پاداش وام دهنده

در روایاتی که از امامان پاک علیهم السلام بر جای مانده، قرض دادن، کار بسیار مثبتی ارزیابی شده است؛ هر چند که از قرض گرفتن حتی الامکان منع شده است.
 
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:
 
«کسی که به برادر مسلمان خود قرض دهد در برابر هر درهمی که قرض داده به اندازه کوه های احد، رضوان و سینا پاداش خواهد داشت و اگر برای وصول طلب خود با بدهکار مدارا کند از پل صراط همانند برق جهنده، بدون حساب و عذاب عبور خواهد کرد.»[1]
 
امام علی علیه السلام در وصیتی به امام حسن علیه السلام فرمودند:
 
«غنیمت بدان کسی را که در زمان توانگریت از تو قرض می خواهد تا در روز تنگدستی ات آن را به تو بازپس دهد.»[2]
 
امام صادق علیه السلام فرمودند:
 
«هیچ مسلمانی نیست که به مسلمان دیگری به خاطر خدا قرض دهد جز آن که هر روز خداوند ثواب صدقه را به حساب او به شمار آورد، تا زمانی که بدهکار، مالی را که از او قرض گرفته بازپس دهد.»[3]
 
از این روایت می توان استفاده کرد که قرض دهنده بدون این که مالی را از کف دهد از تمام آثار و برکات صدقه بهره مند می گردد و تا زمانی که مدیون دینش را به او ادا نکرده هر روز معادل مالی که قرض داده گویا صدقه می دهد!
 
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:
 
«هر کس به مؤمنی وام دهد و منتظر بماند تا وام گیرنده از عهده پرداختن وام برآید مالش در زمره زکات است و درود فرشتگان تا زمانی که وام گیرنده قرضش را ادا کند نثار اوست.»[4]
 
«کسی که برادر مسلمان و نیازمندش از او درخواست قرض کند و با این که توانایی دارد به او قرض ندهد خداوند او را از شمیم بهشت محروم گرداند.»[5]