19 آگوست (28 مرداد) بعنوان روز جهانی عکاسی نامگذاری شده است. اما چرا این روز چنین عنوانی بر خود گرفته است و تاریخچه این نامگذاری چیست و به چه رویدادی بازمیگردد؟
قدیمیترین عکس ثبت شده در تاریخ عکاسی تصویری است که نیسفور نیپس(Nicephore Niepce ) ، که یک اشرافزاده فرانسوی در سال 1826 با فرایندی که خود آن را هلیوگرافی نامید از چشمانداز پنجره اتاقش گرفت. چند سال بعد یک فرانسوی دیگر به نام لوئی داگر(Louis Daguerre) بدر سال 1837 به فناوریای دست یافت که تصویری مثبت، مستقیم و پایدار بر صفحهی نقرهاندود ثبت میکرد.او فناوری خود را داگروتیپ(Daguerreotype) نامید که در تاریخ عکاسی به‌عنوان نخستین شیوهی عملی ثبت تصویر شناخته میشود. این فرایند تغییراتی کرد تا اینکه در ژانویه 1839 آکادمی‌علوم فرانسه داگروتیپ را بعنوان یک اختراع فنی به ثبت رساند.
ولی چند ماه بعد دولت فرانسه که به اهمیت این اختراع پی برده بود با تخصیص مقرری ماهانه برای داگر و فرزندش نیپس ، از آنان خواست که در یک گردهمایی در پاریس در 19 آگوست 1839 جزئیات فنی داگروتیپ و چگونگی کارکرد این فرایند را برای عموم شرح دهند. دولت وقت فرانسه، درآن روز، اختراع جدید یعنی «عکاسی» را بعنوان هدیهای رایگان به تمام جهان اعلام نمود و این نخستین رونمایی عکاسی برای عموم مردم بود.
روز جهانی عکاسی نخستین بار توسط انجمنهای عکاسی در آمریکا اعلام شد ولی شورای عکاسی بینالمللی در سال 1991 نخستین نهادی بود که این روز را رسما بعنوان روز جهانی عکاسی جشن گرفت و از آن هنگام تا امروز هر سال کشورهای بیشتری این تاریخ رابعنوان «روز جهانی عکاسی» در تقویمهای خود گنجاندهاند. بطوری که هر سال این رویداد نسبت به سال گذشته در گسترهی بزرگتری برگزار شده است. مدتیست که به همت عکاسانی ازآمریکا و استرالیا وبسایت ویژه برای «روز جهانی عکاسی» راهاندازی شده که امکان عضویت رایگان در آن برای همهی عکاسان میسر است. در صورت عضویت در سایت، افرادمیتوانند از خدمات آن استفاده کنند.
بهانه ی این نامگذاری هر چه که باشد مهم وجود روزیست به نام «عکاسی». روزی که خاطرات و لحظات خاص شکار میشود و شاید دیگر تکرار نشوند.یادگاری که از این هنرمندان برای آیندگان می‌ماند. بهانهایست برای باهم بودن و تمرکز بیشترشان روی شباهتها. فرصتی برای معرفی بیشتر این پدیدهی شگفتانگیز به همگان. روزی که در آن همهی عکاسان جهان حرفه و هنر خود را گرامی‌بدارند و به ارزشهای آن افتخار کنند.
عکاسی در گذر زمان تغییرات زیادی به خود دیده و روز به روز بر ضریب نفوذش در میان مردم و جوامع افزوده شده است. عکاسی در طی تمام این سالها پرتوی درخشان بر بسیاری از گوشههای تاریک و ناشناخته زندگی بشر انداخته است و از پس این سالها به یکی از موثرترین، نیرومندترین، سریعترین و پرطرفدارترین ابزار و رسانههای بشر برای ارائهی اندیشهها و احساساتش تبدیل شده است. مارسل پروست، نویسندهی شهیر فرانسوی، در شاهکار ماندگارش «در جستجوی زمان از دست رفته» مینویسد: "به گمان من تنها عکاسی است که، همانند بوسه،میتواند با تازهترین کاربردهایش از درون آنچه به نظر ما چیزی با ظاهری قطعی و همیشگی میرسد صد چیز دیگر را بیرون بکشد که همه باز هماناند."
