ایمان و اعتقاد به خدا، آن گونه تمام شئون زندگی انسان مؤمن را در بر می گیرد که آثار بندگی خدا در رفتار و گفتار او آشکار می شود. یکی از برجستگی های اخلاقی که قرآن کریم در وصف بندگان خدا بیان کرده، رفتار متواضعانة آنان است: «بندگان خدای رحمان کسانی اند که با تواضع روی زمین راه می روند و چون نادانان خطابشان کنند سخن نرم و مسالمت جویانه گویند.»
خداوند سبحان به رهبر اسلام چنین سفارش می کند:
«ای پیامبر! در برابر هر یک از مؤمنان که از تو پیروی می کند، فروتنی کن.»
همچنین در کنار وظایف متعددی که برای فرزندان نسبت به پدر و مادر ذکر کرده، فرموده است:
«در برابرشان، از روی مهربانی، شانه ها را فرو انداز (تواضع کن). »
پیشوایان اسلام در سخنان متعددی ارزش تواضع را بیان کرده و حد و مرزش را تعیین نموده اند.
امام رضا(ع) پیرامون حد تواضع چنین فرموده است: «تواضع درجاتی دارد، از آن جمله، انسان قدر خویش را بشناسد و با دلی سالم در جایگاه خود نشیند، دوست نداشته باشد به سوی کسی رود، مگر چنن که به سویش ایند. (با مردم چنان که دوست دارد با او رفتار شود رفتار کند) اگر بدی ببیند، آن را با نیکی بپوشاند. فرو خورندة خشم و درگزنده از (لغزش) مردم باشد و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.»
در این راستا امام صادق(ع) فرمود: «از تواضع است که در نشستن به پایین مجلس راضی باشی و با هر کس رو به رو شدی سلام کنی نزاع و مجادله را ترک گویی، گرچه حق با تو باشد و دوست نداشته باشی که به خاطر تقوایی که داری تو را ستایش کنند.»
نقل شده است که روزی آن حضرت به یارانش فرمود: «چرا شیرینی عبادت را در شما نمی بینم؟» پرسیدند: «شیرینی پرستش چیست؟» فرمود: «فروتنی»
حضرت امیر سلام الله علیه نیز فروتنی را از بزرگ ترین عبادت ها شمرده و فرموده است: «بر تو باد به تواضع، از بزرگترین عبادت هاست.»
