آمریکا بهتر است یا کاری کند که اگر در یک مسأله ای، ایران اسلامی صدایی بلند کرد، همه ی این ملت ها خاموش بشوند؛ بعضی ها اظهار مخالفت هم بکنند؟ پیداست دنبال دومی اند. چه جوری می شود؟ چه طور ممکن است این کار؟! خیلی آسان است. کاری کنند که عصبیت های شیعه و سنی را زنده کنند. به آن ها تفهیم کنند این ها شیعه اند؛ این ها صحابه را سب می کنند؛ این ها مقدسین شما را چنین و چنان می کنند. جدایی بیندازند؛ آن ها این را می خواهند. منادی وحدت شیعه و سنی، از اولی که این فکرها پیدا شده، این چیزها مورد نظرش بوده است. یک عده ای چرا نمی فهمند؟! امام بزرگوار ما که منادی اتحاد بین مسلمین بود، از همه این هایی که مدعی اند، ولایتش و اعتقادش و ارادتش و عشقش به ائمه: بیشتر بود. او بهتر می فهمید ولایت را، یا فلان آدم عامی که حالا به اسم ولایت کارهای خلاف می کند، حرف های بی ربط می زند در مجالس عام و خاص؟! وحدت را حفظ کنید.
اگر دیدید در جامعه بین شما کسانی هستند که عکس این رفتار می کنند، آن ها را طردشان کنید؛ مخالفت خودتان را به آن ها ابراز و اعلام کنید؛ این ها ضرر می زنند؛ ضربه می زنند. ضربه ای به اسلام می زنند، ضربه ای به تشیع می زنند، ضربه ای به جامعه اسلامی می زنند. این از جمله مسایل بسیار مهم است.
امروز وحدت اسلامی به نفع نظام اسلامی است؛ به نفع جمهوری اسلامی است. علیه این جهت گیری حرکت کردن، به نفع آمریکاست؛ به نفع صهیونیست هاست؛ به نفع همان گردن کلفت هایی است که در دنیای اسلام جیب هایشان را از دلارهای نفتی پر کردند و دلشان نمی خواهد که عنصری مثل جمهوری اسلامی، مثل ملت ایران اصلاً وجود داشته باشد.([10])
[10]. دیدار با مداحان و ذاکران اهل بیت: به مناسبت میلاد حضرت فاطمه3، 14/4/1386.
