اهمیت و نقش عوامل روانی در بیماری‌های پوستی برای متخصصان پوست به خوبی شناخته شده است. تعامل بین پوست و ذهن افراد به اشکال مختلف تظاهر می‌کند؛ مثلا در مورد بیماری‌های عود‌کننده‌ای مثل بیماری‌های التهابی پوست (مانند اگزما، پسوریازیس و آکنه) نقش تشدیدکننده استرس و عوامل هیجانی به اثبات رسیده است.
از طرف دیگر بروز ضایعات و مشکلات پوستی به علت ایجاد ظاهر نازیبا سبب فشار روحی در فرد می‌شود و در مورد بیماری‌هایی مثل ویتیلیگو و آلوپسی آره آتا مشکل اصلی و عمده بیمار فشار روانی ایجاد شده به علت نازیبا شدن است. گاهی پزشکان متخصص پوست با بیماری‌هایی مواجه می‌شوند که توسط خود بیمار ایجاد شده و در واقع ضایعات به وسیله خود بیمار القا گردیده است که می‌توان به مواردی مانند هذیان پارازیتوز، تریکوتیلومانیا (فرد موهای ابرو مژه و سر خود را می‌کند). نوروتیک اکسکوریشن (اصطلاحی است برای خراشیدگی‌های پوست با منشأ روانی) و درماتیت ساختگی اشاره کرد. همچنین بیمارانی فقط با شکایت حسی پوستی مثل خارش مزمن ایدیوپاتیک، یا احساس راه رفتن مورچه روی پوست، سوزش، سوزن سوزن شدن و علایم عجیب و غریب دیگر مراجعه می‌کنند. اولین قدم در مورد این بیماران افتراقی این حالت‌ها از موارد دیگر و اطمینان از منشأ روان‌شناختی آنهاست چون بیماران دارای زمینه‌های طبی یا عصبی نیز می‌توانند فقط با ضایعاتی مراجعه کنند که توسط خود آنها ایجاد شده است و به همین علت سایر علایم روحی روانی را نیز باید مدنظر قرار داد. در هذیان پارازیتوز بیماران به شکل غیرواقع‌بینانه عقیده دارند که به وسیله حشرات، کرم‌ها یا دیگر ارگانیسم‌ها آلوده شده‌اند. هذیان پارازیتوز اغلب در دو گروه مجزا دیده می‌شود:
الف) در بیماران جوان‌تر که شیوع بیماری بین مرد و زن مساوی است و بین هذیان و وضعیت اقتصادی‌اجتماعی پایین و اعتیاد به موادمخدر رابطه‌ای وجود دارد.
ب) بیماران پیرتر که عمدتا زنان هستند که اعتیاد به مواد مخدر یا سطح اقتصادی‌اجتماعی پایین در آنها به اثبات نرسیده است.
این بیماران حتی نمونه‌های گوناگونی از قطعات انگل‌ها را در قوطی‌های کوچک همراه خود نزد پزشک می‌آورند. ضایعات خودالقاشده پوستی مکرر می‌توانند شکلی شبیه دهانه آتشفشان ایجاد کنند. بیماران پوست خود را به طور عمیقی می‌خراشند که تلاش برای خارج کردن «پارازیت یا انگل» است. این بیماران می‌توانند از نظر اجتماعی منزوی شوند چون می‌ترسند افراد دیگر را با آلودگی خود آلوده کنند. بیماران با اختلال وسواسی که وسواس روی یک نمای به خصوص پوست خود داشته باشند به راحتی با یک بیمار دچار هذیان پارازیتوز اشتباه می‌شوند. در درماتیت ساختگی هم بیمار از ابزار و مواد پیچیده مثل اشیای تیز، موادشیمیایی سوزاننده یا تزریق مواد برای القای ضایعات پوستی استفاده می‌کند.
پی نوشت ها :
* متخصص پوست و مو
منبع:www.salamat.com
/ک
