امام صادق(ع) فرمود: (معنای احسان این است که با پدر و مادرت خوش رفتاری کنی، با نرمی و ملایمت با آنان سخن بگویی، از روی دل سوزی و مهربانی به آنها بنگری، اگر چیزی لازم داشتند پیش از آن که از تو بخواهند، در اختیارشان قرار بدهی، همیشه بال های تواضع را برای آنها بگسترانی، و برای ایشان از خدای تبارک و تعالی رحمت و مغفرت بخواهی و بدانی که در کودکی، تو احتیاج به خدمتشان داشتی و در پیری آنها به خدمت تو محتاجند; مبادا روی خود را بر آنها ترش کرده و آنان را دلتنگ نمایی.)5
گویند: اویس قرنی، شتربانی می کرد و از اجرت آن، مخارج مادر نابینای خود را تأمین می نمود. روزی از مادرش اجازه خواست برای زیارت پیامبر (ص) به مدینه برود. مادرش اجازه داد، به شرط آن که بیشتر از نصف روز در مدینه توقف نکند. اویس حرکت کرد، وقتی به خانه پیامبر(ص) رسید، اتفاقاً حضرت تشریف نداشتند و از مدینه خارج شده بودند و عصر مراجعه می کردند. اویس بعد از یکی دو ساعت توقف، با دلی شکسته، به دلیل قولی که به مادر داده بود به یمن بازگشت. عصر آن روز وقتی حضرت مراجعه کردند، پرسیدند: این نور کیست که در خانه تابیده است؟ گفتند: شتربانی که اویس نام داشت، به این جا آمده و بازگشت. پیامبر (ص) فرمودند: آری، اویس این نور را در خانه ما هدیه گذاشت.6
امام زین العابدین(ع) برای پدر و مادرش چنین دعا می کند: (بار خدایا! بر محمد، بنده و فرستاده خود و بر خاندان پاکش رحمت فرست و آنان را به بهترین رحمت ها و نیکی ها و درود خود امتیاز ده و پدر و مادر مرا پیش خود گرامی دار و احسان و نیکی از جانب خویش بر آنها ببخش، ای بخشنده ترین بخشندگان. )7
و در جای دیگر می فرماید: (بار خدایا! بر محمد و آلش و فرزندان او درود فرست و پدر و مادر مرا به بهترین چیزی که به پدران و مادران بندگان با ایمانت پاداش و امتیاز داده ای، امتیاز و پاداش ده، ای مهربان ترین مهربانان. 8
پی نوشت:
5 برگرفته از: پدر و مادر خود را دعا کنیم، تعلیمات اخلاقی (1)، ص 34.
6 برگرفته از: علویه شکرانی، زن موجود ناشناخته.
7 صحیفه سجادیه، ص 165 167.
8 همان.
