تقریباً در 60 درصد موارد، نشانه ها تا دوران بزرگسالی ادامه می یابند. اختلال بیش فعالی - کمبود توجه در بزرگسالی شروع نمی شود ولی مواردی از بیش فعالی دوران کودکی تا بزرگسالی ادامه می یابد. معمولاً در بررسی کودکان بیش فعال، این احتمال را باید مدنظر قرار داد که یکی از والدین نیز مبتلا است یا در دوره ی کودکی علائم این بیماری را داشته. باید در نظر گرفت بزرگسالان مبتلا در طول زمان، فنونی را برای جبران مشکلات شان به کار می گیرند. مثلاً می دانند که اگر نکات مهم را یادداشت نکنند فراموش خواهند کرد؛ معمولاً تکانشی هستند، از نظر خلقی متغیرند، قرار ملاقات ها را از یاد می برند و اکثراً به سوی کارهایی جلب می شوند که نیاز به تمرکز کمی دارد. خیلی احتمال دارد که شغل شان را مرتباً عوض کنند. ممکن است مشکلاتی در روابط زناشویی داشته باشند؛ احتمال شکل گرفتن شخصیت ضد اجتماعی و مصرف مواد مخدر در این افراد زیاد است. برای تشخیص صحیح این اختلال در دوران بزرگسالی، وجود علائم بیش فعالی در دوران کودکی و حال حاضر ضروری است. شرح حالی از تجارب اجتماعی، شغلی و تحصیلی، همچنین گرفتن اطلاعاتی از خانواده، دوستان و همکاران لازم است. همچنین علائم اختلالات همراه، که معمولاً با بیش فعالی دیده می شود. نظیر افسردگی، اختلال دوقطبی، مصرف مواد مخدر یا اختلالات یادگیری نیز باید جست و جو شوند. بزرگسالان مبتلا نیز مانند کودکان از درمان های دارویی و غیردارویی می توانند استفاده کنند. روش هایی نظیر مشاوره های شغلی، مدیریت زمان، و انطباق محل کار و تحصیل با شرایط زندگی افراد، می توانند به آن ها کمک کنند.
به طور کلی 30 تا 45 درصد کودکان مبتلا به بیش فعالی در سنین بزرگسالی عوارض این اختلال را نشان نمی دهند و می توانند با توجه به شخصیت زمینه ای و هوشی دارند از وضعیت محیطی خود استفاده کنند و افراد موفق و مفیدی برای جامعه شوند. مهم آن است که با درمان به موقع از اثرات منفی و نامطلوبی که این اختلال می تواند در زندگی آینده ی این کودکان بگذارد جلوگیری شود.
افرادی که در بزرگسالی به این اختلال دچارند باید بدانند که احتمال تصمیم گیری های ناگهانی در زندگی آن ها زیاد است، بنابراین در مورد موضوع مهم ازدواج، حتماً از نظرات دیگران استفاده کنند و هیچ گاه به شکل آنی تصمیم گیری نکنند. از طرفی وقتی آن ها در مورد خصوصیات خود، آگاهی کامل داشته باشند می توانند درمورد آن ها به فردی که به عنوان همسر انتخاب کرده اند توضیحاتی بدهند تا از هرگونه سوء تفاهم بعدی پیشگیری شود. به عنوان مثال فراموشکاری در انجام کارها، قرارهای ملاقات و ... از خصوصیاتی است که می تواند عامل تعارض های بعدی باشند، در حالی که اگر فرد مقابل بداند که هیچ کدام عمدی انجام نشده امکان واکنش های منفی کمتر خواهد شد. البته قبل از هر اقدامی باید فرد مبتلا تحت درمان های دارویی و غیر دارویی قرار گیرد تا احتمال این واکنش ها کمتر شود.
منبع مقاله :
داوری آشتیانی، رزیتا؛ (1391)، اختلال کمبود توجه - بیش فعالی (مروری بر علائم و درمان های موجود)، تهران: نشر قطره، چاپ سوم 