۱۳ روش تنها نماندن در سالمندی

یکی از تجارب رنج آور در دوران سالمندی احساس تنهایی است. اگرچه در ادبیات می خوانیم:
دلاخو کن به تنهایی، که از تن ها بلاخیزد
سعادت آن کسی دارد که از تن ها بپرهیزد
ممکن است، فردی با وجود بودن در کنار اعضای خانواده در مواقعی به تنهایی نیاز پیدا کند، اما چنین نیازی تنها در بعضی مواقع پسندیده است زیرا زمانی که فرد می تواند با قرار گرفتن در جمع لحظات خوشی را بگذراند، ولی در خلوت و انزوا به سر بردن را می پسندد دچار انزواطلبی و در نهایت افسردگی می شود.
از این رو در علوم مختلف جمع گرایی به افراد توصیه می شود. در این میان دین اسلام نیز از این قاعده مستثنی نبوده و در بسیاری موارد بر فعالیت ها و عبادت های جمعی تاکید دارد. علم فلسفه نیز انسان را ذاتاً اجتماعی می داند، وی را نیازمند مونس و همدم معرفی می کند و معتقد است انسان به تنهایی نمی تواند نیازهایش را برطرف کند.
همه مقدمات مطرح شده این نظریه اریک اریکسون (روانشناس) را پررنگ تر می کند: روزهای طولانی بازنشستگی که با کار همراه نیست از ارزش انسان می کاهد. اریکسون معتقد بود کار و سازندگی به زندگی انسان ارزش می بخشد و بدیهی است جدا ماندن از جمع و تنها بودن فرد را به سوی ناامیدی و کسالت سوق می دهد.
از دیدگاه روانشناسی ریز فاکتورهایی که به آنها اشاره می شود، تا حد زیادی سالمندان را از تنهایی می رهاند و تجربه شکل دیگری از زندگی را برای آنها راحت تر رقم خواهد زد:
حضور دراماکن جمعی، شرکت در کارهای خیر و پسندیده سالمندان را از احساس تنهایی می رهاند.
بعد از رسیدن به دوران بازنشستگی اشتغال به کار و حضور در محیط کار احساس تنهایی در این سنین را کاهش می دهد.
مطالعه و خواندن کتاب فرد را تا حدی از تنهایی دور می کند زیرا کتاب حاصل تجربیات نویسنده است و خواندن کتاب، فرد را با افکار شخصیت گردآورنده آن آشنا می سازد.
قدم زدن در پارک و حضور در جمع دیگر سالمندان، نقل تجربیات، خاطره ها و شنیدن آنها در تخفیف احساس تنهایی بسیار موثر است.
رفتن به منزل فرزندان و دید و بازدید قوام، به پر کردن اوقات فراغت سالمندان و طی شدن اوقات تنهایی شان کمک می کند. حضور در تورهای دسته جمعی و مسافرت های اینچنینی، رفتن به اماکن زیارتی و... علاوه بر مهیا کردن فضای مناسب و متنوع برای استراحت، عبادت و کسب تجربه، به دور شدن سالمند از فضا و حس تنهایی، کمک شایانی خواهد کرد.
گاهی اوقات تماس های تلفنی و استفاده از خدمات اینترنتی در صورت آشنایی با فضای مجازی مشغله هایی را برای سالمندان ایجاد می کند که آنها را از تنهایی به در می آورد.
نوشتن خاطرات گذشته، ضمن یادآوری تلاش ها و گذر از سختی ها و انتقال تجارب مفید به نسل جوانتر، تنهایی را برای سالمندان قابل تحمل تر خواهد کرد.
شرکت در سمینارهای علمی در صورت علاقه و حضور در کتابخانه، به منظور تجربه در کنار جمع بودن بسیار موثر است.
فراهم کردن زمینه ارتباط با همسایه ها و ایجاد دوستی ها از این طریق باعث به وجود آمدن نشاط در میان قشر سالمند و فرار از تنهایی شان می شود.
شرکت در کلاس های هنری و حضور در اماکن هنری مثل تئاتر، سینما، برقراری ارتباط های زنده تلفنی و یا رادیویی با کارشناسان برنامه ها از دیگر راهکارهایی است که به کمتر احساس کردن تنهایی در میان سالمندان می انجامد.
خرید کردن نیز زمینه عبور از تنهایی را فراهم می کند.
ازدواج مجدد برای آن دسته از سالمندانی که همسرشان را از دست داده اند، شرایطی را به وجود می آورد که فرد احساس کند همسر و مونسی در کنارش حضور دارد و در مواقع بحرانی، آرامش را برایش به ارمغان می آورد. اما در انتخاب همسر در این دوران نیز باید مانند دوران جوانی، دقت لازم صورت گیرد و بهتر است از توقعات آن دوران کاسته شود. در این شکل از ازدواج باید دو طرف اختلافات روحی و روانی با یکدیگر نداشته باشند، صبور باشند و ملاحظه حال یکدیگر را بکنند، صادقانه رفتار کنند و از هرگونه پنهان کاری به دور باشند، با یکدیگر مدارا کنند و اهل آرامش باشند، در حد توان از همسرشان توقع داشته باشند و مهم تر از همه اینکه به یکدیگر علاقه مند باشند و به هیچ عنوان همسر فعلی شان را با همسر قبلی مقایسه نکنند.
درست است که رسیدن به مرز سالمندی، تجربه جدیدی از زندگی را به همراه دارد و به تبع آن تجربه احساس جدید تنهایی برای فرد مهیا می شود اما قطعاً پیروی از راهکارهای ارائه شده، در کمرنگ تر شدن این احساس، بسیار موثر خواهد بود.
منبع:ایران
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hasantaleb