هدیه ای که برای حاکم می آورند تا موجب جلب توجه قاضی و حاکم و سبب ایجاد مودت (تحبیب قلوب) در قلب قاضی گردد گرچه باذل هنگام بذل هدیه قصد حکم به باطل، از سوی قاضی را ننموده باشد، اما همین که از قرائن این گونه برآید که باذل هدیه را برای این به قاضی می دهد که او به نفع وی حکم کند.
اخذ این هدیه حرام است.
البته فرق بین هدیه و رشوه این است که رشوه به قصد اینکه قاضی به نفع رشوه دهنده حکم کند، بذل می شود. در صورتی که هدیه برای ایجاد حبی که محرک قاضی برای حکم بر وفق مطلوب باذل باشد، بذل می شود. در هر صورت اخذ این هدیه حرام بوده و نوعی رشوه است به دلیل این که ملاک و مناط رشوه در آن هدیه نیز وجود دارد.
2 - آیا معامله محاباتی با قاضی از مصادیق رشوه محسوب می شود و یا از حیث حکم ملحق به رشوه می شود؟
معامله محاباتی آن است که بایع فروشنده کالایی را که 100 تومان ارزش دارد به قاضی یا شخص ذی نفوذی 70 تومان بفروشد تا محبت او را جلب و به سود حکم کند. چنین معامله ای باطل و اخذ مال به منزله رشوه است و استرداد آن به صاحب مال واجب است.
