به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، "ثریا قاسمی" برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر برای حضور در مراسم اختتامیه دعوت نشد.
این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون پس از بروز این اتفاق به بی خبری خود در خصوص دریافت این جایزه و دعوت نشدن به مراسم اختتامیه اذعان کرده و گفت: من از جشنواره و نتایجاش خبر چندانی ندارم و دوستان اطرافم به من گفتند چه اتفاقهایی افتاده و حتی آنها به من گفتند که جایزه گرفتم اما من برای این مراسم اصلاً دعوت نشده بودم.
وی ادامه داد: من اصلا اطلاع نداشتم که بخواهم به این مراسم بیایم، قاعدتا باید اینطور میبود که زنگ میزدند و اطلاع میدادند اما این اتفاق نیفتاد. فکر میکنم چنین رفتاری جزو آداب دعوتهای رسمی است که باید به آنها اهمیت داد. وقتی چنین رفتاری صورت نمیگیرد طبیعی است که من هم پیگیر نمیشوم و حالا هم از هیچ چیز اطلاع ندارم. البته ممکن است یک دعوتنامهای به دفتر تهیهکننده فرستاده باشند ولی این مساله به شخص من ربطی ندارد. وقتی ما میخواهیم یک فرد بهویژه را به جایی یا حتی منزلمان دعوت کنیم از خود شخص رسما دعوت به عمل میآوریم. این کار را حتی با یک تلفن هم میتوان انجام داد و به نظرم پیش پا افتادهترین حالت ممکن است. حالا ممکن بود من باز هم نروم و نتوانم در مراسم شرکت داشته باشم اما فکر میکنم اصول و قاعده چیزی غیر از این رفتار را میطلبید. من همانقدر برای مسئولان جشنواره بیاهمیت بودم که آنها برای من. اصلا من جایزه را میخواهم چه کار کنم! بهتر است به جای همه این تشریفات و برو و بیاهای تجملاتی که این همه آدم 6 ماه یا یکسال از وقتشان را برای ده روز صرف میکنند که آدمها بیایند فیلم ببینند و بعد هم به چهار نفر سیمرغ بدهند، فکری برای ساماندهی وضعیت نا بسامان هنرمندان بیکار و بیمار بکنند. به جای این کارها بیایند چارهای برای حال افرادی که عمرشان را برای صنعت سینما تلف کردند بیندیشند. از فیلمبردار، کارگردان و صدابردار و بچههای فنی و سناریستها بگیرید تا هنرپیشهها خیلیها بیکار هستند، چارهای برای آنها بیندیشید. این همه هزینه را اگر بخواهند بین کسانی که شرایط مناسبی ندارند تقسیم کنند خیلی اتفاق بهتری خواهد افتاد، لااقل امورات آنها میگذرد. وگرنه جشنواره برای من چه اهمیتی میتواند داشته باشد.
بازیگر فیلم "ویلایی ها" این جایزه را تلخ دانست و خاطرنشان کرد: اصلا برایم شیرین نبود. واقعیت این است که گرفتن یا نگرفتن این جایزه اصلا برای من فرقی نمیکند. من کارم را در تابستانی بسیار گرم انجام دادم و به تنها چیزی که فکر نمیکردم جایزه بود. این مسائل برای ما دیگر اهمیتی ندارد، این جایزهها برای جوانها که میآیند و میخواهند مطرح شوند مهم است. شاید آنها از اینکه جایزه بگیرند خوشحال شوند و فکر کنند چیزی تغییر میکند اما برای من این صحبتها و جایزهها و سیمرغها مهم نیست. الان دیگر هیچ چیزی برای من خوشحالکننده نیست و طعم شیرینی ندارد، نمیتوانم دروغ هم بگویم، این مسائل دیگر برای من خیلی دور است.